Շապերոն միջնորդավորված ավտոֆագիա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Շապերոն միջնորդավորված ավտոֆագիա (անգլ.՝ Chaperone-mediated autophagy-CMA), ցիտոզոլային սպիտակուցների շապերոն կախյալ ընտրությունը, որոնք ուղղորդվում են դեպի լիզոսումներ, ուղղակիորեն անցնում լիզոսոմների թաղանթի միջով և քայքայվում[1]։ Այս ուղու յուրահատկությունը քայքայման ենթակա սպիտակուցների ընտրողականությունն է և տեղափոխումը լիզոսոմալ թաղանթի միջով առանց վեզիկուլների առաջացման անհրաժեշտության։

Մոլեկուլային բաղադրիչներ և փուլեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սպիտակուցները, որոնք քայքայվում են շապերոն միջնորդավորված ավտոֆագիայի (ՇՄԱ) ուղու միջոցով ցիտոզոլային սպիտակուցներ են կամ այլ կոմպարտմենտներից ցիտոզոլում հայտնաբերված սպիտակուցները։ ՇՄԱ-ի բաղադրիչներից որոշները տեղակայված են ցիտոզոլում, իսկ որոշներն էլ՝ լիզոսոմների թաղանթի վրա։

Ավտոֆագիայի բոլոր ձևերի ժամանակ սպիտակուցների թիրախավորումը կապված է hsc70-ի նման շապերոնների գործունության հետ։ hsc70-ը ՇՄԱ-ի ժամանակ թիրախավորում է սպիտակուցները հատուկ ճանաչման ամինաթթվային հաջորդականությունների միջոցով և այն գործում է տարբեր կերպ մակրո կամ միկրոավտոֆագիայի ժամանակ[2]։

Մեխանիզմներից մեկի դեպքում, ՇՄԱ-ի սուբստրատ լինելու համար, սպիտակուցը պետք է իր ամինաթթվային հաջորդականությունում ունենա պենտապեպտիդային մոտիվ, որը կենսաքիմիկորեն անվանվում է KFERQ[3]։ ՇՄԱ-թիրախավորման մոտիվը ճանաչվում է ջերմաշոկային 70 կԴա սպիտակուցին ազգակից (hsc70) ցիտոզոլային շապերոնի կողմից, որը թիրախավորում է սուբստրատը լիզոսոմային մակերևույթի նկատմամբ[4]։ Սուբստրատ սպիտակուց-շապերոն համալիրը կապվում է լիզոսոմին միացված թաղանթային 2A տիպի սպիտակուցի (LAMP-2A) հետ, որը այս գործտնթացում կատարում է ընկալչի դեր[5]։ LAMP-2A-ն թաղանթային սպիտակուց է, lamp2 գենի միակցված երեք տարբերակներից մեկն է[6]։ Մյուս երկու իզոձևեր՝ LAMP-2B -ն և LAMP-2C-ն, մասնակցում են մակրոավտաֆագիային և վեզիկուլային փոխանակությանը, համապատասխանաբար։ Սուբստրատ սպիտակուցը LAMP-2A-ին միանալուց հետո ապափաթեթավորվում է և այս գործընթացը միջնորդավորվում է մեմբրանակապ hsc70-ի և իր կոշապերոնների՝ Bag1, hip, hop և hsp40, մասնակցությամբ[7]։ Սուբստրատների կապումը LAMP-2A-ի մոնամերներին խթանում է LAMP-2A-ի մուլտիմերիզացմանը։ LAMP-2A-ի մուլտիմերը գործում է որպես ակտիվ տրանսլոկացնող կոմպլեքս, ինչի միջով սուբստրատը կարող է անցնել ապափաթեթավորումից հետո։ Տրանսլոկացնող կոմպլեքսը ընտրում է միայն այն սպիտակուցնեորը, որոնք դեպի լիզոսոմ ներմուծումից առաջ ապափաթեթավորվել են[8]։ ՇՄԱ-ի արհեստական սուբստրատների կիրառմամբ կատարված ոսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ hsc70 շապերոնի և սուբստատի կապման համար անհրաժեշտ չէ, որ սպիտակուցը ունակ լինի ապափաթեթավորվել, սակայն լիզոսոմալ տրանսլոկացիայի համար ապափաթեթավորումը սուբստրատի ներմուծման անհրաժեշտ չափանիշ է[2] Սուբստրատների տրանսլոկացիայի համար անհրաժեշտ է նաև, որ hsc70-ը լինի լիզոսոմալ լյումենի ներսում, որը կամ քաշում է սուբստրատը դեպի լիզոսոմ, կամ էլ կանխում է վերադարձը ցիտոզոլ[9]։ Տրանսլոկացիայից հետո, սուբստրատ սպիտակուցները արագորեն քայքայվում են լիզոսոմալ պրոտեազներով։

