Կեցուն (անձնանուն)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Կեցուն
Կեցուն
Տեսակարական անձնանուն
Սեռարական
Նշանակություներկայնակյաց, մնացական
Ծագում
Ծագման լեզուհայերեն
ԳիրՀայոց գրեր
Կապված հոդվածներ«Կեցուն» սկսվող էջեր

Կեցուն, հայկական արական անուն։ Առաջացել է հայերեն կեցուն` «երկայնակյաց, մնացական» բառից։ Հիշատակվել է 15-18-րդ դարերում[1]։

Գործածություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Կեցուն, որդի Վարդի, եղբոր Սիրատանի, որ Կեսարիայի Մանտիսոն գյուղում 1495 թվականին գրել տվեց Հայսմավուրքը[2]։
  • Կեցուն, հանգուցյալ որդի տանուտեր Հովհանի, ով 1498 թվականին Երուսաղեմում գրել տվեց մի գանձարան[3]։
  • Ավելի ուշ հիշատակվել է 1543[4], 1591[5] և 1772[6]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Հրաչյա Աճառյան, Հայոց Անձնանունների Բառարան, հ. Բ, Երևան, «Երևանի պետական համալսարանի հրատարակություն», 1944, էջ 617 — 682 էջ։
  2. Ալպօյաճեան, Պատմ․ հայ Կես․ Բ․ 1850
  3. Ձեռագիր Սեբ․=ՀԱ 1927, 432
  4. Ձեռագիր Սեբ․=ՀԱ 1925, 377
  5. Ձեռագիր Հալեպի, Բ․ 7
  6. Ազգ․ մատ․ ՀԸ, էջ 350