Մասնակից:Vic Nakhsh/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Vic Nakhsh/Ավազարկղ
Ընդհանուր տեղեկություններ
Այլ անվանումներN-(2,6-դիմեթիլֆենիլ)-N2,N2-դիէթիլգլիցինամիդ, լիգնոկաին
Քիմիական հատկություններ
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա)

Լիդոկաին, հայտնի է նաև որպես լիգնոկաին, դեղանյութ, որն օգտագործվում է տեղային անզգայացման նպատակով[1]։ Այն օգտագործվում է փորոքային հաճախասրտության դեպքում և նյարդերի պաշարման համար[2][1]։ Լիդոկաինը՝ խառնված քիչ քանակությամբ ադրենալինի (էպինեֆրին) հետ, մեծ չափաբաժիններով օգտագործվում է անզգայացման համար, արյունահոսությունը դադարեցնելու և անզգայացման ազդեցությունը երկարացնելու համար[1]։ Պրեպարատի ներարկման դեպքում, ազդեցությունը սկսվում է դրսևորվել չորս րոպեից և պահպանվում է մեկ ու կես ժամից մինչև երեք ժամ[1][3]։ Լիդոկաինի պրեպարատները կարող են օգտագործվել նաև անմիջապես մաշկի կամ լորձաթաղանթների վրա՝ տվյալ դաշտը անզգայացնելու նպատակով[1]։

Ներերակային ընդունման հիմնական կողմնակի ազդեցություններն են քնկոտությունը, մկանային ջղաձգումները, շփոթվածությունը, տեսողության սրության փոփոխությունը, զգայության կորուստ, ականջներում զնգոցը և փսխումը[2]։ Կարող է պատճառ դառնալ ցածր զարկերակային ճնշման և սրտի ոչ կանոնավոր ռիթմի[2]։ Կա վրդովմունք այն մասին, որ լիդոկաինի ներհոդային ներարկման դեպքում դիտվում է աճառի վնասում[1]։ Հղիության ընթացքում լիդոկաինի օգտագործման հակացուցումներ չկան[2]։ Ցածր դեղաչափեր կարղ են օգտագործվել այն մարդկանց մոտ, ովքեր ունեն լյարդի հետ կապված խնդիրների[2]։ Ընդհանուր առմամբ, լիդոկաինը անվտանգ է օգտագործման համար այն մարդկանց մոտ, ովքեր ունեն ալերգիա հանդեպ տետրակաինը և բենզոկաինը[1]։ Լիդոկաինը Ib դասի հակաառիթմիկ դեղամիջոց է[2]։ Պաշարում է նատրիումական անցուղիների աշխատանքը և դրանով հանդերձ նվազեցնում է սրտի կծկումների հաճախականությունը[2]։ Երբ լիդոկաինը օգտագործվում է որպես տեղային անզգայացնող միջոց, զգացող նեյրոնները չեն կարող ազդակները հաղորդել ուղեղին[1]։

Լիդոկաինը հայտնաբերվել է 1946 թվականին, վաճառքի է հանվել 1948 թվականին[4]։ Այն ընդգրկված է Առողջապահության համաշխարհային կազմակեպության հիմնական դեղերի ցանկում, որպես ամենաարդյունավետ և անվտանգ միջոց, որն անհրաժեշտ է առողջապահության համակարգում[5]։ Այս դեղն առկա է նաև ջեներիկ տարբերակով, և շատ թանկ չէ[1][6]։ 2014 թվականին զարգացող երկրներում 20 մլ դեղի պարունակությամբ սրվակի մեծածախ արժեքը $1.05 էր[7]։ Վաճառքային անուններից է Քսիլոկաինը[1]։

Բժշկական կիրառումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Local numbing agent[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The efficacy profile of lidocaine as a local anaesthetic is characterized by a rapid onset of action and intermediate duration of efficacy. Therefore, lidocaine is suitable for infiltration, block, and surface anaesthesia. Longer-acting substances such as bupivacaine are sometimes given preference for spinal and epidural anaesthesias; lidocaine, though, has the advantage of a rapid onset of action. Adrenaline vasoconstricts arteries, reducing bleeding and also delaying the resorption of lidocaine, almost doubling the duration of anaesthesia.

