Հաջողություն, Անտուրա. Հիշողություններ Հայոց ցեղասպանության մասին
Հաջողություն, Անտուրա. Հիշողություններ Հայոց ցեղասպանության մասին Goodbye, Antoura. A Memoir of the Armenian Genocide | |
|---|---|
 | |
| Հեղինակ | Գառնիկ Փանյան |
| Ժանր | Հուշագրություն |
| Թեմա | Հայոց ցեղասպանություն |
| Բնօրինակ լեզու | անգլերեն |
| Էջեր | 216 |
| Հրատարակման տարեթիվ | 2015 |
| Թարգմանիչ հայերեն | Սայմոն Բուղեկյան |
| ԳՄԴ | 9780804795432 |
Հաջողություն, Անտուրա. Հիշողություններ Հայոց ցեղասպանության մասին, (անգլ.՝ Goodbye, Antoura. A Memoir of the Armenian Genocide), Գառնիկ Փանյանի հուշագրությունը Հայոց ցեղասպանության և Անտուրայի մանկատան որբերի մասին։
Հեղինակի մասին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գառնիկ Փանյանն ապրել է Լիբանանում, եղել է Բեյրութի հայկական ճեմարանի փոխտնօրենը, դասավանդել է հայոց լեզու։ Մահացել է 1989 թվականին։
Բովանդակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հուշագրության մեջ Փանյանը պատմում է իր ապրումների մասին, թե ինչպես էին մարդիկ տեղահանվում իրենց բնակավայրերից, ինչպես իր ընտանիքը մահացավ Սիրիական անապատում՝ փախստականների ճամբարում և ինչպես ինքը ողջ մնաց՝ անցնելով սովի և թշվառությամ միջով։
Երբ սկսվեց առաջին համաշխարհային պատերազմը, Գառնիկ Փանյանը ընդամենը 5 տարեկան էր և ապրում էր Անատոլիայի հայաբնակ Գյուրին գյուղում։ Չորս տարի անց ամերիկյան բարեգործական կազմակերպության աշխատակիցները նրան գտնում են Լիբանանի Անտուրա քաղաքի մանկատանը 1.000 հայ և 400 քուրդ երեխաների մեջ։ Մանկատանը երեխաներին ստիպում էին փոխել իրեց հայկական անունները, խոսել թուրքերն։ Մի խումբ երեխաներ, այդ թվում՝ Գառնիկը, փախել են մանկատնից՝ ծեծուջարդից ազատվելու և սնունդ որոնելու համար, որի մասին մանկատունն այդքան էլ չի հոգացել։ Մի օր, վերադառնալով հաստատություն, երեխաները տեսել են, որ մեծահասակներ այնտեղ այլևս չկան։ Պատերազմն ավարտվել է, թուրքերը հայտնվել են պարտվող կողմում, և մանկատան վարչակազմի ներկայացուցիչները պարզապես փախել են՝ թողնելով երեխաներին ճակատագրի քմահաճույքին։
Փանյանի հուշագրությունը կորուստի, դիմադրության և գոյատևման մասին է։ Այստեղ ներկայացվում է, որ նույնիսկ երեխաները հասկանում են անարդարությունը և պայքարում դրա դեմ։
Գիրքը հրատարակել է ԱՄՆ Սթենֆորդի համալսարանը[1][2]։
Փանյանի գրքում նկարագրված բոլոր իրադարձությունները հաստատվել են։ Կարմիր խաչի տվյալներով՝ Անտուրայի մանկատան որբերից ողջ է մնացել ընդամենը 700 մարդ։ 1993 թվականին մանկատան շրջակայքում պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել են հարյուրավոր երեխաների մասունքներ, ովքեր մահացել են սովից և խոլերայից[3]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Goodbye, Antoura. A Memoir of the Armenian Genocide
- ↑ Book Review: Goodbye, Antoura
- ↑ «Գիրք փոքրիկ տղայի մասին, ով միայնակ վերապրել է Ցեղասպանությունը». Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.