ՇՄԱ-ի սահմանափակող փուլը սուբստրատ սպխիտակուցի և LAMP-2A-ի կապումն է, հետևաբար LAMP-2A-ի մակարդակը լիզոսամի թաղանթին ուղղակիորեն կապված է ՇՄԱ-ի ակտիվության հետ։ Այսպիսով, ավտոֆագային ուղու ակտիվությունը փոփոխելու համար, բջիջը կարգավորում է ՇՄԱ ռեցեպտորների մակարդակը լիզոսոմի թաղանթին՝ կառավարելով լիզոսոմներում LAMP-2A մոնոմերների քայքայումը և de novo սինթեզը։ Բացի այդ , սուբստրատների տեղափոխությունը կախված է նաև LAMP-2A համալիրի հավաքման արդյունավետությունից[8]։

ՇՄԱ կոմպլեքսի հավաքումը և քանդումը միջնորդավորվում է hsp90 և hsc70 շապերոններով, համապատասխանաբար[8] Լիզոսոմի թաղանթի վրայի LAMP-2A-ի մոնոմերների քայքայումը տեղի է ունենում լիզոսոմի թաղանթի առանձին, խոլեստերոլով հարուստ միկրոդոմեններում և սրան մասնակցում է Կատեպսին A-ն և լիզոսոմի անհայտ մետաղապրոտեազը[10]։ Այսպիսով, LAMP-2A-ի ակտիվ տրաննսլոկացնող կոմպլեքսի հավաքումը, քանդումը, և միկրոդոմենային տեղամասերում քայքայումը, մատնանշում են այս գործընթացի դինամիկ բնույթը։

Ֆիզիոլոգիական գործառույթները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ՇՄԱ-ի դերը բջջային հոմեոստազի պահպանումն է՝ քայքայքած ամինաթթուները վերաշրջանառելու միջոցով (բջջի էներգիական հավասարակշռության պահպանում) և աննոռմալ կամ վնասված սպիտակուցների քայքայում (որակի վերահսկողություն)[1]։

ՇՄԱ-ն ակտիվ է միշտ բոլոր հյուսվածքներում (լյարդ, երիկամ, ուղեղ), և ուսումնասիրված բջիջների բոլոր տիպերում։ Սակայն այն առավելագույն կերպով ակտիվանում է սթրեսորներին և բջջային սնուցման վիճակի փոփոխությանն ի պատասխան։ Երբ բջիջների սննդանյութերի մատակարարումը սահմանափակվում է, բջիջը ակտիվացնում է ավտոֆագիան, քայքայում ներբջջային բաղադրիչները էներգիանյով և կառուցողական նյութերով ապահովվելու համար, որոնք բջիջը յուրացնում է ծայրահեղ իրավիճակում[11]։ Մակրոավտոֆագիան ակտիվանում է քաղցից 30 րոպե հետո ու մնում է ակտիվ 4-8 ժամ սովի ժամանակ։ Եթե սովի վիճակը տևում է 10 ժամից ավել, բջիջը անցում է կատարում ավտոֆագիայի ընտրողական ձևին, հիմնականում ՇՄԱ-ին, որը իր առավելագույն ակտիվությանը ունի ~36 ժամ սովի դեպքում ու տևում է ~3 օր։ Ինդիվիդուալ ցիտոզոլային սպիտակուցների նկատմամբ ՇՄԱ-ի ընտրողականության շնորհիվ , բջիջը քայքայում է այն սպիտակուցները, որոնք նրան անհրաժեշտ չեն սովի պայմաններում և ապահովում է ամինաթթուներ տվյալ պայմանում կարևոր սպիտակուցների սինթեզի համար։ Օրինակ՝ ՇՄԱ-ի լավ բնութագրված սուբստրատներից են գլիկոլիզի ֆերմենտները, քանի որ այս ուղին նվազ ակտիվ է սովի պայմաններում[12][13]։

