Լյուբով Յուրովա

Լյուբով Յուրովա
Ծնվել է	1946
Մահացել է	հունվարի 16, 2010; բնական մահով
Մասնագիտություն	գիտնական
Հաստատություն(ներ)	Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարան
Ալմա մատեր	Մոսկվայի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետի պատմության և արվեստի տեսության բաժին
Պարգևներ

Լյուբով Յուրովա (ռուս.՝ Любо́вь Леони́довна Ю́рова, թանգարանային մականունը՝ Արև, 1946 - հունվարի 16, 2010(2010-01-16)), ռուս և խորհրդային արվեստագետ, արվեստի պատմաբան, թանգարանային աշխատող։ Ռուսական ավանգարդի հետազոտող, «Ռուսական ավանգարդը Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի հավաքածուում» մենագրության հեղինակ (2009): Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի գիտական աշխատանքի գծով տնօրենի տեղակալ (1980-2010)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լյուբով Յուրովան ծնվել է 1946 թվականին^[1]։

1975 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Մ. Վ. Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետի արվեստի պատմության և տեսության բաժինը^[2]^[3], որտեղ նրա դասախոսը եղել է Դմիտրի Սարաբյանովը^[4]։

Մոսկվայի պետական համալսարանն ավարտելուց հետո 1975 թվականից աշխատել է Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանում, 1980 թվականից՝ գիտական աշխատանքի գծով փոխտնօրեն։

Լյուբով Յուրովայի անձնական միջոցներով 2008 թվականին վերանորոգվել է Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի հավաքածուի 18-րդ դարի «Տեառնընդառաջ» սրբապատկերը։

Լյուբով Յուրովան մահացել է քաղցկեղից 2010 թվականի հունվարի 16-ին, հուղարկավորված է Յարոսլավլի Իգնատովսկի գերեզմանատանը՝ ծնողների և եղբոր գերեզմանների կողքին։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լյուբով Յուրովայի սիրելի տղամարդը, որը նկարիչ էր, մահացել է 40 տարեկան հասակում։ Դրանից հետո նա երբեք չի ամուսնացել։ Դաստիարակել է որդի Իվանին։

Գիտական և թանգարանային գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պրոֆեսիոնալ հետաքրքրությունների ոլորտներն են 19-րդ դարի վերջի-20-րդ դարի սկզբի ռուսական արվեստը, ռուսական ավանգարդը (թանգարանային հավաքածու), 20-րդ դարի վերջի-21-րդ դարի սկզբի Մոսկվայի նկարիչների արվեստը (հավաքածուների համալրում), Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանը՝ հավաքածուն և ինքնությունը, կառուցվածքը^[փա՞ստ]: Լյուբով Յուրովան ռուսական ավանգարդի թեմայով մի քանի տասնյակ հրապարակումների հեղինակ է։ 2009 թվականին Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի հավաքածուի, նրանց կենցաղի, սահմանման, համեմատական վերլուծության և կատալոգի ստեղծագործությունների ամբողջական նկարագրության արդյունքները ամփոփվել են Յուրովայի «Ռուսական ավանգարդը Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի հավաքածուում» մենագրության մեջ^[փա՞ստ]:

Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի գիտական աշխատանքի գծով տնօրենի տեղակալի պաշտոնում Յուրովայի օրոք (1980-2010) թանգարանային հավաքածուն 7-ից աճել է մինչև 70 հազար պահպանման միավորի։ Լյուբով Յուրովային են պատկանել «Նահանգապետային այգի։ Քանդակ պլեներում» և Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի մասնաճյուղերի՝ «Ա. Մ. Օպեկուշինի տուն-թանգարան» (Ռիբնիցի) և «Նովինսկի տուն» (Տուտաև) ստեղծման իրականացված գաղափարները։ Լյուբով Յուրովայի ակտիվ մասնակցությամբ Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանը ձեռք է բերել Վիկտոր Աշիկի հավաքածուն։ Յուրովայի ղեկավարությամբ պատրաստվել են թանգարանի հիմնական հրատարակությունները՝ «Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարան» ալբոմը (1983), թանգարանի ուղեցույցը (1982, 1987), «13-16-րդ դարերի սրբապատկերներ» հավաքածուի կատալոգը (2002, հատոր 1), «Ռուս նկարիչները Չինաստանում» (2004), «Աշիկի հավաքածու։ Ընտանեկան ճանաչում» (2006), «Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարան» (2007), «Գավառական իդեալիզմ։ Քաղաք։ Գեղարվեստական ավանդույթի երեք դար» ցուցահանդեսների կատալոգներ (2007), «Ռուսական ավանգարդի վարպետները» (2003), «Անհայտ ավանգարդ» (2005), «Ի. Պ. Բոլոտցևայի հիշատակի գիտական ընթերցումներ» հավաքածուներ (1996-2009), «Ն. Վ. Պերցևի հիշատակի գիտական ընթերցումներ» հոդվածների հավաքածու (2007)^[փա՞ստ]:

