Մասնակից:ԱննաԱՍ/Ավազարկղ

Կաղապար:Infobox economist Պիեր Լեփեզան դը Բուագիլբեր ({{ԱԾ}}), ֆրանսիացի իրավագետ և յանսենիստ , տնտեսական շուկա գաղափարի նախահայրերից մեկը:

Վաղ կյանք

Պիեր Լեփեզանը, ինչպես Պիեռ Կոռնեյլը, ծնվել է հին ազնվական նորմանդական ընտանիքում Ռուանում: Սկզբնական կրթությունը ստացել է Ռուանում, ապա Պորտ Ռոյալի փոքր դպրոցներում (Petites écoles de Port-Royal ), ընդունվել մագիստրատուրա և դարձել դատավոր Մոնթիվիլում, որը մոտ է Հավրին: 1960 թվականին դարձել է Ռունաի բեյլավիկների (bailliage) նախագահ և գրեթե մինչ մահը զբաղեցրել այդ պաշտոնը, որը փոխանցվել է իր որդուն:

Հարկային առաջարկներ

Իր երկու ղեկավար պաշտոններում Լեփեզանը կատարեց խոր ուսումնասիրություն տեղական տնտեսական պայմաների մասին՝ անձամբ վերահսկելով հողերի մշակումը և Ռուանի գլխավոր առևտրականների հետ շփում հաստատելու միջոցով: Այսպիսով՝ուսումնասիրությունը ստիպեց նրան նկատել մարդկանց տառապանքը հարկերի ճնշման տակ: 1965 թվականին նա հրատարակեց իր գլխավոր աշխատությունը Le détail de la France; la cause de la diminution de ses biens et la facilité du remède, որում պատկերել է ֆրանսիացիների դասակարգի ընդհանուր փլուզումը, տնտեսական վատ ռեժիմի պատճառով: In it he drew a picture of the general ruin of all classes of Frenchmen, caused by the bad economic regime. Ի հակադրություն In opposition to Colbert's mercantilist views he held that the wealth of a country consists, not in the abundance of money which it possesses but in what it produces and exchanges. The remedy for the evils of the time was not so much the reduction as the equalization of the imposts, which would allow the poor to consume more, raise the production and add to the general wealth. He demanded the reform of the taille, the suppression of internal customs duties and greater freedom of trade. In his Factum de la France, published in 1705 or 1706, he gave a more concise résumé of his ideas. But his proposal to substitute for all aides and customs duties a single capitation tax of a tenth of the revenue of all property was naturally opposed by the tax farmers and found little support.

Indeed, his work, written in a diffuse and inelegant style, passed almost unnoticed. Saint-Simon relates that he once asked a hearing of the comte de Pontchartrain, saying that he would at first take him for a fool, then he would see that he deserved attention, and that eventually, he would be satisfied with his system. Pontchartrain, who was besieged with innumerable advice givers, began to laugh replying that he would go no further than the first, and turned his back on him. With Michel de Chamillart, whom he had known as intendant of Rouen (1689–1690), there was a plan to experiment with Boisguilbert's ideas in one province but the plan was abandoned when it was realized that the effort would provoke the collapse of the existing tax system before the experiment began. Upon the publication of Vauban's, La Dîme royale in 1707 which had much in common with Boisguilbert's plan, Boisguilbert published Supplément au détail de la France. Both Vauban's and Boisguilbert's books were condemned. In addition, Boisguilbert was exiled to Auvergne for six months. At last in 1710 the controller-general, Nicolas Desmarets, established a new tax, the tenth (dixième), which had some analogy with the project of Boisguilbert. Instead of replacing the former taxes, however, Desmarets simply added his dixième to them.

Publications

In 1712 appeared a Testament politique de M. de Vauban, which is simply Boisguilberts Détail de la France. Vauban's Dîme royale was formerly wrongly attributed to him. Boisguilberts works were collected by Daire in the first volume of the Collection des grands économistes. His letters are in the Correspondance des contrôleurs géneraux, vol. i., published by A. M. de Boislisle. A complete study of Boisguilbert, his ideas and his writings was published by the Institut National d'Études Démographiques in 1966.