Տնային վիդեո համակարգ
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
VHS-ի լոգոտիպը
Տնային վիդեո համակարգ (անգլերեն` Video Home System, կրճատ` VHS), սպառողական համակարգի տեսաստանդարտ։ Այն զարգացվել էր ճապոնական JVC կոնցեռնի կողմից և ներկայացվել ճապոնական շուկայում 1976 թ.-ին։ Համակարգը մեծ ժողովրդայնություն էր վայելում ԽՍՀՄ-ում, այդ թվում՝ Հայաստանում 80-ականներին և 90-ականներին։ Այդ ժամանակներում խորհրդային սև շուկայում տարածված էր ապօրինի թարգմանված ֆիլմերի արդյունաբերությունը (հատկապես Բ-կարգի ֆիլմեր, որոնք մեծ մասամբ ամերիկյան էին)։ Այդ ֆիլմերը ձայնագրվում էին հենց VHS ֆորմատի տեսաերիզների վրա։
Տեսաերիզների հետ կապված թվագրություն[խմբագրել]
- 1976 թ.-VHS-ի զարգացումը JVC-կողմից
- 1980-ականներ-Betamax և Video 2000 հակառակորդ ֆորմատների հանդեպ VHS-ը տանում է բացարձակ հաղթանակ
- 1984 թ.-Խորհրդային միությունում ստեղծվում է առաջին վիդեոմագնիտաֆոնը՝ Электроника ВМ-12-ը
- 2003 թ.-VHS-ը զիջում է դիրքերը DVD ֆորմատին (վաճառվող տեսաերիզների առումով)
- 2006 թ.-«Մի բռնության պատմությունը» դառնում է վերջին հոլիվուդյան առաջնակարգ ֆիլմը, որը թողարկվում է VHS ֆորմատի վրա
- 2008 թ.-Ամենավերջին խոշոր արդյունաբերությունը վերջապես դադարում է VHS-ների թողարկումը։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել]
- BBC նորությունների արխիվ։ Վիդեոձայնագրիչի վերացումը տեսադաշտից
- HowStuffWorks: ինչպես են աշխատում VCR-ները
- Հին ֆորմատների «թանգարան»
