Մասնակից:Manedarbinyan/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Օմարների պատերազմ (հայտնի է նաև որպես Օմարների գործողություն, պորտ.՝ Guerra da Lagosta; ֆր.՝ Conflit de la langouste) Բրազիլիայի և Ֆրանսիայի միջև վեճ՝ 1961-1963 թվականներին՝ փշոտ օմարների համար: Բրազիլիայի կառավարությունը հրաժարվում էր թույլատրել ֆրանսիական նավերին փշոտ օմարներ որսալ Բրազիլիայի հյուսիսարևելյան մասից 100 մղոն (160 կմ) հեռավորության վրա՝[1] ասելով, որ «օմարները լողում են մայրցամաքային ծանծաղուտի երկայնքով»։ Այնուամենայնիվ, ֆրանսիացիները պնդում էին, որ «օմարները լողում են», ուստի նրանց կարող են բռնել ցանկացած երկրի ձկնորսական նավերը: Վեճը միակողմանիորեն լուծվեց Բրազիլիայի կողմից, որն ընդլայնեց իր տարածքային ջրերը մինչև 200 ծովային մղոն (370 կմ, 230 մղոն) գոտի և գրավեց վիճելի օմարների տարածքը[2]։

Թեև միջադեպը տեղի է ունեցել ՄԱԿ-ի Ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիայի մշակումից շատ առաջ, վեճն ավարտվեց 1964 թվականի դեկտեմբերի 10-ին համաձայնագրի ստորագրմամբ[3], որը 26 ֆրանսիական նավերին ձկնորսության իրավունք էր շնորհում՝ հինգ տարուց ոչ ավելի ժամկետով, եթե նրանք բրազիլացի ձկնորսներին որոշակի քանակությամբ շահույթ են մատակարարում իրենց ձկնորսական գործունեությունից՝ այսպես կոչված՝ «նշանակված տարածքներում»[3]։

Միջադեպ և վեճ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բրազիլական նավատորմ։ Կենտրոնում՝ Almirante Tamandaré հածանավը՝ Fletcher դասի չորս նավերի ուղեկցությամբ։

1960 թվականից սկսած՝ Ֆրանսիան արդեն կորցրել էր աֆրիկյան բոլոր գաղութները, և հաջորդաբար կորցնում էր այն ջրային տարածքները, որտեղ գերակշռում էր ձկնորսությունը։ Այս կորուստները, հիմնականում Մավրիտանիայից, հսկողության տակ դրեցին օմարների ֆրանսիական պաշարը։ In 1961, some groups of French fishermen who were operating very profitably off the coast of Mauritania decided to extend their search to the other side of the Atlantic Ocean. They settled on a spot off the coast of Brazil at which lobsters are found on submerged ledges at depths of 250–650 feet (76–198 m).[4] However, since local fishermen complained that large boats were coming from France to catch lobster off the state of Pernambuco, Brazilian Admiral Arnoldo Toscano ordered two corvettes to sail to the area of the French fishing boats.[5] Seeing that the fishermen's claim was justifiable, the captain of the Brazilian vessel then demanded for the French boats to recede to deeper water and to leave the continental shelf to smaller Brazilian vessels. The situation became very tense once the French rejected that demand and radioed a message asking for the French government to send a destroyer to accompany the lobster boats, which prompted the Brazilian government to put its many ships on a state of alert.

The same day, Brazilian Foreign Minister Hermes Lima considered the French approach as an act of hostility: "The attitude of France is inadmissible, and our government will not retreat. The lobster will not be caught."[6] He called a secret meeting with his assistants to review the latest developments in the lobster war against France. Meanwhile, French President Charles de Gaulle reacted to perceived Brazilian interference with the French fishing boats that were looking for lobsters off the Brazilian coast by dispatching on 21 February the 2750-ton Կաղապար:Sclass2 Tartu to watch over the fishing boats,[n 1][7] but it decided to withdraw it to soothe tensions.[8] The Brazilian President João Goulart then gave France 48 hours to withdraw all the French boats, but as they refused to leave the area, the Brazilian Navy apprehended the French vessel Cassiopée off of the Brazilian coast on 2 January 1962.[3] By April 1963, both nations were considering whether they should go to war over lobsters.[9]

Tribunal acts[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գիտական թեզի վերաբերյալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

