Զանգվածային սպանություն Լուգանսկում
| Զանգվածային սպանություն Լուգանսկում | |
|---|---|
 | |
| Սպանության ձև | զանգվածային սպանություն |
| Երկիր |  Ռուսական կայսրություն |
| Ամսաթիվ | 1895 |
| Սպանվածներ | 5 մարդ |
Զանգվածային սպանություն Լուգանսկում (ռուս.՝ Массовое убийство в Луганске), 1895 թվականի աղմկահարույց հանցագործությունը, դատավոր Արցիմովիչի, նրա ընտանիքի անդամների և տնային սպասավորների սպանությունը։
Գործի պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հանցագործությունը կատարել են պրոֆեսիոնալ քրեական հանցագործներ Իվան Պոլուլյախովը և Իվան Կազեևը։ Կազեևը, որը գտնվում էր Լուգանսկում, իմացավ, որ Լուգանսկի դատական պալատի անդամ Արցիմովիչը մեծ չհրկիզվող պահարան է գնել։ Հավատալով այն լուրերին, որ դատավորն իր եղբորից ստացել է 75 հազար ռուբլի ժառանգություն, նա հեռագրեր է կանչել Յալթա Պոլուլյախովից և նրա ընկերուհի Պիրաժկովից։ Պիրոժկովան ժամանելուց մեկ օր անց բարեհաջող տեղավորվել է սպասուհի Արցիմովիչի տանը։ Կազեևը և Պոլուլյախովը բնակություն հաստատեցին հյուրանոցում՝ գնացող առևտրականների անվան տակ։ Նրանց հաջողվել է հանցակցության դրդել Արցիմովիչի մոտ աշխատող դռնապանին։ Պլանները քննարկելու ժամանակ Պոլուլյախովը համախոհների համարում խեղդել է հավաքարարին, ինչպես ավելի ուշ հայտարարել է քննությանը, նրա պահվածքից զզվելով[1].
|
Այդ աշխատողը միշտ դեմ էր ինձ։ Դե, մենք նրա համար օտար մարդիկ ենք. բայց չէ որ նրան վստահում են ամեն ինչում, մարդկանց մոտ էլ ծառայում է և մարդկանց դեմ էլ պատրաստ է անել ամեն բան, ինչ էլ որ լինի, միայն հիշի։ Ժողովուրդ։ Այդ ի՞նչ մարդ է։ Դա արդեն մարդ էլ չէ, այլ շուն։ Դեմքը գունատ է, աչքերը պղտոր են։ Թուքը հոսում է։ Օղին խմում է, երշիկը կեղտոտ ձեռքերով փչում է։ Այնպես որ, նա ինձ համար դարձավ զզվելի։ Նա նստած է իմ առջև։ Նայում եմ նրան՝ նման մի տեսակ սողուն։ Նա գցեց գլուխը, ես չդիմացա։ Ցապը նրա կոկորդին է։ Հենց մի զզվանքի պատճառով խեղդամահ արեցի…[1] | 
|
Կազեևն ու Պոլուլյախովը կողոպտվել են գիշերը։ Արցիմովիչի տան դարպասների մոտ նրանց դիմավորեց Պիրոժկովը և ներս անցկացրեց։ Քնած դատավորը արթնացել է նրանց քայլերի հնչյուններից, բայց սպանվել է Պոլուլյախովի կացնով գլխին հասցված հարվածով։ Իսկ խոհանոցում նա կացնահարել է 30-ամյա խոհարարուհուն, որից հետո անցել է նրա կնոջ ննջասենյակը։ Արթնացնելով նրան՝ Պոլուլյախովն ու Կազեևը պահանջել են բացել չհրկիզվող պահարանը։ Երբ նա ենթարկվեց նրանց, կողոպտիչները կողոպտեցին մոտ 2 հազար ռուբլի, 2 ոսկե մատանի և ականջօղեր։ Պարզվել է, որ Արցիմովիչն իրականում չհրկիզվող պահարան է գնել, որպեսզի այնտեղ պահպանի դատական գործերը, որոնք վերցրել էր տան վրա։ Այդ ժամանակ Պոլուլյախովը կացնահարել էր կնոջն ու Արտիմովիչի 4-ամյա որդուն, որից հետո մարդասպանները լքել էին հանցագործության վայրը[1]։
Կեղծ փաստաթղթերով Պոլուլյախովն ու Պիրոժկովան թաքնվել են Մոսկվայում, իսկ Կազեևը՝ Ռուսաստանի հարավային շրջաններում։ Նրանց որոնմանն է գնացել սպանված Արցիմովիչի խորթ որդին՝ Վալենտին Սիլաևը, որը քրեական հանցագործի տեսք ընդունելով այցելել է տարբեր քաղաքների որջեր։ Դոնի Ռոստովում նրան հաջողվել է հայտնաբերել Կազեևին և նրա մասին հայտնել ոստիկանությանը։ Ձերբակալվածը չի հերքել իր մասնակցությունը սպանությանը։ Ավելի ուշ ձերբակալվել են Պոլուլյախովը Պիրոժկովի հետ։ Դատարանի դատավճռով երեք մարդասպաններն էլ քրեակատարողական հիմնարկ են ուղարկվել[1]։
Կազեևն ու Պոլուլյախովը, գտնվելով քրեակատարողական հիմնարկում, փորձել են փախուստ կազմակերպել, սակայն այն ավարտվել է անհաջողությամբ՝ Կազեևը սպանվել է, իսկ Պոլուլյախովը տաժանակիր աշխատանքի է ուղարկվել։ Մեկ տարի անց նա մահացել է՝ ծառից կախվելով։ Պիրոժկովան էլ վարակվել է սիֆիլիսով և մահացել չորս տարի անց[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Валерий Снегирёв. ««И мальчики кровавые в глазах…»: репутацию криминального центра Луганск приобрел ещё в позапрошлом веке». Неделя. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 29-ին. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Новодворский В., Дорошевич В. Коронка в пиках до валета. Каторга. — СПб.: Санта, 1994. — 20 000 экз. — ISBN 5-87243-010-8