Մասնակից:Milena Hambardzumyan/Ավազարկղ2

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից


Ֆրենսիս Սարջենթ Օսգուդ( 1811 թ. հունիսի 18, – 1850 թ. 12 մայիսի, ) , ամերիկացի բանաստեղծուհի և իր օրոք ամենահայտնի կին գրողներից մեկը:[1] «Ֆաննի» մականունով նա հայտնի էր նաև Էդգար Ալան Պոյի հետ ռոմանտիկ բանաստեղծությունների փոխանակմամբ։

Կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆրենսիս Սարջենթ Լոքը ծնվել է Բոստոնում, Մասաչուսեթս, Ջոզեֆ Լոքի՝ հարուստ վաճառականի և նրա երկրորդ կնոջ՝ Մերի Ինգերսոլ Ֆոստերի ընտանիքում։ Հոր առաջին կինը՝ Մարթա Ինգերսոլը, նրա երկրորդ կնոջ՝ Մերիի քույրն էր։ Մերին նաև Բենջամին Ֆոսթերի այրին էր, որից նա ուներ երկու երեխա՝ Ուիլյամ Վինսենթ Ֆոսթերը և Աննա Մարիա Ուելսը, ով նույնպես բանաստեղծ է և Ֆրենսիսի մերձավոր գործակիցը։ Ջոզեֆն ու Մերին ունեին յոթ երեխա, այդ թվում՝ գրող՝ Էնդրյու Այչիսոն Լոքին։ Նա մեծացել է Մասաչուսեթս նահանգի Հինգհեմ քաղաքում[2] և որպես երիտասարդ կին հաճախել է հեղինակավոր Բոստոնի երիտասարդ տիկնանց լիցեյում:[3] Նրա պոեզիան առաջին անգամ տպագրվել է, երբ նա տասնչորս տարեկան էր, մանկական պոեզիայի երկամսյա պարբերականում, որը կոչվում է Անչափահասների բազմազանություն խմբագիր Լիդիա Մարիա Չայլդի կողմից:[2]

Ամուսնություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Osgood's daughters

1834 թվականին, նկարներից ոգեշնչված բանաստեղծություններ ստեղծելիս, Ֆրենսիսը Բոստոնի Աթենայում հանդիպեց Սամուել Սթիլման Օսգուդին՝ երիտասարդ դիմանկարչին. Նա խնդրեց նկարչին նստել դիմանկարի համար:Նրանք նշանվել են մինչ դիմանկարի ավարտը և ամուսնացել են 1835 թվականի հոկտեմբերի 7-ին։

Ամուսնությունից հետո զույգը տեղափոխվեց Անգլիա։ 1836 թվականի հուլիսի 15-ին ծնվել է նրանց առաջին դուստրը՝ Էլեն Ֆրենսիսը։ 1838 թվականին, երբ գտնվում էր Անգլիայում, նա հրատարակեց իր «Ծաղիկների ծաղկեպսակ Նոր Անգլիայից» բանաստեղծությունների ժողովածուն,[4] որը ներառում էր Էլֆրիդա, դրամատիկ բանաստեղծություն հինգ գործողությամբ: Այնուհետև նա հրատարակեց պոեզիայի մեկ այլ հատոր՝ «Ճակատագրի զամբյուղը»:

Հոր մահվան պատճառով 1839 թվականին Օսգուդները վերադարձան Բոստոն։ 1839 թվականի հուլիսի 21-ին նրանց երկրորդ դստեր՝ Մեյ Վինսենթի ծնվելուց հետո նրանք տեղափոխվեցին Նյու Յորք։ Օսգուդը դարձավ Նյու Յորքի գրական հասարակության հայտնի անդամ և բեղմնավոր գրող: Նրա գրվածքներից շատերը տպագրվել են ժամանակի լայն տարածում գտած գրական ամսագրերում։ Նա երբեմն գրում էր «Քեյթ Քերոլ» կամ «Վայոլետ Վեյն» կեղծանուններով։[5] Նրա «Ծաղիկների պոեզիան և պոեզիայի ծաղիկները» գիրքը լույս է տեսել 1841 թվականին։ Նրա մյուս հրատարակված գործերից են՝ «Ձնծաղիկը, ամանորյա նվեր երեխաներին» (1842), «Վարդ», «Չափածո էսքիզներ» (1842 թ.), «Կոշիկավոր բուդ» (1842)։ 1842), Կարաբասի մարկիզը (1844) և Cries in New York (1846):[6]

Թեև նա հաջողակ էր իր մասնագիտական ​​կյանքում, սակայն անձնական կյանքը տուժեց։ Ենթադրվում է, որ Օսգուդները բաժանվել են 1843 թվականին։[7] Ֆրենսիս Օսգուդի երրորդ դուստրը՝ Ֆանի Ֆեյ Օսգուդը, ծնվել է 1846 թվականի հունիսին։

Portrait of Poe by Samuel Stillman Osgood, Frances's husband

Հարաբերություններ Պոյի հետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

In February 1845, Poe gave a lecture in New York in which he criticized American poetry, especially that of Henry Wadsworth Longfellow. He made special mention, however, of Osgood, saying she had "a rosy future" in literature. Though she missed the lecture, she wrote to her friend, saying Poe was "called the severest critic of the day", making his compliment that much more impressive.[8]

