Արևի պայծառություն

Արևի պայծառություն, ճառագայթային միավոր (ուժը, որն արտանետվում է ֆոտոնների տեսքով), որը պայմանականորեն օգտագործվում է աստղագետների կողմից աստղերի, գալակտիկաների և այլ երկնային օբյեկտների պայծառությունը Արեգակի ելքի առումով չափելու համար։

Արևի մեկ անվանական պայծառությունը Միջազգային աստղագիտական միության կողմից սահմանվել է 3,828×1026 Վտ^[2]։ Արևը թույլ փոփոխական աստղ է, հետևաբար, նրա իրական պայծառությունը տատանվում է^[3]։ Tհիմնական տատանումը տասնմեկամյա արևային ցիկլն է (արևի բծերի ցիկլը), որն առաջացնում է մոտ ±0,1% քվազի պարբերական տատանումներ։ Ենթադրվում է, որ վերջին 200–300 տարիների մյուս տատանումները սրանից շատ ավելի փոքր են^[4]։

Սահմանում

Արեգակի պայծառությունը կապված է արեգակնային ճառագայթման հետ (արեգակնային հաստատուն)։ Արեգակնային ճառագայթումը պատասխանատու է ուղեծրային ուժի համար, որն առաջացնում է Միլանկովիչի ցիկլեր, որոնք որոշում են երկրային սառցադաշտային ցիկլերը։ Երկրի մթնոլորտի վերևում գտնվող միջին ճառագայթումը երբեմն հայտնի է որպես արևային հաստատուն՝ I☉: Ճառագայթումը սահմանվում է որպես հզորություն մեկ միավորի տարածքի վրա, ուստի արևի պայծառությունը (Արևի արտանետվող ընդհանուր հզորությունը) Երկրի վրա ստացված ճառագայթումն է (արևային հաստատուն) բազմապատկված այն ոլորտի մակերեսով, որի շառավիղը Երկրի և Երկրի միջև միջին հեռավորությունն է։ $L_{\odot }=4\pi kI_{\odot }A^{2}$

որտեղ A-ն միավոր հեռավորությունն է (աստղագիտական միավորի արժեքը մետրերով), իսկ Կ-ն հաստատուն է (որի արժեքը շատ մոտ է մեկին), որն արտացոլում է այն փաստը, որ Երկրից Արեգակ միջին հեռավորությունը մեկ աստղագիտական միավոր չէ։

Ծանոթագրություններ

↑ Ribas, Ignasi (2010 թ․ փետրվար), «The Sun and stars as the primary energy input in planetary atmospheres» (PDF), Solar and Stellar Variability: Impact on Earth and Planets, Proceedings of the International Astronomical Union, IAU Symposium, vol. 264, էջեր 3–18, arXiv:0911.4872, Bibcode:2010IAUS..264....3R, doi:10.1017/S1743921309992298, S2CID 119107400
↑ «Resolution B3 on recommended nominal conversion constants for selected solar and planetary properties» (PDF). International Astronomical Union. 2015. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 5-ին.
↑ Vieira, L. E. A.; Norton, A.; Dudok De Wit, T.; Kretzschmar, M.; Schmidt, G. A.; Cheung, M. C. M. (2012). «How the inclination of Earth's orbit affects incoming solar irradiance» (PDF). Geophysical Research Letters. 39 (16): L16104 (8 pp.). Bibcode:2012GeoRL..3916104V. doi:10.1029/2012GL052950. insu-01179873.
↑ Noerdlinger, Peter D. (2008). «Solar Mass Loss, the Astronomical Unit, and the Scale of the Solar System». Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 801: 3807. arXiv:0801.3807. Bibcode:2008arXiv0801.3807N.

Հետագա ընթերցման համար

Sackmann, I.-J.; Boothroyd, A. I. (2003), «Our Sun. V. A Bright Young Sun Consistent with Helioseismology and Warm Temperatures on Ancient Earth and Mars», Astrophys. J., 583 (2): 1024–39, arXiv:astro-ph/0210128, Bibcode:2003ApJ...583.1024S, doi:10.1086/345408, S2CID 118904050
Foukal, P.; Fröhlich, C.; Spruit, H.; Wigley, T. M. L. (2006), «Variations in solar luminosity and their effect on the Earth's climate», Nature, 443 (7108): 161–66, Bibcode:2006Natur.443..161F, doi:10.1038/nature05072, PMID 16971941, S2CID 205211006
Pelletier, Jon D. (1996), «Variations in Solar Luminosity from Timescales of Minutes to Months», Astrophys. J., 463 (1): L41–L45, arXiv:astro-ph/9510026, Bibcode:1996ApJ...463L..41P, doi:10.1086/310049, S2CID 7372755
Stoykova, D. A.; Shopov, Y. Y.; Ford, D.; Georgiev, L. N.; և այլք: (1999), «Powerful Millennial-Scale Solar Luminosity Cycles and Their Influence Over Past Climates and Geomagnetic Field», Proceedings of the AGU Chapman Conference: Mechanisms of Millennial Scale Global Climate Change

Արտաքին կապեր

[ribas2010-1] Ribas, Ignasi (2010 թ․ փետրվար), «The Sun and stars as the primary energy input in planetary atmospheres» (PDF), Solar and Stellar Variability: Impact on Earth and Planets, Proceedings of the International Astronomical Union, IAU Symposium, vol. 264, էջեր 3–18, arXiv:0911.4872, Bibcode:2010IAUS..264....3R, doi:10.1017/S1743921309992298, S2CID 119107400

[2] «Resolution B3 on recommended nominal conversion constants for selected solar and planetary properties» (PDF). International Astronomical Union. 2015. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 5-ին.

[3] Vieira, L. E. A.; Norton, A.; Dudok De Wit, T.; Kretzschmar, M.; Schmidt, G. A.; Cheung, M. C. M. (2012). «How the inclination of Earth's orbit affects incoming solar irradiance» (PDF). Geophysical Research Letters. 39 (16): L16104 (8 pp.). Bibcode:2012GeoRL..3916104V. doi:10.1029/2012GL052950. insu-01179873.

[Noed-4] Noerdlinger, Peter D. (2008). «Solar Mass Loss, the Astronomical Unit, and the Scale of the Solar System». Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 801: 3807. arXiv:0801.3807. Bibcode:2008arXiv0801.3807N.

[1]

[2]

[3]

[4]