Lidocaine is one of the most commonly used local anaesthetics in dentistry. It can be administered in multiple ways, most often as a nerve block or infiltration, depending on the type of treatment carried out and the area of the mouth worked on.[8]

For surface anaesthesia, several formulations can be used for endoscopies, before intubations, etc. Buffering the pH of lidocaine makes local numbing less painful.[9] Lidocaine drops can be used on the eyes for short ophthalmic procedures. There is tentative evidence for topical lidocaine for neuropathic pain and skin graft donor site pain.[10][11] As a local numbing agent, it is used for the treatment of premature ejaculation.[12]

Heart arrhythmia[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine is also the most important class-1b antiarrhythmic drug; it is used intravenously for the treatment of ventricular arrhythmias (for acute myocardial infarction, digoxin poisoning, cardioversion, or cardiac catheterization) if amiodarone is not available or contraindicated. Lidocaine should be given for this indication after defibrillation, CPR, and vasopressors have been initiated. A routine preventative dose is no longer recommended after a myocardial infarction as the overall benefit is not convincing.[13]

Epilepsy[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

A 2013 review on treatment for neonatal seizures recommended intravenous lidocaine as a second line treatment, if phenobarbital fails to stop seizures.[14]

Other[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Inhaled lidocaine can be used as a cough suppressor acting peripherally to reduce the cough reflex. This application can be implemented as a safety and comfort measure for patients who have to be intubated, as it reduces the incidence of coughing and any tracheal damage it might cause when emerging from anaesthesia.[15]

Lidocaine, along with ethanol, ammonia, and acetic acid, may also help in treating jellyfish stings, both numbing the affected area and preventing further nematocyst discharge.[16][17]

For gastritis, drinking a viscous lidocaine formulation may help with the pain.[18]

Adverse effects[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Adverse drug reactions (ADRs) are rare when lidocaine is used as a local anesthetic and is administered correctly. Most ADRs associated with lidocaine for anesthesia relate to administration technique (resulting in systemic exposure) or pharmacological effects of anesthesia, and allergic reactions only rarely occur.[19] Systemic exposure to excessive quantities of lidocaine mainly result in central nervous system (CNS) and cardiovascular effects – CNS effects usually occur at lower blood plasma concentrations and additional cardiovascular effects present at higher concentrations, though cardiovascular collapse may also occur with low concentrations. ADRs by system are:

  • CNS excitation: nervousness, agitation, anxiety, apprehension, tingling around the mouth (circumoral paraesthesia), headache, hyperesthesia, tremor, dizziness, pupillary changes, psychosis, euphoria, hallucinations, and seizures
  • CNS depression with increasingly heavier exposure: drowsiness, lethargy, slurred speech, hypoesthesia, confusion, disorientation, loss of consciousness, respiratory depression and apnoea.
  • Cardiovascular: hypotension, bradycardia, arrhythmias, flushing, venous insufficiency, increased defibrillator threshold, edema, and/or cardiac arrest – some of which may be due to hypoxemia secondary to respiratory depression.[20]
  • Respiratory: bronchospasm, dyspnea, respiratory depression or arrest
  • Gastrointestinal: metallic taste, nausea, vomiting
  • Ears: tinnitus
  • Eyes: local burning, conjunctival hyperemia, corneal epithelial changes/ulceration, diplopia, visual changes (opacification)
  • Skin: itching, depigmentation, rash, urticaria, edema, angioedema, bruising, inflammation of the vein at the injection site, irritation of the skin when applied topically
  • Blood: methemoglobinemia
  • Allergy