It is believed Poe and Osgood first met in person when introduced by Nathaniel Parker Willis in March 1845 when Osgood had been separated from (but not divorced from) her husband.[9] Poe's wife, Virginia, was still alive, but in ill health. Poe may have been attracted to Osgood because they were both born in Boston and possibly due to her childlike qualities which were similar to Virginia's. She may have already been in an early stage of tuberculosis, just like Virginia.[10]

Կաղապար:Wikisourcepar In 1845, Poe used his role as one-third owner of the Broadway Journal to print some of Osgood's poems, including some flirtatious ones: "The Rivulet's Dream" (1845), "So Let It Be. To--" (1845), "Love's Reply" (1845), "Spring" (1845), "Slander" (1845), "Echo-Song" (1845), "To--" (1845), "A Shipwreck" (1845) and "To 'The Lady Geraldine" (1845).[11] Poe responded with published poems of his own, occasionally under his pseudonym of Edgar T. S. Grey. Most notable is his poem "A Valentine". The poem is actually a riddle that conceals Osgood's name, found by taking letter 1 from line 1, letter 2 from line 2, and so on. Despite these passionate interchanges, the relationship between Poe and Osgood is often considered purely platonic.[12]

Oddly, Poe's wife Virginia approved of the relationship and often invited Osgood to visit their home. Virginia believed their friendship had a "restraining" effect on her husband. Poe had given up alcohol to impress Osgood, for example. Virginia may also have been aware of her own impending death and was looking for someone who would take care of Poe.[13] Osgood's husband, Samuel, also did not object, apparently used to his wife's impetuous behavior;[14] he himself had a reputation as a philanderer.[13]

Fellow poet Elizabeth F. Ellet, whose affection Poe had scorned, spread rumors about Poe and Osgood's friendship, even contacting Virginia about alleged improprieties. Ellet even suggested that Osgood's third child, Fanny Fay, was not her husband's, but Poe's. Fanny Fay was born in June 1846, but died in October.[15] Poe biographer Kenneth Silverman says that Poe being Fanny Fay's father is "possible but most unlikely".[16] Osgood, in an attempt to protect her public character, sent Margaret Fuller and Anne Lynch to request Poe return her personal letters to him to be destroyed.[15] In July 1846, Osgood's husband, Samuel, demanded Ellet apologize to his wife, lest he sue her for defamation. Ellet responded in a letter, retracted her statements, and put the blame on Poe and his wife, Virginia.[17] Osgood and Poe did not interact after 1847.[18]

Poe was not the only man to engage in literary flirtation with Osgood. Several men wrote of their affection for her, including Rufus Wilmot Griswold, to whom Osgood dedicated a book of poetry.[19] She also wrote a Valentine poem that mingled her own name with Griswold's.[12] The competition between Griswold and Poe for Osgood may have led to their infamous rivalry, best exemplified in Griswold's character assassination of Poe after Poe's death.[19]

Death[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Grave of Frances Sargent Osgood and her family in Mount Auburn Cemetery

Osgood and her husband reconciled in 1846, and moved to Philadelphia for a short time to get away from the scandal.[3] Although she was ill, she continued to write. She was confined to her room because of her illness by 1847, when her daughters were eleven and eight years old; much of her poetry from this period reflects her concern for them.[20] Her husband, having difficulty making money as a painter, left her again in 1849 to join the California Gold Rush.[21] He returned shortly before her death.[3]

Osgood died of tuberculosis in 1850 at her home in New York.[22] By then, she had lost her ability to speak; her last word, "angel", was written on a slate to her husband.[23] She was buried in her parents' lot at Mount Auburn Cemetery in Cambridge, Massachusetts.[22] In 1851, a collection of her writings was published by her friends and titled The Memorial, Written by Friends of the Late Mrs. Frances Sargent Locke Osgood. It was reissued as Laurel Leaves in 1854[6] and was edited with a biographical introduction by Griswold.[20] The volume was meant to raise money for her memorial headstone. However, Fanny Fern noted that, by 1854, the plot remained unmarked and criticized Samuel Osgood in her book Fern Leaves from Fanny's Port-Folio. Samuel Osgood noted in the New York Evening Post that he had already designed a monument, inspired by her poem "The Hand That Swept the Sounding Lyre", which was soon installed.[22]

Osgood's two daughters died the year after their mother; May Vincent Osgood died on June 26, 1851, and Ellen Frances died August 31.

