Մասնակից:Զաբելա Աբելյան/ավազարկղ 31
 |
|---|
Համաշխարհային տառապանքի հուշարձան, չիրակացված հուշարձանի նախագիծ , կատարված 1916 թվականին, քանդակագործ Իվան Շադրով.
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1916 թվականի մարտի 30-ին գերմանական U-33 սուզանավը ջրասույզ արեց Սև ծովում ռուս-ֆրանսիական «Портюгаль» նավ- հիվանդանոցը, որի արդյունքում զոհվեցին 115 մարդ[1]. Մոսկվայի քաղաքային դուման որոշում ընդունեց Մոսկվայի Եղբայրական գերեզմանատանը կանգնեցնել զոհվածների հուշարձան։ Հուշարձանի շինարարության համար դուման առանձնացրեց 25000 ռուբլի և հայտարարեց համառուսաստանյան նվիրատվություն[2]. Հուշարձանների մրցույթում առաջին տեղը զբաղեցրեց «Համաշխարհային տառապանքի հուշարձանը » քանդակագործ Ի. Դ. Շադրա [3].
Քանդակագործ Իվան Շադրը Առաջին համաշխարհային պատերազից առաջ ստաժավորվել է Փարիզում և Հռոմում։ Այդ շրջանում նրա մոտ ծագեց նման հուշարձանի գաղափար։ 1916 թվականին քանդակագործը Մաքսիմ Գորկու նյութական օժանդակությամբ ստեղծեց նախագիծը և հուշարձանի մոդելը։ Այդ նախագիծը բազմիցս ցուցադրվել է դասախոսություններին և ներկացվել է Շադրին։Սակայն, հուշարձանի համար միջոցները չբավականացրեց [4].
Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Համաշխարհային տառապանքի հուշարձանի գաղափարից միանգամից չհրաժարվեցին։ Հաշվի առնելով նոր իրական ժամանակները քննադատները վերաիմաստավորեցին հուշարձանի ըմբռնումը․ «ինչպես մարդկության փառաբանում, անցնելով շահագործման և բռնության սարսափի և արյան ծովի միջով, բարձրացնելով նոր ապստամբություն, բրգաձև՝ հավասարություն, եղբայրություն և ազատություն ․․․ հենց այդպիսի վեհակերտ հուշարձաններ, համակված այնպիսի ոգով, կոմունիստական հասարակության արվեստը կգտնի իր արտահայտության ճշմարտությունը »[5]. Մոնումենտալ պրոպագանտայի ծրագրի, շրջանակներում առաջարկ է եղել Մոսկվայում կառուցել հուշարձան, բայց և այդ նախագիծը չիրկանացավ։
Նկարագրում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իվան Շադրը այսպես նկարագրեց հուշարձանը[4]:
|
Ես ներկայացրի մարդկությունը ինչպես միասնական էություն, ինչպես անձնավորություն։ Եվ ես այն ներկայացրի երկու հակապատկերներում՝ մահ և կյանք, տառապանք և ուրախություն։
Այդ հուշարձանը ներկայացնում է վիթխարի քարե բակ, շրջապատված հսկայական սալաքարերով։ Բակը մի կողմից շրջափակվում է հսկայական բուրգերով, նշանավորելով մարդկային Գողգոթան անթիվ աստիճանի տառապանքներով։ Մյուս մուտքի կողմերից՝ Հավերժության Քարե Դարպասներով։ Հավերժության Դարպասը ՝բարձր գրանիտե պատ է, ծածկված կյանքի հավերժության մասին բիբլիական ասույթներով։ Մակագիր դարպասների վրա․ «Երկրի վրա մենք օտարական և թափառական ենք․․․։ Նրանց պաշտպանում է չորս սյուններ՝ մարմնավորելով՝ ծնունդ, արիություն, իմաստություն, հավերժություն։ Բակի երկու կողմերում՝բարձր, սլացիկ բարդիներ։ Շրաջապատված բարդիները մեռելի պես ընկած՝ Արցունքների Լիճ ավազանում։ |
|
Ճարտարապետական հուշարձանում հետամտված էր եգիպտական մոտիվներ։ Հեղինակը դիմում է նախաքրիստոնեական սիմվոլիկային, բայց միևնույն ժամանակ օգտագործում է բիբլիական տեքստեր։ Քանդակագործը բուրգին նմանեցնում է Գողգոթանին և խանգարում է խաչի արտացոլումը իր պատի վրա[4]։
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Հուշարձանի նախագծեր
-
-
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Sinking of Portugal branded as piracy» (անգլերեն). The New York Times. 5 апреля 1916. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-07-11-ին. Վերցված է 23 января 2011-ին.
- ↑ Лариса Жигальцова. ««Умирать стоит только спасая других. Иначе обидно…» (А. Ф. Мейендорф)». zapadrus.su. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-20-ին. Վերցված է 25 февраля 2011-ին.
- ↑ Арсеньев А. А., Морозова М. С. Московское городское Братское кладбище // Военно-исторический архив : журнал. — 2005. — № 10 (70). — С. 51.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Архитектура Москвы 1910—1935 гг. / Комеч А. И., Броновицкая А. Ю., Броновицкая Н. Н. — М.: Искусство — XXI век, 2012. — С. 59—62. — 356 с. — (Памятники архитектуры Москвы). — 2500 экз. — ISBN 978-5-98051-101-2
- ↑ В. М. Фриче На путях к новому искусству // Вестник жизни. — 1918. — № 2.
Հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- И. Д. Шадр (1918). «Памятник мировому страданию». Журнал «Творчество». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-05-ին. Վերցված է 2013-01-20-ին.
Категория:Неосуществлённые архитектурные проекты Категория:Памятники Первой мировой войны Категория:История Москвы