ADRs associated with the use of intravenous lidocaine are similar to toxic effects from systemic exposure above. These are dose-related and more frequent at high infusion rates (≥3 mg/min). Common ADRs include: headache, dizziness, drowsiness, confusion, visual disturbances, tinnitus, tremor, and/or paraesthesia. Infrequent ADRs associated with the use of lidocaine include: hypotension, bradycardia, arrhythmias, cardiac arrest, muscle twitching, seizures, coma, and/or respiratory depression.[20]

It is generally safe to use lidocaine with vasoconstrictor such as epinephrine, including in regions such as the nose, ears, fingers, and toes.[21] While concerns of tissue death if used in these areas have been raised evidence does not support these concerns.[21]

Interactions[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Any drugs that are also ligands of CYP3A4 and CYP1A2 can potentially increase serum levels and potential for toxicity or decrease serum levels and the efficacy, depending on whether they induce or inhibit the enzymes, respectively. Drugs that may increase the chance of methemoglobinemia should also be considered carefully. Dronedarone and liposomal morphine are both absolutely contraindicated, as they may increase the serum levels, but hundreds of other drugs require monitoring for interaction.[22]

Contraindications[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Absolute contraindications for the use of lidocaine include:

Exercise caution in patients with any of these:

  • Hypotension not due to arrhythmia
  • Bradycardia
  • Accelerated idioventricular rhythm
  • Elderly patients
  • Pseudocholinesterase deficiency
  • Intra-articular infusion (this is not an approved indication and can cause chondrolysis)
  • Porphyria, especially acute intermittent porphyria; lidocaine has been classified as porphyrogenic because of the hepatic enzymes it induces,[25] although clinical evidence suggests it is not.[26] Bupivacaine is a safe alternative in this case.
  • Impaired liver function – people with lowered hepatic function may have an adverse reaction with repeated administration of lidocaine because the drug is metabolized by the liver. Adverse reactions may include neurological symptoms (e.g. dizziness, nausea, muscle twitches, vomiting, or seizures).[27]

Overdosage[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Overdoses of lidocaine may result from excessive administration by topical or parenteral routes, accidental oral ingestion of topical preparations by children (who are more susceptible to overdose), accidental intravenous (rather than subcutaneous, intrathecal, or paracervical) injection, or from prolonged use of subcutaneous infiltration anesthesia during cosmetic surgery.

Such overdoses have often led to severe toxicity or death in both children and adults. Lidocaine and its two major metabolites may be quantified in blood, plasma, or serum to confirm the diagnosis in potential poisoning victims or to assist forensic investigation in a case of fatal overdose.

Lidocaine is often given intravenously as an antiarrhythmic agent in critical cardiac-care situations.[28] Treatment with intravenous lipid emulsions (used for parenteral feeding) to reverse the effects of local anaesthetic toxicity is becoming more common.[29]

Postarthroscopic glenohumeral chondrolysis[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine in large amounts may be toxic to cartilage and intra-articular infusions can lead to postarthroscopic glenohumeral chondrolysis.[30]

Pharmacology[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Mechanism of action[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine alters signal conduction in neurons by prolonging the inactivation of the fast voltage-gated Na+ channels in the neuronal cell membrane responsible for action potential propagation.[31] With sufficient blockage, the voltage-gated sodium channels will not open and an action potential will not be generated. Careful titration allows for a high degree of selectivity in the blockage of sensory neurons, whereas higher concentrations also affect other types of neurons.

