Լուսաբուժություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բարձր ինտենսիվության կապույտ լուսաբուժություն՝ պզուկների մաքրման համար

Լուսաբուժություն, ֆոտոթերապիա (ֆոտո... և թերապիա), բուժիչ նպատակով օպտիկական ճառագայթների (ինֆրակարմիր, տեսանելի և ուլտրամանուշակագույն) օգտագործումը, ֆիզիոթերապիայի բաժիններից է։ Լուսաբուժությյան դեպքում օգտագործում են նաև Արեգակի բնական ճառագայթները (տես Արևաբուժություն)։ Լուսային էներգիայի ազդեցությունն օրգանիզմի վրա պայմանավորված է նրա ինտենսիվությամբ (աղբյուրի հզո- րությամբ և ճառագայթվող մակերևույթի հեռավորությամբ), ճառագայթման տևողությամբ, էլեկտրամագնիսական ալիքների թափանցման խորությամբ, որը պայմանավորված է լուսային ալիքների երկարությամբ։ Ալիքների թափանցման ամենամեծ խորությամբ օժտված են ինֆրակարմիր և տեսանելի ճառագայթները, ամենափոքր՝ ուլտրամանուշակագույնը։ Ճառագայթների ազդեցության ներքո մաշկը կարմրում է (էրիթեմա), որը կարող է ի հայտ գալ ճառագայթումից մի քանի րոպե հետո (ինֆրակարմիր ճառագայթներ) կամ 2-3 ժ անց (ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներ)։ Մաշկի պատասխան ռեակցիայի աստիճանը կախված է տարբեր ճառագայթների հանդեպ մաշկի տարբեր հատվածների զգայնությունից, հիվանդի տարիքից, տարվա եղանակից ևն։ ճառագայթվող հատվածում 3-4 օր անց առաջանում է արևայրուկ։ Լուսաբուժության նպատակով հաճախ օգտագործում են լույսի ջերմային (շիկացման լամպ, ինֆրակարմիր և տեսանելի ճառագայթներ, ընդհանուր և տեղական էլեկտրալուսային լոգանքներ, Մինինի լամպեր) և լյումինեսցենտող (սնդիկաքվարցային, լյումինեսցենտային էրիթեմային և բակտերիասպան աղեղային լամպեր) աղբյուրները։ Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները հիմնականում օգտագործում են ծայրամասային նյարդային, շնչառական համակարգերի, մաշկային, գինեկոլոգիական, վարակիչ (օրինակ, գրիպ), մանկական սուր շնչառական հիվանդությունների, նյութափոխանակության խանգարումների, տուբերկուլոզի որոշ ձևերի դեպքում։ Տեսանելի և ինֆրակարմիր ճառագայթներով ջերմային պրոցեդուրներն առավելապես կիրառվում են որպես ցավը հանգստացնող և ներծծող միջոց՝ ենթասուր և քրոնիկական բորբոքային պրոցեսների, նյարդացավերի, մկանացավերի ժամանակ։ Լուսաբուժությանը հակացուցված է տուբերկուլոզի ակտիվ ձևերի, նորագոյացությունների, սրտային անբավարարության, հիպերտոնիկ հիվանդության II և III աստիճանների, խիստ հյուծվածության, վահանագեղձի գերֆունկցիայի, երիկամների անբավարարության, ինչպես նաև լույսի ազդեցությունից առաջացած ախտաբանական պրոցեսների դեպքում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 685