On 6 July 1966, the Administrative Tribunal of Rennes summarized the French government's claims that lobsters are like fish and that since they swim about in the open sea, they could not be considered part of the continental shelf. Brazil claimed that lobsters are like oysters in that they cling to the bottom of the ocean and so were part of the continental shelf.[10] Admiral Paulo Moreira da Silva, Brazil's Navy expert in the field of oceanography who had been sent to assist the diplomatic committee during the general discussions,[11] argued that for Brazil to accept the French scientific thesis that a lobster would be considered a fish when it "leaps" on the seafloor, it would be required in the same way to accept the Brazilian premise that when a kangaroo "hops," it would be considered a bird.[11]

Նավի սեփականատերերի պահանջների վերաբերյալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

It was also observed that the claims of Celton and Stephan, two of the shipowners who sought compensation from France for losses occurred during the January–March 1963 fishing season, had no right to any compensation at all once the French government could not be held responsible for the unsuccessful seizure because of the unilateral position by the Brazilian government.[12]

Decisions of the Conseil d'État then dismissed the allegations that the French government had authorized the plaintiff shipowners to send their vessels to go fish for lobsters on high seas or to off the coast of Brazil. It stated that the licenses given to the plaintiffs accorded to the masters of the vessels and not to the shipowners. The derogation was decided to have authorized the masters to exercise full command of their vessels for fishing on high seas, not in a particular zone. There is no evidence that the French government had authorized such actions and so their claims were rejected.[8]

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բրազիլիա-Ֆրանսիա հարաբերություններ
  • Ձողաձկան պատերազմներ
  • Թյուրբոների պատերազմ
  • 1993 թվականի Շերբուրգի միջադեպ

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ On 21 February 1963, a task force from Toulon followed, headed by the aircraft carrier Clemenceau and followed by the cruisers De Grasse, Cassard, Jauréguiberry, the destroyer Tartu, the corvettes Le Picard, Le Gascon, L'Agenais, Le Béarnais and Le Vendéen (all T52 class) and the tanker La Baïse and Paul Goffeny. Initially, it was to be only "one more commission" off the west coast of Africa to show the flag and to perform routine exercises.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ AP (25 Feb 1963). «France Recalls Ship Sent to Lobster War». The Milwaukee Journal: 22. Վերցված է 20 February 2012-ին.
  2. ↑ Osmańczyk, Edmund Jan; Mango, Anthony (2004). Encyclopedia of the United Nations and International Agreements. Vol. 2 G-M. Routledge. էջ 1334. ISBN 0415939224..
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Rainer Lagoni; Peter Ehlers; Marian Paschke; Duygu Damar (2011). Recent developments in the law of the sea. LIT Verlag Münster. էջ 26. ISBN 978-3-643-10946-0.
  4. ↑ Reynaud, Paul (1964), In The foreign policy of Charles de Gaulle: a critical assessment, Odyssey Press, p. 118. Կաղապար:LCCN.
  5. ↑ (1963), In Arab Observer National Publications House (Cairo, Egypt), p. 142. OCLC 2641710
  6. ↑ «Brazil: Force de Flap». Time. March 8, 1963. Արխիվացված է օրիգինալից December 22, 2008-ին. Վերցված է 12 October 2010-ին.
  7. ↑ «Ships Augment 'Lobster War' Water Patrol». St. Petersburg Times. 79 (216): 5. 25 Feb 1963. Վերցված է 20 February 2012-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 Kulski, W. W. (1966), In De Gaulle and the World:The Foreign Policy of the Fifth French Republic, Syracuse University Press, p. 360. 0-8156-0052-6.
  9. ↑ Ziegler, David W. (1990), In War, peace, and international politics, Scott Foresman, p. 362. 0-673-52023-4
  10. ↑ Ziegler, David W. (1990), In War, peace, and international politics, Scott, Foresman, p. 360. 0-673-52023-4.
  11. ↑ 11,0 11,1 Fehlberg, Carlos. «Solução surge através da argumentação e um debate entre os oficiais da Marinha, após crise diplomática chegar ao extremo». Institutojoaogoulart.org.br. Instituto Joao Goulart. Վերցված է 19 March 2015-ին.
  12. ↑ Lauterpacht, E. (1974) In International Law Reports, Cambridge University Press, Vol. 47, p. 2, 0-521-46392-0.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Manedarbinyan/Ավազարկղ&oldid=8806442» էջից