The same principle applies for this drug's actions in the heart. Blocking sodium channels in the conduction system, as well as the muscle cells of the heart, raises the depolarization threshold, making the heart less likely to initiate or conduct early action potentials that may cause an arrhythmia.[32]

Pharmacokinetics[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

When used as an injectable it typically begins working within four minutes and lasts for half an hour to three hours.[1][3] Lidocaine is about 95% metabolized (dealkylated) in the liver mainly by CYP3A4 to the pharmacologically active metabolites monoethylglycinexylidide (MEGX) and then subsequently to the inactive glycine xylidide. MEGX has a longer half-life than lidocaine, but also is a less potent sodium channel blocker.[33] The volume of distribution is 1.1 L/kg to 2.1 L/kg, but congestive heart failure can decrease it. About 60% to 80% circulates bound to the protein alpha1 acid glycoprotein. The oral bioavailability is 35% and the topical bioavailability is 3%.

The elimination half-life of lidocaine is biphasic and around 90 min to 120 min in most patients. This may be prolonged in patients with hepatic impairment (average 343 min) or congestive heart failure (average 136 min).[34] Lidocaine is excreted in the urine (90% as metabolites and 10% as unchanged drug).[35]

History[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine, the first amino amide–type local anesthetic, was first synthesized under the name 'xylocaine' by Swedish chemist Nils Löfgren in 1943.[36][37][38] His colleague Bengt Lundqvist performed the first injection anesthesia experiments on himself.[36] It was first marketed in 1949.

Society and culture[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Dosage forms[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine, usually in the form of its hydrochloride salt, is available in various forms including many topical formulations and solutions for injection or infusion.[39]

  • Լիդոկաինի հիդրոքլորիդի 2%-անոց էպինեֆրինի հետ 1:80,000 հարաբերության՝ ներարկման համար
    Լիդոկաինի հիդրոքլորիդի 2%-անոց էպինեֆրինի հետ 1:80,000 հարաբերության՝ ներարկման համար
  • Լիդոկաինի հիդրոքլորիդ 1%-անոց լուծույթ ներարկման համար
    Լիդոկաինի հիդրոքլորիդ 1%-անոց լուծույթ ներարկման համար
  • Լիդոկաինի փոշի
    Լիդոկաինի փոշի
  • 2%-անոց մածուցիկ լիդոկաին
    2%-անոց մածուցիկ լիդոկաին

Names[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine is the INN, BAN and AAN,[40] while lignocaine is the former BAN and AAN. Both the old and new names will be displayed on the product label in Australia until at least 2023.[41]

Xylocaine is a brand name.

Recreational use[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine is not currently listed by the World Anti-Doping Agency as an illegal substance.[42] It is used as an adjuvant, adulterant, and diluent to street drugs such as cocaine and heroin.[43] It is one of the three common ingredients in site enhancement oil used by bodybuilders.[44]

Adulterant in cocaine[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Lidocaine is often added to cocaine as a diluent.[45][46] Cocaine and lidocaine both numb the gums when applied. This gives the user the impression of high-quality cocaine, when in actuality the user is receiving a diluted product.[47]

Veterinary use[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

It is a component of the veterinary drug Tributame along with embutramide and chloroquine used to carry out euthanasia on horses and dogs.[48][49]

