Բելեվալիա պիկնաթա, շուշանազգիների ընտանիքին պատկանող բազմամյա սոխուկավոր բույս է։ Հայաստանի ֆլորայի այն ներկայացուցիչներից է, որոնք դեկորատիվ մեծ արժեք են ներկայացնում և միանգամայն հեռանկարային են մշակության մեջ մտցնելու համար։
Մեր հանրապետությունում հանդիպում են այս ցեղի մոտ տասը ներկայացուցիչներ, որոնց շարքում պիկնաթան աչքի է ընկնում կամեմատաբար բարձր դեկորատիվ առանձնահատկություններով։ Ընդհանրապես ծաղկեգործության բնագավառում այս ցեղի ներկայացուցիչները հայտնի չեն։ Ցածրաճ բույս է, բարձրությունը հազիվ է հասնում 15—30 սմ–ի։ Վաղ գարնանը բացվում են նեղ նշտարաձև կամ ժապավենաձև 3—6 տերև։ Դրանք լինում են մուգ կանաչ՝ 10—20 սմ երկարությամբ, որոշ չափով ալիքավոր։ Անմիջապես սոխուկից առաջանում է ծաղկակիր ցողունը, որը կրում է 15—40 (երբեմն՝ 50) ծաղիկներից կազմված ողկույղ։ Ծաղիկները, որոնք բացվում են վաղ գարնանը, մուգ մանուշականակագույն են, շերտավոր։ Գերադասում է չափավոր խոնավ, սննդանյութերով հարուստ, լավ դրենաժի ենթարկված հողեր։ Լուսասեր է և բավականին ցրտադիմացկուն։ լավ է դիմանում ժամանակավոր երաշտին։ Մեր հանրապետությունում տարածված բելեվալիաներից մեծ արժեք են ներկայացնում նաև երկարակաթիլ, ալբանական և կապտավուն տեսակները, որոնք հիմնականում հանդիպում են Արարատյան դաշտում և նախալեռնային գոտում[1]։
