Jump to content

Այախոսություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Այախոսություն (ռուս.՝ Аканье), անշեշտ վանկում o-ի փոխարեն a-ին մոտ արտասանելը, որը հատուկ է ռուս և բելառուս գրական լեզուներին, հարավ-ռուսական ու մասամբ կենտրոնական-ռուսական խոսվածքներին և բոլոր բելառուսերենի բարբառներին. ոչ կանոնավոր ձևով հանդիպում է նաև ուկրաիներենի բարբառներում[1]։ Բուլղարերենում այախոսություն կա ռոդոպյան խոսվածքներում, ընդ որում Տիխոմիր և Տրիգրադ գյուղերի խոսվածքում այախոսվում են ինչպես շեշտավոր, այնպես էլ անշեշտ վանկերը[2]։

Այախոսությունը բնորոշ է նաև սլովեներենին[3]։

Այախոսության տեսակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուսերենում այախոսությունը հասկանում են ինչպես լայն իմաստով՝ վերին բարձրացման ձայնավոր հնչյունների նմանությունը անշեշտ վանկերում, նեղ իմաստով՝ բաղաձայններից հետո անշեշտ դիրքով ձայնավորների չտարբերակմանը[4][5]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]