Աղեդիտում, հիմնականում, ուղիղ և սիգմաձև աղիքների ներքին մակերևույթի ու լուսանցքի զննումը ռեկտոսկոպի միջոցով (ռեկտոռոմանոսկոպիա)։
Վազելինով պատված ռեկտոսկոպը, որին ամրացված էր էլեկտրական լամպ, 10-12 սմ մետր խորությամբ մտցվում էր ծունկ-արմնկային դրություն ընդունած հիվանդի ուղիղ աղիքը։
Աղեդիտումը հատուկ նշանակություն ունի ուղիղ աղիքի ուռուցքների, թութքային հանգույցների, խոցերի, խուղակների ախտորոշման համար։ Աղեդիտումից 2-3 ժամ առաջ պետք էր հոգնայի միջոցով մաքրել հիվանդի աղիքները։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 252)։