Writing[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Osgood was a prolific writer and contributed to most of the leading periodicals of the time.[1] She was one of the most admired women poets during the mid-1840s.[2] Osgood was very open and personal in her writings, often discussing the relationships she had with others,[24] despite her shy personality.[2] A large portion of her body of work is love poetry but she also addresses poems to her mother, her sister, her husband, and several friends.[25] The poems written to her children are not sentimental, but literary historian Emily Stipes Watts wrote that they "are honest attempts to express thoughts and emotions never so fully expressed before by women in poetry" depicting a sincere concern for their development and well-being.[26]

Griswold once said that she created poems "with almost the fluency of conversation".[27] Poe, in a review of her work, wrote that she was "absolutely without rival, we think, either in our own country or in England".[28] He reviewed her poetry collection A Wreath of Flowers from New England in the September 1846 issue of Godey's Lady's Book, saying that its author exhibits "deep feeling and exquisite taste" and her work deserved wider circulation.[29]

Selected list of works[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Engraving of Frances Osgood from her 1850 collection of poetry
  • A Wreath of Flowers from New England (1838)[2]
  • The Casket of Fate (1839)[2]
  • The Poetry of Flowers and the Flowers of Poetry (1841)
  • The Snowdrop, a New Year Gift for Children (1842)[6]
  • Rose, Sketches in Verse (1842)[6]
  • Puss in Boots (1842)[6]
  • The Marquis of Carabas (1844)[6]
  • Cries in New York (1846)[6]
  • The Memorial, Written by Friends of the Late Mrs. Frances Sargent Locke Osgood (published posthumously in 1851)[6]
  • Laurel Leaves (published posthumously in 1854)[6]

See also[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

References[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Silverman, 281
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Kane, Paul. Poetry of the American Renaissance. New York: George Braziller, 1995: 159. 0-8076-1398-3
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Nineteenth-Century Literary Criticism». Frances Sargent Osgood. Արխիվացված է օրիգինալից May 27, 2011-ին. Վերցված է January 27, 2008-ին.
  4. ↑ «Frances Sargent Locke Osgood (1811–1850)». Houghton Mifflin – The Heath Anthology of American Literature, Fifth Edition – Paul Lauter, General Editor. Արխիվացված է օրիգինալից March 8, 2008-ին. Վերցված է January 27, 2008-ին.
  5. ↑ Silverman, 282
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 «Frances Sargent Locke Osgood». Literature online biography. Վերցված է January 29, 2008-ին.
  7. ↑ Watts, 111–112
  8. ↑ Silverman, 281–282
  9. ↑ Meyers, 174
  10. ↑ Silverman, 279–282
  11. ↑ Barger, Andrew. Edgar Allan Poe Annotated and Illustrated Entire Stories and Poems. Bottletree Books LLC, 2008: 718–732. 978-1-933747-10-1
  12. ↑ 12,0 12,1 Sova, 177
  13. ↑ 13,0 13,1 Silverman, 287
  14. ↑ Moss, 211
  15. ↑ 15,0 15,1 Benton, Richard P. "Friends and Enemies: Women in the Life of Edgar Allan Poe" as collected in Myths and Reality: The Mysterious Mr. Poe. Baltimore: Edgar Allan Poe Society, 1987. p. 13 0-9616449-1-5
  16. ↑ Silverman, 289
  17. ↑ Meyers, 192
  18. ↑ Quinn, 498
  19. ↑ 19,0 19,1 Meyers, 209
  20. ↑ 20,0 20,1 Watts, 113
  21. ↑ Watts, 111
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Linden, Blanche M. G. Silent City on a Hill: Picturesque Landscapes of Memory and Boston's Mount Auburn Cemetery. Amherst, MA: University of Massachusetts Press, 2007: 197. 1-55849-571-1
  23. ↑ Dobson, Joanne. "Sex, Wit, and Sentiment: Frances Osgood and the Poetry of Love", American Literature, vol. 65, number 4. December 1993, Duke University Press: 631.
  24. ↑ Watts, 105
  25. ↑ Watts, 106
  26. ↑ Watts, 115
  27. ↑ Silverman, 280
  28. ↑ Meyers, 175
  29. ↑ Sova, 258

Sources[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Child, Lydia Maria Francis. The Juvenile Miscellany. Boston, Mass: Printed and published by John Putnam, 1826. worldcat.org Accessed January 27, 2008
  • Locke, John G. Book of the Lockes. A Genealogical and Historical Record of the Descendants of William Locke, of Woburn. Boston: J. Munroe and co, 1853. (p. 139) (Google Books). Accessed January 30, 2008
  • Meyers, Jeffrey. Edgar Allan Poe: His Life and Legacy. Cooper Square Press, 1992. 0-8154-1038-7.
  • Moss, Sidney P. Poe's Literary Battles: The Critic in the Context of His Literary Milieu. Southern Illinois University Press, 1969.
  • Quinn, Arthur Hobson. Edgar Allan Poe: A Critical Biography. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1998. 0-8018-5730-9
  • Silverman, Kenneth. Edgar A. Poe: Mournful and Never-ending Remembrance. Harper Perennial, 1991. 0-06-092331-8.
  • Sova, Dawn B. Edgar Allan Poe: A to Z. New York: Checkmark Books, 2001. 0-8160-4161-X.
  • Watts, Emily Stipes. The Poetry of American Women from 1632 to 1945. Austin, Texas: University of Texas Press, 1978. 0-292-76450-2

External links[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 Milena Hambardzumyan/Ավազարկղ2
էջը Վիքիպահեստում
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Milena_Hambardzumyan/Ավազարկղ2&oldid=9953389» էջից