Իգնիտրոն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Իգնիտրոնի կառուցվածքը. 1) Անոդ, 2) Կատոդ, 3) Բոցավառման էլեկտրոդ, 4) Սնդիկ, 5) Մեկուսիչներ, 6) Հովացուցիչ նյութ
Իգնիտրոն И 50/1500

Իգնիտրոն, [<լատ. ignis – կրակ և (էլեկ)տրոն], կառավարվող սնդիկային ուղղիչ՝ օժանդակ էլեկտրոդով, որը մասամբ ընկղմված է կաթոդի սնդիկի մեջ՝ էլեկտրական հոսանքով ուղղիչը բռնկելու (աղեղային պարպում առաջացնելու) և ուղղված լարումը կարգավորելու համար։

Օգտագործվում է հզոր ուղղիչ սարքավորումներում, էլեկտրահաղորդակներում, էլեկտրաեռակցման սարքերում, երկաթուղային էլեկտրական ենթակայաններում և այլուր, որտեղ հոսանքի միջին ուժը հասնում է մի քանի հարյուր ամպերի, իսկ ուղղված լարումը՝ մինչև 5 կվ։

Իգնիտրոնի գյուտարարն է ամերիկահայ էլեկտրատեխնիկ, ԱՄՆ–ի Ազգային ԳԱ անդամ Ջոզեֆ (Հովսեփ) Սլեփյանը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 309