Գոլորշացում

Գոլորշացում, հեղուկ կամ պինդ վիճակից ջրի անցումը գազային վիճակի՝ գոլորշու։ Բնական պայմաններում գոլորշացումը ցամաքի և ջրի մակերևույթից մթնոլորտին խոնավություն հաղորդելու միակ ձևն է և կազմում է ջրի շրջապտույտի հիմնական բաղադրիչը։

Գոլորշացում

Գոլորշացման սաստկության վրա ազդում են օդի ջերմաստիճանը, գոլորշունակ մակերևույթը, օդում ջրային գոլորշու պարունակությունը, քամու ուժգնությունը և այլն։ ՀՀ-ում տարեկան տեղումների 620 մմ-ից մոտ 410 մմ գոլորշանում է, 210 մմ մակերևութային հոսքն է։ Սևանա լճի մակերևույթից տարեկան գոլորշանում է միջին հաշվով 1000 մմ ջուր, իսկ լճամերձ հողատարածքից՝ մոտ 350 մմ։ Արարատյան դաշտում ջրից գոլորշացումը 1200-1400 մմ է, իսկ հողից՝ 400 մմ։ Ըստ բարձրության՝ գոլորշացման մեծությունը նվազում է, 3000 մ բարձրներում՝ մոտ 200 մմ գոլորշացման առավելագույն արժեքները դիտվում են ամռանը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։