Օֆիոլիթ

Օֆիոլիթ (հուն․՝ όφις — օձ և λίθος — քար), գերհիմքային և հիմքային ինտրուզիվ, էֆուգիվ և նստվածքային ապարների կոմպլեքս։ «Օֆիոլիթ» տերմինն առաջին անգամ կիրառել է շվեյցարացի գիտնական Գ․ Շտայնմանը (G․ Steinmann) 1905 թվականին։

Սովորաբար օֆիոլիթների առաջացումը կապում են գեոսինկւինաչների ձևավորման նախնական փուլերի ընթացքում մագմատիզմի դրսևորման հետ։ Օֆիոլիթների ուսումնասիրությունը կարևոր է մի շարք օգտակար հանածոների (քրոմ, նիկել, պլատին, ոսկի, սնդիկ և այլն) հանքավայրերի բացահայտման նպատակով։

Գրականություն

• Борукаев Ч. Б. Словарь-справочник по современной тектонической терминологии Новосибирск: Издательство СО РАН, 1999, 70 с.
• Колман Р. Г. Офиолиты. М.: Мир, 1979, 262 с. (пер. с англ. Ophiolites: Ancient Oceanic Lithosphere? 1977)
• Куренков С. А., Диденко А. Н., Симонов В. А. Геодинамика палеоспрединга. М.: ГЕОС, 2002. 294 с.
• Пейве А. В. Океаническая кора геологического прошлого. // Геотектоника, 1969, № 4.
• Симонов В. А. Петрогенезис офиолитов (термобарогеохимические исследования) // Новосибирск: ОИГГМ СО РАН, 1993. 247 с.
• Хаин В. Е., Ломизе М. Г. Геотектоника с основами геодинамики М.: изд-во МГУ, 1995. 480 с.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օֆիոլիթ» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։