Սերբական Հանրապետության սահմանադրություն
Սերբիայի Հանրապետության սահմանադրություն, գլխավոր օրենքը և իրավական ակտը Սերբական Հանրապետության իրավական ակտերի համակարգում: Սահմանադրությունը կարգավորում է հասարակության մեջ հարաբերությունները, հանրապետական կազմակերպությունը և հանրապետական իշխանության մարմինների լիազորությունները:
Առաջին Սահմանադրությունն ընդունվել է 1992 թվականի փետրվարի 28-ին[1]: Այն ժամանակ այն կոչվում էր Սերբական Հանրապետության Բոսնիայի և Հերցեգովինայի սահմանադրություն: Սերբիայի Հանրապետության գլխավոր օրենքը ընդունվել է Հարավսլավիայի կազմալուծման տարիներին: Սահմանադրությունը ընդունման պահից բազմիցս փոխվել է և լրացվել: Հիմնականում դա կապված էր իր խմբագրության հետ Դեյթոնի խաղաղ համաձայնագրից հետո և Բոսնիայի ու Հերցեգովինայի Սահմանադրական դատարանի որոշումներով: Նաև Սահմանադրությունը բազմիցս փոխվել է բարձրաստիճան ներկայացուցիչ Բիգ Պեդի Էշդաունի մանդատի ժամանակ: Հնչեցվեցին և նոր սահմանադրության ընդունման պահանջները:
Կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սերբիայի Հանրապետության սահմանադրության կառուցվածքը բաղկացած է 12 գլուխներից և 140 հոդվածներից:
- Հիմնական դրույթ
- Իրավունքները և ազատությունները
- Տնտեսական և սոցիալական համակարգը
- Հանրապետության իրավունքները և պարտականությունները
- Հանրապետության կազմակերպություն
- Տարածքային կազմակերպություն
- Հանրապետության պաշտպանության
- Սահմանադրականությունը և օրինականությունը
- Սահմանադրական դատարան
- Դատարաններն ու դատախազությունը
- Սահմանադրության փոփոխություն
- Եզրափակիչ դրույթներ
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Конституционный суд РС» (սերբերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-09-ին։ Վերցված է 2012-11-20
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «ՍՀ Սահմանադրություն» (սերբերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-09-ին։ Վերցված է 2012-11-20