ՇՄԱ-ն կարևոր է բջջային մետաբոլիզմի կարգավորման համար։ ՇՄԱ-ի սպեցիֆիկ դեպլեցիան լյարդում առաջացնում է լյարդի գլիկոգենի ակտիվ օգտագործմանը, լարդում ճարպի կուտակմանը, գլյուկոզի հոմեոստազի փոփոխմանը, էներգիայի ծախսի ավելացմանը, և ծայրամասային ճարպակալման նվազմանը։ Պրոտեոմիքսային անալիզների միջոցով  նույնակայնացվել են ածխաջրերի և լիպիդների նյութափոխանակային ուղիների  որոշ ֆերմենտներ, որոնք ՇՄԱ-ի սուբստրատներ են, որոնց քայքայման փոփոխությունը knockout մկներում, բացատրում է ՇՄԱ-դեֆիցիտ մկների նյութափոխանակային աննոռմալ ֆենոտիպը[13]։

Ցույց է տրված, որ ՇՄԱ-ի ակտիվությունը  մոդուլացվում է ռետինոլաթթվի  ալֆա-ռեցեպտորների ազդանշանահարման միջոցով և հատկապես , ՇՄԱ-ն ակտիվացել էր երբ բջիջների կուլտուրայում ավելացվել էր ամբողջական-տրանս ռետինոլաթթվի ածանցյալներ[14]։

ՇՄԱ-ն նաև պատասխանատու է վնասված և չգործող սպիտակուցների ընտրողական հեռացման համար։ Այս գորժառույթը հատկապես կարևոր է այն ժամանակ, երբ բջիջը ենթարկվում է սպիտակուցները վնասող ագենտների ազդեցությանը։ Այս դեպքում, ՇՄԱ-ն ապահովում է միայն վնասված սպիտակուցների դեպի լիզոսոմներ թիրախավորումը և քայքայումը։ Օրինակ, օքսիդանտային սթրեսի  և թունավոր միացությունների ազդեցության ենթարկվելը, ՇՄԱ-ի ակտիվացման խթաններ են[15]։ Հետևաբար, բջիջները, որոնք չունեն ՇՄԱ ավելի զգայուն են այս ազդեցությունների նկատմամբ, քան այն բջիջները որոնցում քայքայման գործընթացները ՇՄԱ կառավարելի են[16]։

ՇՄԱ-ն կատարում է նաև տարատեսակ գործառույթներ, կախված թե ինչ սպիտակուց պետք է քայքայվի և կախված բջջի տիպից։  ՇՄԱ-ի հայտնի սուբստրատներից են՝

  • MEF2D-ն, որը գոյատևման համար կարևոր նեյրոնալ գորժոն է,
  • Pax2-ը, որը տրանսկրիպցիայի գործոն է, կարևոր երիկամների խողովակների բջիջների աճման համար,
  • IκBα-ն , որը NFκB-ի հայտնի արգելակիչն է,

և այլն[17][18][19]։

ՇՄԱ-ն ակտիվանում է T բջիջների ակտիվացման ժամանակ, շնորհիվ ՇՄԱ-ի LAMP-2A ընկալիչների էքսպրեսիայի աճի[20]։ ՇՄԱ-ն կարևոր է T բջիջների ակտիվացման համար։ Այն քայքայում է T բջիջների ակտիվացման բացասական  կարգավորիչները (Itch, RCAN1): Հետևաբար, ՇՄԱ-ի սպեղցիֆիկ դեպլեցիան (քայքայումը) T բջիջներում առաջացնում է իմունիզացիային և վարակին հաջորդող իմունային պատասխանի դեֆիցիտի[20]։

