Մեծ վեհապետական գլխավոր տեսուչ
Մեծ վեհապետական գլխավոր տեսուչ, 33°, հին և շոտլանդական կանոնադրությամբ ընդունված բարձրագույն մասոնական աստիճան։
Աստիճանի շնորհում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կոչումը միաձայն շնորհվում է Գերագույն խորհրդի անդամների կողմից, որը Շոտլանդիայի հին և ընդունված կանոնադրության ղեկավար մարմինն է։ Գերագույն խորհրդի ամբողջական անվանումն է՝ «33-րդ և վերջին աստիճանի մեծ վեհապետական գլխավոր տեսուչների գերագույն խորհուրդ»։ Այս աստիճանը ստացողները, ըստ էության, հանդիսանում են խորհրդի պատվավոր անդամ, իսկ հետո արդեն նրանց ընտրում են որպես գերագույն խորհրդի ակտիվ անդամ[1]։
Աստիճանը շնորհվում է կանոնադրության այն անդամներին, որոնք հատուկ ճանաչման են արժանի մասոնական կազմակերպության շրջանակներում, այլ ոչ թե հասարակական կյանքում կատարած աշխատանքի համար։ Աստիճանը նաև չի կարող շնորհվել հարցման արդյունքում։ Ձեռնադրման ժամանակ պետք է նշվի, որ աստիճանի կրողը կոչվում է որպես «Գլխավոր պատվավոր տեսուչ»[2]։
33-րդ աստիճանի դափնեկիրների թվում կարելի է նշել որոշ անուններ, որոնք առավել հայտնի են դարձել՝ Ջուզեպպե Գարիբալդի[3], Ֆրանչեսկո Կրիսպի, Ջոզեֆ Կարդուչի, ԱՄՆ նախագահ Հարրի Թրումեն, և այժմ ապրողների թվում են մասոնության պատմաբաններ Միկելե Մորամարկոն, Ալեն Բերնհայմը, փիլիսոփա Գեորգի Դերգաչովը, նախարար Վլադիմիր Լոպուխինը[4]։
Մեծ վեհապետական գերագույն տեսուչներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]-
Ալեքսանդր դե Գրաս -
Ժան-Ժակ Ռեզի դե Կամբասերես -
Ժան Բատիստ դե Թիմբրյուն դե Թմբրոն -
Լուի Ֆիլիպ Սերյուր -
Էլի Դեկազ -
Ադոլֆ Կրեմյո -
Ալբերտ Պայկ -
-
-
-
-
Ալեն Բերնհայմ
Գերագույն խորհրդի կարգախոս
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]«Deus meumque jus» («Աստված և իմ իրավունքը»)
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ С. П. Карпачёв "Тайны масонских орденов. Ритуалы «вольных каменщиков». — М.: Яуза-пресс, 2007, стр. 312
- ↑ Leonardo Bigliocca, Massoneria scozzese. Il primo rituale completo dal quarto al trentatreesimo grado, Ponte San Giovanni, Perugia libri, 2008. ISBN 88-959690-1-4
- ↑ Cfr. «Cronaca contemporanea… Il Garibaldi, capo de' Framassoni italiani, li chiama ad assemblea in Palermo», La Civiltà Cattolica, n. 10, 1864, p. 746. Consultabile anche su Google libri
- ↑ С. П. Карпачёв «Искусство вольных каменщиков», «ИПК Парето-Принт», 2015 год, 475 стр. 2000 экз. ISBN 978-5-990-54931-9
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Leonardo Bigliocca, Massoneria scozzese. Il primo rituale completo dal quarto al trentatreesimo grado, Ponte San Giovanni, Perugia libri, 2008. ISBN 88-959690-1-4
- Paul Naudon , Histoire, Rituels et Tuileur des Hauts Grades Maçonniques , (Histoire et Tradition — Dervy-Livres)
- Jean-Émile Daruty , Recherches sur le Rite Écossais Ancien Accepté (1879). Reproduction intégrale de l'édition de 1879 précédée d’un Hommage à Jean-Emile Daruty par Alain Bernheim, Éditions Télètes — 2002
- Claude Guérillot, La génèse du Rite Écossais Ancien & Accepté , Guy Trédaniel Éditeur- 1993
- Daniel Ligou et al.Histoire des Francs-Maçons en France 2000 г. ISBN 2-7089-6839-4
- Paul Naudon Histoire générale de la franc-maçonnerie, Presses Universitaires de France,1981 г. ISBN 2-13-037281-3
- Riandey Charles Confession d’un Grand Commandeur de la Franc-maçonnerie,Ed. du Rocher, 1989 г, ISBN 2-268-00-779-0
- Revue «Points de vue initiatiques» La Franc-maçonnerie écossaise et la Grande Loge de France,38-39,Grande Loge de France,1980 г.