Փյունիկ (դիցաբանական)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Փյունիկ (այլ կիրառումներ)
Փյունիկի պատկերը Աբերդինի կենդանիների գրքից

Փյունիկ, ֆենիքս (հունարեն՝  φοίνιξ), հին հունական դիցաբանության մեջ առասպելական թռչուն է։ Իբր ապրում է 500[1] (ըստ այլ տարբերակների՝ 1460 կամ 12954) տարի, ունի արծվի տեսք, ոսկեկարմրի ու կրակի գուներանգներ։ Կանխազգալով իր վախճանը՝ իբր փյունիկը ինքնակիզվում է բուրավետ խոտերով լեցուն բնում, որտեղ իր մոխրից իսկույն վերածնվում է նոր և երիտասարդ փյունիկ։ Ըստ այլ տարբերակի, փյունիկը մեռնում է՝ շնչելով խոտերի բույրը, բայց նրա սերմերից ծնվում է նոր թռչուն, որն իր հոր մարմինը տեղափոխում է Եգիպտոս, որտեղ նրան այրում են արևի քրմերը[2]։

Փյունիկը զինանշաններում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փյունիկը զինանշաններում պատկերվում է կրակից հառնելու պահին։ Ելիզավետա I-ը և Շոտլանդիայի թագուհի Մարիան որպես խորհրդանիշ ընտրել էին փյունիկը։

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Геродот. История II 73; Овидий. Метаморфозы XV 392-407 (ռուս.)
  2. Հայկական Սովետական Հանրագիտարան