Լյախովի կղզիներ (ռուս.՝ Ляховские острова), Նորսիբիրական կղզեխմբի հարավային խումբը։ Մտնում է Յակուտիայի կազմի մեջ։ Ընդհանուր տարածությունը շուրջ 6.1 հազար կմ2 է, ամենախոշորը՝ Մեծ Լյախով կղզին է (4.6 հազար կմ2)։ Բարձրությունը՝ մինչև 270 մ։
Կոչվել է ի պատիվ ռուս արդյունաբերող Իվան Լյախովի։ Նա 1770 թվականի գարնանը մամոնտի ոսկոր գտնելու նպատակով անցավ Դմիտրի Լապտևի սառած նեղուցը և հասավ առաջին կղզուն, ուր 1712 թվականին արդեն եղել էին Յակով Պերմյակովն ու Մերկուրի Վագինը, ապա հայտնագործեց նրա մոտ գտնվող մեկ ուրիշ կղզի[1]։