Սերբական Հանրապետության սահմանադրություն
Սերբիայի Հանրապետության սահմանադրություն, գլխավոր օրենքը և իրավական ակտը Սերբական Հանրապետության իրավական ակտերի համակարգում։ Սահմանադրությունը կարգավորում է հասարակության մեջ հարաբերությունները, հանրապետական կազմակերպությունը և հանրապետական իշխանության մարմինների լիազորությունները։
Առաջին Սահմանադրությունն ընդունվել է 1992 թվականի փետրվարի 28-ին[1]։ Այն ժամանակ այն կոչվում էր Սերբական Հանրապետության Բոսնիայի և Հերցեգովինայի սահմանադրություն։ Սերբիայի Հանրապետության գլխավոր օրենքը ընդունվել է Հարավսլավիայի կազմալուծման տարիներին։ Սահմանադրությունը ընդունման պահից բազմիցս փոխվել է և լրացվել։ Հիմնականում դա կապված էր իր խմբագրության հետ Դեյթոնի խաղաղ համաձայնագրից հետո և Բոսնիայի ու Հերցեգովինայի Սահմանադրական դատարանի որոշումներով։ Նաև Սահմանադրությունը բազմիցս փոխվել է բարձրաստիճան ներկայացուցիչ Բիգ Պեդի Էշդաունի մանդատի ժամանակ։ Հնչեցվեցին և նոր սահմանադրության ընդունման պահանջները։
Կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սերբիայի Հանրապետության սահմանադրության կառուցվածքը բաղկացած է 12 գլուխներից և 140 հոդվածներից։
- Հիմնական դրույթ
- Իրավունքները և ազատությունները
- Տնտեսական և սոցիալական համակարգը
- Հանրապետության իրավունքները և պարտականությունները
- Հանրապետության կազմակերպություն
- Տարածքային կազմակերպություն
- Հանրապետության պաշտպանության
- Սահմանադրականությունը և օրինականությունը
- Սահմանադրական դատարան
- Դատարաններն ու դատախազությունը
- Սահմանադրության փոփոխություն
- Եզրափակիչ դրույթներ
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Конституционный суд РС» (սերբերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-09-ին։ Վերցված է 2012-11-20
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «ՍՀ Սահմանադրություն» (սերբերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-09-ին։ Վերցված է 2012-11-20