ՇՄԱ-ն ակտիվ է գենաթունային սթրեսների դեպքում[21]։ Հակառակ դրան, ՇՄԱ-ի ակտիվության նվազումը ասոսացվում է գենոմային անկայունության աճի և բջջի գոյատևման նվազման հետ։ ՇՄԱ-ն մասնակցում է  Chk1-ի հեռացմանը, որը բջջային ցիկլի զարգացման  կարևոր սպիտակուց է։ Ուստի, խանգարված ՇՄԱ-ով բջիջների մոտ ԴՆԹ-ի դեպարացիայի գործընթացը խանգարված է[21]։

ՇՄԱ-ն քայքայում է լիպիդային մարմինների սպիտակուցները (պերիլիպին 2-ը և պերիլիպին-3-ը)։ Այս լիպիդային կաթիլները ծածկող սպիտակուցների հեռացումը ՇՄԱ-ի միջոցով,  նախորդում է լիպոլիզին և լիպոֆագիային[22]։

Հետևաբար, դեֆեկտիվ ՇՄԱ-ն հանգեցնում է լիպիդային մարմինների  մասիվ կուտակմանը և ստեատոզի  (լյարդի ճարպային հիվանդություն)[13][22]։

Ախտաբանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ՇՄԱ-ի ակտիվությունը տարիքի հետ ընկնում է ծեր կրծողների ու մարդկամց բջիջների շատ տիպերում[23][24][25]։ ՇՄԱ-ի այս խախտման պատճառը լիզոսոմների մեմբրանում LAMP-2A -ի մակարդակի նվազումն է՝ շնորհիվ ՇՄԱ ընկալիչների ստաբիլության նվազմա, այլ ոչ թե de novo ասինթեզի նվազման։ Ուսումնասիրություններ են կատարվել մկների տրանսգեն մոդելների կիրառմամբ , որոնց ժամանակ  LAMP-2A -ի նորմալ մակարդակը ամբողջ կյանքի ընթացքում պահպանվել էր։ Այս հետազոտությունները  ցույց են տալիս, որ այս կենդանիները ունեն ավելի «մաքուր բջիջներ», սթրեսի նկատմամբ ավելի լավ պատասխան, և ընդհանուր առմամբ , կյանքի ավելի երկար տևողություն[25] Այս ուսումնասիրություները հաստատում են, որ ՇՄԱ-ի ակտիվության նվազումը հանգեցնում է բջջային վատ հոմեոստազի և անարդյունավետ պատասխանի սթրեսի նկատմամբ, որոնք բնորոշ են ծեր օրգանիզմներին։ Ճարպերի բարձր պարունակությամբ սննդակարգի դեպքում ՇՄԱ-ն արգելակվում է[26]։ Այս արգելակման պատճառը լիզոսոմների մակերևույթին ՇՄԱ ընկալիչների ստաբիլության նվազումն է։  

ՇՄԱ-ի խաթարում դիտվում է նաև նեյրոդեգեներատիվ հիվանդությունների ժամանակ, ինչպիսիք են Պարկինսոնի հիվանդությունը[27][28][29] և որոշ տաուպատիաներ[30]։ Այս դեպքերում, այս հիվանդության պաթոգեն սպիտակուցը ամուր կապվում է լիսոսոմի թաղանթին (α-սինուկլեին, UCHL1 ՝ Պարկինսոնի հիվանդության ժամանակ և մուտանտ Tau՝ տաուոպատիաների ժամանակ)։ Այս տոքսիկ սպիտակուցները հաճախ կապվում են LAMP-2A-ին աննորմալ աֆինությամբ՝ առաջացնելով «խցանման էֆեկտ» և արգելակելով ցիտոզոլի սուբստրատ սպիտակուցների ՇՄԱ-միջնորդավորված քայքայումը[27][28]։

