Իշխանուհի Մերի
 ռուս.՝ Княжна Мери | |
|---|---|
 | |
| Երկիր | .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Ժանր | դրամա |
| Հիմք | Իշխանուհի Մերի |
| Թվական | 1955 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Իսիդոր Աննենսկի |
| Սցենարի հեղինակ | Իսիդոր Աննենսկի |
| Դերակատարներ | Անատոլի Վերբիցկի |
| Օպերատոր | Միխայիլ Կիրիլով |
| Երաժշտություն | Լև Շվարց |
| Կինոընկերություն | Մաքսիմ Գորկու անվան կինոստուդիա |
«Իշխանուհի Մերի» (ռուս.՝ «Княжна Мери»), խորհրդային գեղարվեստական կինոնկար, որը նկարահանել է ռեժիսոր Իսիդոր Անենսկին[1][2][3][4][5] 1955 թվականին Միխայիլ Լերմոնտովի «Մեր ժամանակի հերոսը» վեպի հիման վրա։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆիլմը պատմում է սպա Պեչորինի ռոմանտիկ պատմությունը, որի անխոհեմ սիրային խաղը ողբերգության է վերածվում իր համար, մի մարդ, որը ակնհայտորեն չի տեղավորվում ժամանակի օրենքների մեջ, որում ճակատագիրը նրան դատապարտել է ապրելու...
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Անատոլի Վերբիցկի – Պեչորին
- Կարինա Շմարինովա – իշխանուհի Մերի
- Լեոնիդ Գուբանով – Գրուշնիցկի
- Միխայիլ Աստանգով – բժիշկ Վերներ
- Կլաուդիա Էլանսկայա – արքայադուստր Լիգովսկայա
- Տատյանա Պիլեցկայա – Վերա
- Ֆեոդոր Նիկիտին – իշխան Լիգովսկի
- Վիտալի Պոլիցեյմակո – դրագունի ավագ
- Տատյանա Պանկովա – գորտնուկով տիկին պարահանդեսի ժամանակ
- Վիկտոր Կոլցով – հարբած պարահանդեսի ժամանակ
- Գեորգի Գեորգիու – Ռաևիչ
- Հարություն Հակոբյան – Ալֆելբաում, աճպարար
- Դմիտրի Կարա-Դմիտրիև – ծառա
- Կապիտոլինա Իլյենկո – տիկին (լուսագրերում նշված չէ)
- Նիկոլայ Գորլով – սպա (լուսագրերում նշված չէ)
- Կլավդիա Կոզլենկովա – Լիգովսկայայի ծառան (լուսագրերում նշված չէ)
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ռեժիսոր՝ Իսիդոր Անենսկի
- Սցենարիստ՝ Իսիդոր Անենսկի
- Օպերատոր՝ Միխայիլ Կիրիլով
- Դիզայներ՝ Ալեքսանդր Դիխտյար
- Զգեստների դիզայներ՝ Էլզա Ռապոպորտ
- Կոմպոզիտոր՝ Լև Շվարց
- Ձայնի ինժեներ՝ Դմիտրի Ֆլիանգոլց
Քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կինոքննադատ Լյուդմիլա Պոգոժևան անհաջող է համարել ինչպես ֆիլմը, այնպես էլ Պեչորինի և իշխանուհի Մերի կերպարային լուծումը[6]։ «Հերոսների զգեստները, գործողությունների միջավայրը. այս ամենը համապատասխանում է Լերմոնտովի վիպակին տառացիորեն,- գրել է քննադատը,- բայց նրա հոգին անհետացել է, նրա միտքը՝ խորը և տխուր, աղավաղվել է»[7]։ Պոգոժևայի խոսքով՝ «դերասան Ա. Վերբիցկին չի կարողացել էկրանին փոխանցել Լերմոնտովի հերոսի մտքերի, ապրումների, փորձի, կրքերի հարստությունը»։ Ինչ վերաբերում է իգական սեռի գլխավոր դերակատարին, նա էլ ավելի կոշտ գնահատական է տվել. «Ֆիլմում անհաջող լուծում է ստացել նաև Իշխանուհի Մերիի կերպարը։ Կ. Սանովան, որին ռեժիսոր Անենսկին վերցրել է այս դերի համար ենթադրյալ տիպային նմանության հիման վրա, և որը պրոֆեսիոնալ դերասանուհի չէ, չի կարողացել նույնիսկ փոքր-ինչ փոխանցել Լերմոնտովի հերոսուհու առանձնահատուկ հմայքն ու գրավչությունը»[6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Эмир Кустурица собирается экранизировать «Героя нашего времени»
- ↑ Выставка старинного костюма в музее Пушкина
- ↑ «Открывается выставка из собраний киностудии им. М. Горького и Государственного музея кино». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ «Интерактивный Лермонтов». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 28-ին.
- ↑ 200-летие М. Ю. Лермонтова: "Герой нашего времени" и мировая культура
- ↑ 6,0 6,1 Погожева, 1961, էջ 381
- ↑ Погожева, 1961, էջ 380
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Погожева Л.П. Экранизации классических произведений литературы // Очерки истории советского кино / Под ред. Ю.С. Калашникова, Л.П. Погожевой, Р.Н. Юренева. — М.: Искусство, 1961. — Т. 3. — С. 355—413. — 778 с.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Княжна Мери» на сайте «Энциклопедия отечественного кино»
- Исидор Анненский. Книга «В театре и кино», глава "Княжна Мери".
- А.И.Анненский. Предисловие к книге "В театре и кино"
|