References[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 «Lidocaine Hydrochloride (Local)». The American Society of Health-System Pharmacists. Արխիվացված է օրիգինալից 2015-09-06-ին. Վերցված է Aug 26, 2015-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Lidocaine Hydrochloride (Antiarrhythmic)». The American Society of Health-System Pharmacists. Արխիվացված է օրիգինալից 2015-08-10-ին. Վերցված է Aug 26, 2015-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. ↑ 3,0 3,1 «Analgesia and anaesthesia». Cambridge Textbook of Accident and Emergency Medicine. Project co-ordinator, Fiona Whinster. Cambridge, UK: Cambridge University Press. 1997. էջ 194. ISBN 9780521433792. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-08-ին. {{cite book}}: Cite uses deprecated parameter |authors= (օգնություն); Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); Unknown parameter |editors= ignored (|editor= suggested) (օգնություն)CS1 սպաս․ այլ (link)
  4. ↑ Scriabine, Alexander (1999). «Discovery and development of major drugs currently in use». Pharmaceutical Innovation: Revolutionizing Human Health. Philadelphia: Chemical Heritage Press. էջ 211. ISBN 9780941901215. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-08-ին. {{cite book}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); Unknown parameter |editors= ignored (|editor= suggested) (օգնություն)
  5. ↑ «WHO Model List of Essential Medicines (19th List)» (PDF). World Health Organization. April 2015. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 13 December 2016-ին. Վերցված է 8 December 2016-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  6. ↑ Hamilton, Richart (2015). Tarascon Pocket Pharmacopoeia 2015 Deluxe Lab-Coat Edition. Jones & Bartlett Learning. էջ 22. ISBN 9781284057560.
  7. ↑ «Lidocaine HCL». International Drug Price Indicator Guide. Վերցված է 27 August 2015-ին.
  8. ↑ «Local anaesthetic drugs». {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (օգնություն)
  9. ↑ Cepeda MS, Tzortzopoulou A, Thackrey M, Hudcova J, Arora Gandhi P, Schumann R (2010). «Adjusting the pH of lidocaine for reducing pain on injection». Cochrane Database Syst Rev (12): CD006581. doi:10.1002/14651858.CD006581.pub2. PMID 21154371.
  10. ↑ Derry, S; Wiffen, PJ; Moore, RA; Quinlan, J (24 July 2014). «Topical lidocaine for neuropathic pain in adults». The Cochrane Database of Systematic Reviews. 7: CD010958. doi:10.1002/14651858.CD010958.pub2. PMID 25058164.
  11. ↑ Sinha S, Schreiner AJ, Biernaskie J, Nickerson D, Gabriel VA (June 2017). «Treating pain on skin graft donor sites: review and clinical recommendations». J Trauma Acute Care Surg. doi:10.1097/TA.0000000000001615. PMID 28598907.
  12. ↑ «Lidocaine/prilocaine spray for premature ejaculation». Drug and Therapeutics Bulletin. 55 (4): 45–48. April 2017. doi:10.1136/dtb.2017.4.0469. PMID 28408390.
  13. ↑ Martí-Carvajal, AJ; Simancas-Racines, D; Anand, V; Bangdiwala, S (21 August 2015). «Prophylactic lidocaine for myocardial infarction». The Cochrane Database of Systematic Reviews. 8: CD008553. doi:10.1002/14651858.CD008553.pub2. PMID 26295202.
  14. ↑ Slaughter, LA; Patel, AD; Slaughter, JL (March 2013). «Pharmacological treatment of neonatal seizures: a systematic review». Journal of Child Neurology. 28 (3): 351–64. doi:10.1177/0883073812470734. PMC 3805825. PMID 23318696.
  15. ↑ Biller JA (2007). «Airway obstruction, bronchospasm, and cough». In Berger AM, Shuster JL, Von Roenn JH (eds.). Principles and practice of palliative care and supportive oncology. Hagerstwon, MD: Lippincott Williams & Wilkins. էջեր 297–307. ISBN 978-0-7817-9595-1. «Inhaled lidocaine is used to suppress cough during bronchoscopy. Animal studies and a few human studies suggest that lidocaine has an antitussive effect…» {{cite book}}: External link in |chapterurl= (օգնություն); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (օգնություն)
