Մասնակից:LB2019/Ավազարկղ
 |
|---|
Պատ եկղզի Հնդկական օվկիանոսում, ամենամեծը Լամու արշիպելագի կղզիների շարքում։ Մտնում է Քենիայի կազմի մեջ: Մակերեսը՝ 80 կմ²:
Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պատե կղզին գտնվում է Հնդկական օվկիանոսի արևմտյան մասում, Քենիայի ափերից առանձնացված է նեղ նեղուցով (մոտ 2,8 կմ լայնությամբ): Փաստորեն, այն բաղկացած է մայրցամաքային ծագման մի քանի կղզիներից, որոնք մակընթացության ժամանակ միանում են կորալային ծանծաղուտներով: Երկարությունը՝ 25,4 կմ, լայնությունը՝ մինչև 10,7 կմ: Ափերը ցածր են, հակված են հեղեղումների:
Կլիման հասարակածային չորային է։ Տարեկան միջին ջերմաստիճանը տատանվում է 23-ից 33 °C-ի սահմաններում: Խմելու քաղցրահամ ջրի սեզոնային պակաս կա:
Բնություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կղզու բնությունը զգալիորեն փոխվել է մարդու կողմից։ Գերակշռում են կոկոսի արմավենու, մեխակի ծառի, ծխախոտի և այլնի մշակովի տնկարկները։ Այնուամենայնիվ, կղզու բնակիչները հոգ են տանում շրջակա միջավայրի մասին: Պատե կղզում սահմանափակ են անասունների քանակը և ճանապարհային տրանսպորտի օգտագործումը, պահպանվել են մանգրովյան անտառները, որտեղ ապրում են ձկների, ծովային կրիաների և դյուգոնների բազմաթիվ տեսակներ:
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ տարեգրության ավանդույթի՝ կղզին գաղութացվել է 7-րդ դարում մի խումբ սիրիացի արաբների կողմից։ Նրանք հիմնել են Պատե քաղաքը արևմտյան ափին։ 1204 թվականին այստեղ հաստատվեց արաբական Նաբհանիի դինաստիան, որը իշխանությունը պահպանեց մինչև 1866 թվականը և ուներ ֆումամարայի թագավորական տիտղոսը։ XIV դարի կեսերին Ումարով դինաստիայի ներկայացուցչին հաջողվեց հպատակեցնել արևելյան Աֆրիկայի ափերի զգալի մասը։ Հնարավոր է, որ չինացի ծովագնաց Չժենգ Հեն կղզի է այցելել XV դարում։
В XVI веке город Пате стал последним из крупных населённых пунктов суахили, которые подчинились Португалии. Согласно легенде, фумамара решил проявить смирение, когда узнал, что все города на юге уже были разрушены. За это Набхани получили возможность в дальнейшем управлять Пате. Попытки португальцев навязать местным жителям христианство закончились неудачей — основной религией оставался ислам. В XVI—XVII веках. также выделились относительно самостоятельные государства с центрами в поселениях Сию и Фаза.
В XVII веке властелины Пате поддержали союз с Оманом против португальцев, за что те разрушили город в 1678 году. Период конца XVII — первой половины XVIII веков стал временем быстрого экономического развития, что было возможным благодаря протекторату оманских султанов и торговли чернокожими рабами.
Во второй половине XVIII — первой половине XIX века обитатели Пате поддержали Момбасу в борьбе с арабами (против Оманской империи, центр которой в XIX веке переместился в Занзибар), но она закончилась фактическим поражением. Около города Сию по приказу султана Занзибара возвели крепость.
В 1873 году работорговля была запрещена. Выходцы из Занзибара создали на Пате плантации гвоздики. Но в 1890 году Пате попал под протекторат Великобритании, которая ограничила этот район для посещения иностранцами. В результате экономика острова пришла в упадок.
В 1963 году Пате вошёл в состав независимой Кении.