Հայտնաբերվել է նաև ՇՄԱ-ի և քաղցկեղի միջև առկա կապ[31][32][33]։ ՇՄԱ-ն ակտիվ է մարդու քաղցկեղային տարբեր բջիջներում և այս բջիջներում ՇՄԱ-ի արգելակումը նվազեցնում է նրանց պրոֆիլերատիվ, քաղցկեղածին և մետաստազային ունակությունները։ Մկների ամբողջապես ձևավորված փորձնական ուռուցքներում LAMP-2A-ի էքսպրեսիայի ինտերֆերենցիան (խաթարումը ) հանգեցնում է ուռուցքի ռեգրեսիային[31]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Kaushik, Susmita; Cuervo, Ana Maria (2012). «Chaperone-mediated autophagy: A unique way to enter the lysosome world». Trends in Cell Biology. 22 (8): 407–17. doi:10.1016/j.tcb.2012.05.006. PMC 3408550. PMID 22748206.
  2. ↑ 2,0 2,1 Tekirdag Kumsal, Cuervo Ana Maria (December 2017). «Chaperone-mediated autophagy and endosomal microautophagy: joint by a chaperone» (PDF). Journal of Biological Chemistry: 5414–5424. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018 թ․ հուլիսի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 24-ին – via PubMed.
  3. ↑ Fred Dice, J. (1990). «Peptide sequences that target cytosolic proteins for lysosomal proteolysis». Trends in Biochemical Sciences. 15 (8): 305–9. doi:10.1016/0968-0004(90)90019-8. PMID 2204156.
  4. ↑ Chiang, H.; Terlecky, SR; Plant, C.; Dice, J. (1989). «A role for a 70-kilodalton heat shock protein in lysosomal degradation of intracellular proteins». Science. 246 (4928): 382–5. Bibcode:1989Sci...246..382C. doi:10.1126/science.2799391. PMID 2799391.
  5. ↑ Cuervo, A. M.; Dice, J. F. (1996). «A Receptor for the Selective Uptake and Degradation of Proteins by Lysosomes». Science. 273 (5274): 501–3. Bibcode:1996Sci...273..501C. doi:10.1126/science.273.5274.501. PMID 8662539.
  6. ↑ Eskelinen, Eeva-Liisa; Cuervo, Ana Maria; Taylor, Matthew R.G.; Nishino, Ichizo; Blum, Janice S.; Dice, J. Fred; Sandoval, Ignacio V.; Lippincott-Schwartz, Jennifer; և այլք: (2005). «Unifying Nomenclature for the Isoforms of the Lysosomal Membrane Protein LAMP-2». Traffic. 6 (11): 1058–61. doi:10.1111/j.1600-0854.2005.00337.x. PMID 16190986.
  7. ↑ Salvador, N. (2000). «Import of a Cytosolic Protein into Lysosomes by Chaperone-Mediated Autophagy depends on its Folding State». Journal of Biological Chemistry. 275 (35): 27447–56. doi:10.1074/jbc.M001394200. PMID 10862611.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Bandyopadhyay, U.; Kaushik, S.; Varticovski, L.; Cuervo, A. M. (2008). «The Chaperone-Mediated Autophagy Receptor Organizes in Dynamic Protein Complexes at the Lysosomal Membrane». Molecular and Cellular Biology. 28 (18): 5747–63. doi:10.1128/MCB.02070-07. PMC 2546938. PMID 18644871.
  9. ↑ Agarraberes, F. A.; Terlecky, SR; Dice, JF (1997). «An Intralysosomal hsp70 is Required for a Selective Pathway of Lysosomal Protein Degradation». The Journal of Cell Biology. 137 (4): 825–34. doi:10.1083/jcb.137.4.825. PMC 2139836. PMID 9151685.
  10. ↑ Kaushik, Susmita; Massey, Ashish C; Cuervo, Ana Maria (2006). «Lysosome membrane lipid microdomains: Novel regulators of chaperone-mediated autophagy». The EMBO Journal. 25 (17): 3921–33. doi:10.1038/sj.emboj.7601283. PMC 1560360. PMID 16917501.
  11. ↑ Cuervo, AM; Knecht, E; Terlecky, SR; Dice, JF (1995). «Activation of a selective pathway of lysosomal proteolysis in rat liver by prolonged starvation». The American Journal of Physiology. 269 (5 Pt 1): C1200–8. doi:10.1152/ajpcell.1995.269.5.C1200. PMID 7491910.