  16. ↑ Birsa LM, Verity PG, Lee RF (May 2010). «Evaluation of the effects of various chemicals on discharge of and pain caused by jellyfish nematocysts». Comp. Biochem. Physiol. C Toxicol. Pharmacol. 151 (4): 426–30. doi:10.1016/j.cbpc.2010.01.007. PMID 20116454.
  17. ↑ Morabito R, Marino A, Dossena S, La Spada G (Jun 2014). «Nematocyst discharge in Pelagia noctiluca (Cnidaria, Scyphozoa) oral arms can be affected by lidocaine, ethanol, ammonia and acetic acid». Toxicon. 83: 52–8. doi:10.1016/j.toxicon.2014.03.002. PMID 24637105.
  18. ↑ James G. Adams (2012). «32». Emergency Medicine: Clinical Essentials. Elsevier Health Sciences. ISBN 9781455733941. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-08-ին. {{cite book}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  19. ↑ Jackson D, Chen AH, Bennett CR (October 1994). «Identifying true lidocaine allergy». J Am Dent Assoc. 125 (10): 1362–6. PMID 7844301.
  20. ↑ 20,0 20,1 Australian Medicines Handbook. Adelaide, S. Aust: Australian Medicines Handbook Pty Ltd. 2006. ISBN 0-9757919-2-3.[Հղում աղբյուրներին]
  21. ↑ 21,0 21,1 Nielsen, LJ; Lumholt, P; Hölmich, LR (27 October 2014). «[Local anaesthesia with vasoconstrictor is safe to use in areas with end-arteries in fingers, toes, noses and ears.]». Ugeskrift for laeger. 176 (44). PMID 25354008.
  22. ↑ «Lidocaine». Epocrates. Արխիվացված է օրիգինալից 2014-04-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  23. ↑ 23,0 23,1 «Lidocaine Hydrochloride and 5% Dextrose Injection». Safety Labeling Changes. FDA Center for Drug Evaluation and Research (CDER). January 2014. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-04-03-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  24. ↑ «Lidocaine Viscous: Drug Safety Communication - Boxed Warning Required - Should Not Be Used to Treat Teething Pain». FDA Center for Drug Evaluation and Research (CDER). June 2014. Արխիվացված է օրիգինալից 2014-07-14-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  25. ↑ «Table 96–4. Drugs and Porphyria». Merck Manual. Merck & Company, Inc. 2011. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014-04-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  26. ↑ «Lidocaine - N01BB02». Drug porphyrinogenicity monograph. The Norwegian Porphyria Centre and the Swedish Porphyria Centre. Արխիվացված է օրիգինալից 2014-04-20-ին. «strong clinical evidence points to lidocaine as probably not porphyrinogenic» {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  27. ↑ Khan, M. Gabriel (2007). Cardiac Drug Therapy (7th ed.). Totowa, NJ: Humana Press. ISBN 9781597452380.
  28. ↑ Baselt R (2008). Disposition of Toxic Drugs and Chemicals in Man (8th ed.). Foster City, CA: Biomedical Publications. էջեր 840–4. ISBN 0-9626523-7-7.
  29. ↑ Picard J, Ward SC, Zumpe R, Meek T, Barlow J, Harrop-Griffiths W (February 2009). «Guidelines and the adoption of 'lipid rescue' therapy for local anaesthetic toxicity». Anaesthesia. 64 (2): 122–5. doi:10.1111/j.1365-2044.2008.05816.x. PMID 19143686.
  30. ↑ Gulihar, Abhinav; Robati, Shibby; Twaij, Haider; Salih, Alan; Taylor, Grahame J.S. (December 2015). «Articular cartilage and local anaesthetic: A systematic review of the current literature». Journal of Orthopaedics. 12: S200–S210. doi:10.1016/j.jor.2015.10.005. PMC 4796530. PMID 27047224.
  31. ↑ Carterall, William A. (2001). «Molecular mechanisms of gating and drug block of sodium channels». Sodium Channels and Neuronal Hyperexcitability. Novartis Foundation Symposia. Vol. 241. էջեր 206–225. doi:10.1002/0470846682.ch14. ISBN 9780470846681.
  32. ↑ Sheu SS, Lederer WJ (Oct 1985). «Lidocaine's negative inotropic and antiarrhythmic actions. Dependence on shortening of action potential duration and reduction of intracellular sodium activity». Circulation Research. 57 (4): 578–90. doi:10.1161/01.res.57.4.578. PMID 2412723.
