Մասնակից:Թինա Ասատրյան/Սևագրություն 5

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
VVV BD001-ը շագանակագույն թզուկն է, որը գտնվում է Արեգակից մոտ 55 լուսատարի հեռավորության վրա[1]

Ենթաստղային օբյեկտ (անգլ.՝ Substellar object),ենթաստղը աստղագիտական օբյեկտ է, որի զանգվածը փոքր է ջրածնի այրման միջուկային ռեակցիաներին աջակցելու համար պահանջվող նվազագույնից (մոտ 0,08 արեգակի զանգված )։ Այս սահմանումը ներառում է շագանակագույն թզուկներ և EF Eridani B աստղեր, ինչպես նաև կարող է ներառել մոլորակային զանգվածի օբյեկտներ՝ անկախ նրանց ձևավորման մեխանիզմից կամ ընդունող աստղի հետ կապից[2] [3] [4] [5]:

Եթե ենթադրենք, որ ենթաստղային մարմինն ունի Արեգակի բաղադրությունը և առնվազն Յուպիտերի զանգվածը (մոտ 10−3 արևի զանգված), ապա շառավիղը համեմատելի կլինի Յուպիտերի շառավղին (մոտ 0,1 արևի շառավիղ )՝ անկախ նրանից ենթաստղային օբյեկտի զանգվածից (շագանակագույն թզուկների զանգվածը չի գերազանցում Յուպիտերի 75 զանգվածը)։ Դա տեղի է ունենում այն պատճառով, որ նման օբյեկտի կենտրոնը զանգվածային միջակայքի վերին սահմանում (ջրածնի այրման սահմանից ցածր) դեգեներացված է ≈103 գ/սմ3 խտությամբ, բայց դեգեներացիան նվազում է զանգվածի նվազման հետ մինչև Յուպիտերի զանգվածին հավասար զանգված, ենթաստղային մարմինը կենտրոնական խտություն չի ստանա 10 գ/ սմ3- ից պակաս: Խտության նվազումը հավասարակշռում է զանգվածի նվազումը, ինչի արդյունքում շառավիղը մնում է գրեթե անփոփոխ[6]:

Ենթաստղային մարմինը, որի զանգվածը մի փոքր ավելի փոքր է, քան պահանջվում է ջրածնի այրման համար, դեռ կարող է այրել ջրածինը հենց կենտրոնում: Չնայած այս գործընթացը որոշակի էներգիա է ստեղծում, այն բավարար չէ օբյեկտի գրավիտացիոն սեղմումը հաղթահարելու համար։ Նմանապես, թեև 0,13 արեգակնային զանգվածից ավելի զանգված ունեցող օբյեկտը ի վիճակի է որոշ ժամանակ աջակցել միջուկային դեյտերիումի այրման ռեակցիաներին, էներգիայի նման աղբյուրը կսպառվի 106 –108 տարում: Բացառությամբ էներգիայի նման աղբյուրների, մեկուսացված ենթաստղային օբյեկտի ճառագայթումը տեղի է ունենում միայն այն ժամանակ, երբ գրավիտացիոն պոտենցիալ էներգիան ազատվում է, ինչի հետևանքով աստղը սառչում և կծկվում է: Աստղի շուրջ պտտվող ենթաստղային առարկան ավելի դանդաղ կկծկվի, քանի որ տաքանում է աստղից և հակված է հավասարակշռության վիճակի, երբ օբյեկտը արձակում է այնքան էներգիա, որքան ստանում է աստղից[7]:

Դասակարգում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուիլյամ ՄաքՄիլանը 1918 թվականին առաջարկեց ենթաստղային մարմինների դասակարգումը երեք կատեգորիայի՝ հիմնված օբյեկտի խտության և փուլային վիճակի վրա՝ պինդ, անցումային և մուգ (ոչ աստղային) գազային մարմիններ[8]: Պինդ մարմիններից են Երկիրը, ավելի փոքր երկրային մոլորակները և արբանյակները; Ուրանը և Նեպտունը (ինչպես նաև մինի-Նեպտունները և գերերկրները ) դասակարգվում են որպես անցումային օբյեկտներ: Սատուրնը, Յուպիտերը և գազային խոշոր հսկաները ներառված են գազային օբյեկտների կատեգորիայի մեջ։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «New Cool Starlet in Our Backyard». ESO Picture of the Week. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-09-27-ին. Վերցված է 2013-09-25-ին.
  2. §3, What Is a Planet? Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով:, Steven Soter, Astronomical Journal, 132, #6 (December 2006), pp. 2513–2519.
  3. Chabrier and Baraffe, pp. 337–338
  4. Alula Australis Error in Webarchive template: Empty url., Jim Kaler, in Stars, a collection of web pages. Accessed on line September 17, 2007.
  5. A search for substellar members in the Praesepe and σ Orionis clusters Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով:, B. M. González-García, M. R. Zapatero Osorio, V. J. S. Béjar, G. Bihain, D. Barrado Y Navascués, J. A. Caballero, and M. Morales-Calderón, Astronomy and Astrophysics 460, #3 (December 2006), pp. 799–810.
  6. Chabrier and Baraffe, §2.1.1, 3.1, Figure 3
  7. Chabrier and Baraffe, §4.1, Figures 6–8
  8. {{{վերնագիր}}}.