Մասնակից:Syuzi Eranyan/Ավազարկղ6

Պետրո Բալոտի (1625֊1700) իտալացի նկարիչ, որը գործել է Բարոկկոյի ժամանակաշրջանում։

Կյանքը և գործունեությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1627 թվականին Վոլչանո դի Սալոնում (ըստ Օրլանդիի՝ 1625 թվականին), նա հռչակի է հասել որպես դիմանկարների և գրանշանների հեղինակ։ Վենեցիայում նա աշակերտում էր Ժիրոլամո Ֆուրաբոսկոյին։ Համաձայն Օրլանդիի՝ նա աշխատել է Կարդինալ Մազարինոյի, Կարդինալ Օտոբոնի (ապագա Ալեքսանդր ութերորդ Պապ), Բավարիայի կայսերընտիր իշխանի և այլոց համար։ Նրան հովանավորել են Հռոմի Ալեքսանդր ութերորդ Պապը և Ուչեդայի Դուքսը։ Մանթովայում նա Գորիզագայի կողմից նշանակվել է քաղաքների և վիլլաների պատկերասրահների վերակացու։ Անընդհատ դատարանից դատարան թափառելուց հետո նա վերադարձել է Գարդա լիճ և 1700 թվականին մահացել Գարգնանոյում՝ աղքատության մեջ։

La Parca Lachesi, from 1654, at the Museum of Stuttgart (replica, signed and dated 1684, at the Pinacoteca di Feltre); The Parcae Lachesis, private collection, Brescia;

Pietro Bellotti, The Parcae Lachesis (1654), private collection, Brescia Self-Portrait, signed and dated 1658, at the Uffizi Gallery, where he is depicted with a cup in his hand and a scroll with the inscription: "Hinc Hilaritas"; Two Peasants' Heads at the Pinacoteca di Bologna; Philosopher in the Pinacoteca di Feltre; Old Head at the Correr Museum; Medea at the Accademia dei Concordi in Rovigo; Maiden with a Turban in the Braunschwe Նրա առաջատար գործերն են.

Լա Պարսա Լաչեսի , 1654 թվական, գտնվում է Շտուտգարտի թանգարանում (կրկնօրինակված, կնքված և թվագրված է 1684 թվականին, Ֆելտրի արվեստի ցուցասրահում)
Լաչեսի սպասքը, անձնական հավաքածու, Բրեշա։

. Ինքնադիմանկար. կնքված և թվագրված 1658֊ին, գտնվում է Ուֆֆիցի պատկերասրահում։ Այստեղ նա պատկերված է ձեռքին բաժակ և մի ոլորած մակագրություն: "Այստեղ կենսուրախություն կա"։ . "Երկու գյուղացի": Բոլոնիայի արվեստի պատկերասրահը գլխավորող կտավների շարքից։ . "Փիլիսոփան"։ Ֆիլտրի արվեստի ցուցասրահ։ . "Ծեր ղեկավարը"։ Քորրերի թանգարան։ . "Մեդեան Կոնկորդիոյի ակադեմիայում"։ Ռիվիգո։ ."Չալմայով օրիորդը"։ Բղաունշվայգի թանգարան։ Նա կիսում է միևնույն անունը իր կրտսեր վրձնընկերոջ` Բեռնարդո Բելլոտոյի հետ, ով մանրանկարիչ էր, Կանալետտոյի եղբորորդին։ Այս Պիեդրոն ծնվել է 1725֊ի մարտի 22֊ին, Վենետիկում, այստեղ երկու նկարիչների հետ համագործակցելուց հետո տեղափոխվեց Թուլուզա, Փարիզ, որտեղ նա ակտիվ էր տեղական Արքայական ակադեմիայում, ինչպես նաև Նանթեսում (1755, 1768), Բեսանկոն (1761), Լիլ (1778֊1779) և Փարիզ։ Ֆրանսիայում նրան դիմում էին մի շարք անուններով` ներառյալ սինյոր Կանալետտի և Պիեդրո Բելլոտտի Կանալետտի։ Նրան նաև դիմում էին որպես Բելլոտտի, Բելլոտտու, Բելոտու կամ Բելլոտիտ։ Նա մահացել է մոտ 1805 թվականին։

>։

Ներկայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1907-1911 թվականներին գերմանացի հնագետները պարբերաբար հետազոտել են Հատրայի շրջանն ու ավերակները։ 20-րդ դարի երկրորդ կեսից սկսած այդ տարածքում հետազոտություններ են իրականացնել իրաքցի գիտնականները։ Հնագույն քաղաքը համարվում է Պարթևստանի լավագույն պահպանված հուշարձանը, ինչը վկայում է տեղի քաղաքակրթության մեծությունը։

1985 թվականին Հատրան ընդգրկվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցուցակում։

2015 թվականի մարտի 7-ին Հատրայի ավերակները ոչնչացվել են ԻԼԻՊ-ի զինյալների կողմից^[1]։

Ապրիլի 26-ին Հատրայի ավերակներն ազատագրվել են Իրաքի ազգային մոբիլիզացիայի ուժերի կողմից^[2]^[3]։ Ըստ աշխարհազորի ներկայացուցչի, զինյալների կողմից ավերվել են բազմաթիվ արձաններ և քանդակներ, սակայն հնագույն քաղաքի պատերը և աշտարակները կանգուն են մնացել, չնայած ԻԼԻՊ–ի գնդակներից բազմաթիվ ճեղքեր և հետքեր են մնացել։ Նշվել է նաև, որ գրոհայինները ականապատել են քաղաքի արևելյան դարպասները, այդ կապակցությամբ հնագետները դեռ չեն կարողանում գնահատել հուշարձանի այդ հատվածին հասցված վնասը^[4]։ Մայիսի 1-ին հայտարարվել է, որ ընդհանուր առմամբ Հատրան ավելի քիչ է տուժել, քան համարվում էր: EFE-ի թղթակիցը հաղորդել էր ավերված արձանների, այրված շենքերի և բազմաթիվ կողոպտման վկայությունների մասին: Նինեվիի հնությունների դեպարտամենտի ղեկավար Լեյլա Սալիհը պաշտոնապես հայտարարել է, որ Հատրայի շենքերի մեծ մասը վնասված չէ, իսկ հասցված վնասը շատ ավելի փոքր մասշտաբների է, քան Իրաքի այլ հնագիտական հուշարձաններինը։ СНМ-ի հրամանատարությունը նունպես հայտարարել է, որ հինավուրց քաղաքին հասցված վնասը համեմատաբար աննշան է համարում^[5]։