  12. ↑ Aniento, F; Roche, E; Cuervo, AM; Knecht, E (1993). «Uptake and degradation of glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase by rat liver lysosomes». The Journal of Biological Chemistry. 268 (14): 10463–70. PMID 8486700.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Schneider, JL; Suh, Y; Cuervo, AM (2014 թ․ սեպտեմբերի 2). «Deficient chaperone-mediated autophagy in liver leads to metabolic dysregulation». Cell Metabolism. 20 (3): 417–32. doi:10.1016/j.cmet.2014.06.009. PMC 4156578. PMID 25043815.
  14. ↑ Anguiano, J; Garner, TP; Mahalingam, M; Das, BC; Gavathiotis, E; Cuervo, AM (June 2013). «Chemical modulation of chaperone-mediated autophagy by retinoic acid derivatives». Nature Chemical Biology. 9 (6): 374–82. doi:10.1038/nchembio.1230. PMC 3661710. PMID 23584676.
  15. ↑ Kiffin, R.; Christian, C; Knecht, E; Cuervo, AM (2004). «Activation of Chaperone-mediated Autophagy during Oxidative Stress». Molecular Biology of the Cell. 15 (11): 4829–40. doi:10.1091/mbc.E04-06-0477. PMC 524731. PMID 15331765.
  16. ↑ Massey, A. C.; Kaushik, S.; Sovak, G.; Kiffin, R.; Cuervo, A. M. (2006). «Consequences of the selective blockage of chaperone-mediated autophagy». Proceedings of the National Academy of Sciences. 103 (15): 5805–5810. Bibcode:2006PNAS..103.5805M. doi:10.1073/pnas.0507436103. PMC 1458654. PMID 16585521.
  17. ↑ Zhou, Delu; Li, Ping; Lin, Yinling; Lott, Jeremy M.; Hislop, Andrew D.; Canaday, David H.; Brutkiewicz, Randy R.; Blum, Janice S. (2005). «Lamp-2a Facilitates MHC Class II Presentation of Cytoplasmic Antigens». Immunity. 22 (5): 571–81. doi:10.1016/j.immuni.2005.03.009. PMID 15894275.
  18. ↑ Yang, Q.; She, H.; Gearing, M.; Colla, E.; Lee, M.; Shacka, J. J.; Mao, Z. (2009). «Regulation of Neuronal Survival Factor MEF2D by Chaperone-Mediated Autophagy». Science. 323 (5910): 124–7. Bibcode:2009Sci...323..124Y. doi:10.1126/science.1166088. PMC 2666000. PMID 19119233.
  19. ↑ Sooparb, Sira; Price, S. Russ; Shaoguang, Jin; Franch, Harold A. (2004). «Suppression of chaperone-mediated autophagy in the renal cortex during acute diabetes mellitus». Kidney International. 65 (6): 2135–44. doi:10.1111/j.1523-1755.2004.00639.x. PMID 15149326.
  20. ↑ 20,0 20,1 Valdor, R; Mocholi, E; Botbol, Y; Guerrero-Ros, I; Chandra, D; Koga, H; Gravekamp, C; Cuervo, AM; Macian, F (November 2014). «Chaperone-mediated autophagy regulates T cell responses through targeted degradation of negative regulators of T cell activation». Nature Immunology. 15 (11): 1046–54. doi:10.1038/ni.3003. PMC 4208273. PMID 25263126.
  21. ↑ 21,0 21,1 Park, Caroline (2015). «Regulated degradation of Chk1 by chaperone-mediated autophagy in response to DNA damage». Nature Communications. 6: 6823. doi:10.1038/ncomms7823. PMC 4400843. PMID 25880015.
  22. ↑ 22,0 22,1 Kaushik, Susmita (2015). «Degradation of lipid droplet-associated proteins by chaperone-mediated autophagy facilitates lipolysis». Nature Cell Biology. 17 (6): 759–70. doi:10.1038/ncb3166. PMC 4449813. PMID 25961502.
  23. ↑ Cuervo, A. M.; Dice, JF (2000). «Age-related Decline in Chaperone-mediated Autophagy». Journal of Biological Chemistry. 275 (40): 31505–13. doi:10.1074/jbc.M002102200. PMID 10806201.