  33. ↑ Lewin NA, Nelson LH (2006). «Chapter 61: Antidysrhythmics». In Flomenbaum N, Goldfrank LR, Hoffman RL, Howland MD, Lewin NA, Nelson LH (eds.). Goldfrank's Toxicologic Emergencies (8th ed.). New York: McGraw-Hill. էջեր 963–4. ISBN 0-07-143763-0.
  34. ↑ Thomson PD, Melmon KL, Richardson JA, Cohn K, Steinbrunn W, Cudihee R, Rowland M (April 1973). «Lidocaine pharmacokinetics in advanced heart failure, liver disease, and renal failure in humans». Ann. Intern. Med. 78 (4): 499–508. doi:10.7326/0003-4819-78-4-499. PMID 4694036.
  35. ↑ Collinsworth KA, Kalman SM, Harrison DC (1974). «The clinical pharmacology of lidocaine as an antiarrhythymic drug». Circulation. 50 (6): 1217–30. doi:10.1161/01.CIR.50.6.1217. PMID 4609637.
  36. ↑ 36,0 36,1 Löfgren N (1948). Studies on local anesthetics: Xylocaine: a new synthetic drug (Inaugural dissertation). Stockholm, Sweden: Ivar Heggstroms. OCLC 646046738.[Հղում աղբյուրներին]
  37. ↑ Löfgren N, Lundqvist B (1946). «Studies on local anaesthetics II». Svensk Kemisk Tidskrift. 58: 206–17.
  38. ↑ Wildsmith JAW (2011). «Lidocaine: A more complex story than 'simple' chemistry suggests» (PDF). The Proceedings of the History of Anaesthesia Society. 43: 9–16. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014-04-22-ին. {{cite journal}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  39. ↑ «Lidocaine international forms and names». Drugs.com. Վերցված է 29 October 2017-ին.
  40. ↑ «Australian Approved Names List for Therapeutic Substances». TGA eBusiness Services. Public TGA Information > Ingredients > Lidocaine: Australian Government, Department of Health, Therapeutic Goods Administration. Վերցված է 20 September 2018-ին.
  41. ↑ «Updating medicine ingredient names - list of affected ingredients». Therapeutic Goods Administration.
  42. ↑ «The 2010 Prohibited List International Standard» (PDF). The World Anti-Doping Code. World Anti-Doping Agency (WADA). 19 September 2009. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 11 September 2013-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  43. ↑ «New York Drug Threat Assessment». National Drug Intelligence Center. November 2002. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-08-12-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  44. ↑ Pupka, A; Sikora, J; Mauricz, J; Cios, D; Płonek, T (2009). «[The usage of synthol in the body building]». Polimery w medycynie. 39 (1): 63–5. PMID 19580174.
  45. ↑ Bernardo NP; Siqueira MEPB; De Paiva MJN; Maia PP (2003). «Caffeine and other adulterants in seizures of street cocaine in Brazil». International Journal of Drug Policy. 14 (4): 331–4. doi:10.1016/S0955-3959(03)00083-5.
  46. ↑ «UNITED STATES of America, Plaintiff-Appellee, v. Luis A. CUELLO, Alvaro Bastides-Benitez, John Doe, a/k/a Hugo Hurtado, and Alvaro Carvajal, Defendants-Appellants». Docket No. 78-5314. United States Court of Appeals, Fifth Circuit. 1979-07-25. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-05-24-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  47. ↑ Winterman, Denise. «How cutting drugs became big business». BBC News Magazine. Արխիվացված է օրիգինալից 2 February 2017-ին. Վերցված է 20 January 2017-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  48. ↑ Peterson, Michael E.; Talcott, Patricia A. (2013-08-07). Small Animal Toxicology (անգլերեն). Elsevier Health Sciences. ISBN 0323241980. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-08-ին. {{cite book}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  49. ↑ «FDA Freedom of Information Summary - TRIBUTAME» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015-05-18-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Vic_Nakhsh/Ավազարկղ&oldid=6172698» էջից