Անձնական որակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յարոսլավյան արվեստի թանգարանում համարվել է առաջնորդ։ Չնայած ծանր, անհաշտ բնավորությանը, դեռևս 1970-ական թվականներին թանգարանի աշխատակիցների կողմից ստացել է Արև մականունը, որը պահպանվել է մինչև նրա մահը։ Կատվասեր Լյուբով Յուրովայի առաջարկով թանգարանի խորհրդանիշը դարձել է կատու։ Նրա երկու թանգարանային կատուները ընդգրկվել են Յարոսլավլի գեղարվեստական թանգարանի պատմության մեջ՝ սև Ֆյոդոր կատուն, որը խորհրդային տարիներին եղել է կուսակցական ժողովներին և «նստել է» նախագահությունում, և թանգարանի սրահներով թափառող խորամանկ Բորիս կատուն։

Մրցանակներ և կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Մշակույթում ձեռքբերումների համար» գերազանցության շքանշան (1998)
Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի վաստակավոր գործիչ (2001)
«Թանգարանային գործ և երկրագիտություն» անվանակարգում մշակույթի և արվեստի ոլորտում Իլարիոն Տիխոմիրովի անվան Յարոսլավլի մարզային մրցանակի կրկնակի դափնեկիր (1997, 2007)
Մշակույթի և արվեստի ոլորտում Յարոսլավլի քաղաքային մրցանակի դափնեկիր (2009)
Աշխատանքի վետերան^[փա՞ստ]

Մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Юрова Л. Л. Русский авангард в собрании Ярославского художественного музея / Russian Avant-Gard from the Collection Yaroslavl Art Museum / На русском и английском языках; Редактор Валяева, Мария Васильевна, переводчик Дмитрий Федосов. — М.: Северный паломник, 2009. — 168 с. — ISBN 978-5-94431-280-8

Որոշ հոդվածներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Юрова Л. Л. Развитие коллекции Ярославского художественного музея в новых экономических условиях // Роль творческой личности в развитии культуры провинциального города: Материалы региональной научной конференции, 14 ноября 2002 года. — Ярославль: Ремдер, 2001. — С. 179—182.
Юрова Л. Л. К истории музейной коллекции авангарда // VII научные чтения памяти Николая Васильевича Перцева (1902—1981): Сборник статей / Ярославский художественный музей. — Ярославль: Авер Плюс, 2007. — С. 32—37.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Соловьёва Анастасия. Её называли солнцем: [Некролог на смерть Любови Леонидовны Юровой] // Золотое кольцо. — 2010. — № 11. Архивировано из первоисточника 3 Մարտի 2016.
↑ «Музей прощается с Любовью Леонидовной Юровой». Ярославский художественный музей. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.(չաշխատող հղում)
↑ «Любовь Юрова». Ярославский художественный музей. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.
↑ «Русский авангард Ярославского художественного стал книгой». Городской телеканал. 2009 թ․ հոկտեմբերի 14. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[Коллектив Ярославского художественного музея]. Останется в наших сердцах: [Некролог на смерть Любови Леонидовны Юровой] // Северный край. — 2010. — № 6.
Соловьёва Анастасия. Её называли солнцем: [Некролог на смерть Любови Леонидовны Юровой] // Золотое кольцо. — 2010. — № 11. Архивировано из первоисточника 3 Մարտի 2016.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Любовь Юрова». Ярославский художественный музей. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.
«Русский авангард Ярославского художественного стал книгой». Городской телеканал. 2009 թ․ հոկտեմբերի 14. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.
«Музей прощается с Любовью Леонидовной Юровой». Ярославский художественный музей. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.(չաշխատող հղում)
«Ярославский художественный музей простился с Любовью Юровой». Культурная эволюция. 2010 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.
«Перфоманс «Снеговики» в музее». Первый Ярославский. 2012 թ․ հունվարի 16. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.

[autogenerated4-1] Соловьёва Анастасия. Её называли солнцем: [Некролог на смерть Любови Леонидовны Юровой] // Золотое кольцо. — 2010. — № 11. Архивировано из первоисточника 3 Մարտի 2016.

[autogenerated3-2] «Музей прощается с Любовью Леонидовной Юровой». Ярославский художественный музей. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.(չաշխատող հղում)

[autogenerated1-3] «Любовь Юрова». Ярославский художественный музей. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.

[autogenerated2-4] «Русский авангард Ярославского художественного стал книгой». Городской телеканал. 2009 թ․ հոկտեմբերի 14. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 20-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]