  24. ↑ Kiffin, R.; Kaushik, S.; Zeng, M.; Bandyopadhyay, U.; Zhang, C.; Massey, A. C.; Martinez-Vicente, M.; Cuervo, A. M. (2007). «Altered dynamics of the lysosomal receptor for chaperone-mediated autophagy with age». Journal of Cell Science. 120 (5): 782–91. doi:10.1242/jcs.001073. PMID 17284523.
  25. ↑ 25,0 25,1 Zhang, Cong; Cuervo, Ana Maria (2008). «Restoration of chaperone-mediated autophagy in aging liver improves cellular maintenance and hepatic function». Nature Medicine. 14 (9): 959–65. doi:10.1038/nm.1851. PMC 2722716. PMID 18690243.
  26. ↑ Rodriguez-Navarro, JA; Kaushik, S; Koga, H; Dall'Armi, C; Shui, G; Wenk, MR; Di Paolo, G; Cuervo, AM (2012 թ․ մարտի 20). «Inhibitory effect of dietary lipids on chaperone-mediated autophagy». Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 109 (12): E705–14. Bibcode:2012PNAS..109E.705R. doi:10.1073/pnas.1113036109. PMC 3311383. PMID 22331875.
  27. ↑ 27,0 27,1 Cuervo, A. M.; Stefanis, L; Fredenburg, R; Lansbury, PT; Sulzer, D (2004). «Impaired Degradation of Mutant -Synuclein by Chaperone-Mediated Autophagy». Science. 305 (5688): 1292–5. Bibcode:2004Sci...305.1292C. doi:10.1126/science.1101738. PMID 15333840.
  28. ↑ 28,0 28,1 Martinez-Vicente, Marta; Talloczy, Zsolt; Kaushik, Susmita; Massey, Ashish C.; Mazzulli, Joseph; Mosharov, Eugene V.; Hodara, Roberto; Fredenburg, Ross; և այլք: (2008). «Dopamine-modified α-synuclein blocks chaperone-mediated autophagy». Journal of Clinical Investigation. 118 (2): 777–88. doi:10.1172/JCI32806. PMC 2157565. PMID 18172548.
  29. ↑ Orenstein, SJ; Kuo, SH; Tasset, I; Arias, E; Koga, H; Fernandez-Carasa, I; Cortes, E; Honig, LS; Dauer, W; Consiglio, A; Raya, A; Sulzer, D; Cuervo, AM (April 2013). «Interplay of LRRK2 with chaperone-mediated autophagy». Nature Neuroscience. 16 (4): 394–406. doi:10.1038/nn.3350. PMC 3609872. PMID 23455607.
  30. ↑ Wang, Y.; Martinez-Vicente, M.; Kruger, U.; Kaushik, S.; Wong, E.; Mandelkow, E.-M.; Cuervo, A. M.; Mandelkow, E. (2009). «Tau fragmentation, aggregation and clearance: The dual role of lysosomal processing». Human Molecular Genetics. 18 (21): 4153–70. doi:10.1093/hmg/ddp367. PMC 2758146. PMID 19654187.
  31. ↑ 31,0 31,1 Kon, M.; Kiffin, R.; Koga, H.; Chapochnick, J.; MacIan, F.; Varticovski, L.; Cuervo, A. M. (2011). «Chaperone-Mediated Autophagy is Required for Tumor Growth». Science Translational Medicine. 3 (109): 109ra117. doi:10.1126/scitranslmed.3003182. PMC 4000261. PMID 22089453.
  32. ↑ Lv, Lei; Li, Dong; Zhao, Di; Lin, Ruiting; Chu, Yajing; Zhang, Heng; Zha, Zhengyu; Liu, Ying; և այլք: (2011). «Acetylation Targets the M2 Isoform of Pyruvate Kinase for Degradation through Chaperone-Mediated Autophagy and Promotes Tumor Growth». Molecular Cell. 42 (6): 719–30. doi:10.1016/j.molcel.2011.04.025. PMC 4879880. PMID 21700219.
  33. ↑ Quintavalle, C; Di Costanzo, S; Zanca, C; Tasset, I; Fraldi, A; Incoronato, M; Mirabelli, P; Monti, M; Ballabio, A; Pucci, P; Cuervo, AM; Condorelli, G (October 2014). «Phosphorylation-regulated degradation of the tumor-suppressor form of PED by chaperone-mediated autophagy in lung cancer cells». Journal of Cellular Physiology. 229 (10): 1359–68. doi:10.1002/jcp.24569. PMC 4310550. PMID 24477641.
Microsoft: 2777895418
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Շապերոն_միջնորդավորված_ավտոֆագիա&oldid=9487156» էջից