Տիգրան Պասկևիչյան
| Տիգրան Պասկևիչյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | փետրվարի 21, 1965 (59 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Հայաստան |
| Մասնագիտություն | հասարակական գործիչ, գրող, լրագրող և սցենարիստ |
Տիգրան Պասկևիչյան (փետրվարի 21, 1965, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ բանաստեղծ, լրագրող, հասարակական գործիչ[1]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1965 թվականի փետրվարի 21-ին, Երևանում։ Սովորել է Երևանի N 172 անգլիական թեքումով միջնակարգ դպրոցում և N 18 տեխնիկական ուսումնարանում, որտեղ ստացել բարձրվոլտային հոսքագծերի էլեկտրիկ-փականագործի որակավորում։
1983 թվականին ընդունվել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրության ֆակուլտետի հայոց լեզվի և գրականության բաժին։
1984 թվականին զորակոչվել է Խորհրդային բանակ։ Ծառայությունն ավարտելուց հետո 1986 թվականին փոխադրվել է համալսարանի նույն ֆակուլտետի հեռակա ուսուցման բաժին և աշխատանքի անցել Երևանի նուրբ բրդյա գործվածքների կոմբինատի «Կերպասագործ» բազմատպաքանակ թերթում՝ որպես գրական աշխատող։
1987 թվականին եղել է «Ավանգարդ» երիտասարդական թերթի արտահաստիքային թղթակից։ 1987 թվականի հոկտեմբերին բնապահպանական շարժմանը հարելու և զանգվածային ցույցերի մասնակցելու համար հեռացվել է աշխատանքից։
1987 թվականին աշխատանքի է անցել «Գարուն» գրական-երիտասարդական ամսագրի հրապարակախոսության բաժնում՝ նախ որպես գրական աշխատող, ապա՝ երիտասարդության հարցերի ենթաբաժնի պատասխանատու խմբագիր։ 1989-90 թվականներին եղել է հրապարակախոսության բաժնի վարիչ։
1988-91 թվականներին ակտիվ մասակցություն է ունեցել Հայաստանի քաղաքական, հասարակական շարժումներին։ Ընկերների հետ հիմնադրել է «Գոյապայքար» բնապահպան կազմակերպությունը, Մեսրոպ Սահակյան ծածկանունով խմբագրել կազմակերպության «Մաշտոց» ինքնահրատ [самиздат] պարբերականը։ 1990 թվականից աշխատել է Հայոց Համազգային շարժման (ՀՀՇ) վարչության լրատվական կենտրոնում, եղել «…և այլն» ինքնահրատ [самиздат] պարբերականի խմբագրակազմի անդամ։ 1990 թվականի նոյեմբերին ՀՀՇ երկրորդ համագումարում ընտրվել է վարչության անդամ։ 1991-ի մայիսից դադարեցրել է մասնակցությունը վարչության աշխատանքներին։
1990 թվականի նոյեմբերին նշանակվել է Հայաստանի Հեռուստառադիոպետկոմի նախագահի տեղակալ։ 1992 թվականի մարտին՝ համաձայն իր դիմումի, ազատվել է պաշտոնից։ 1992-93 թվականներին խմբագրել է «Ար» հասարակական-քաղաքական շաբաթաթերթը։
1993 թվականի սեպտեմբերից աշխատանքի է անցել «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի գործադիր վարչությունում՝ որպես հանրային կապերի բաժնի վարիչ։ Եղել է Հիմնադրամի ամենամյա հեռուստամարաթոնների գլխավոր պրոդյուսերը։ 2003 թվականին ազատվել է հանրային կապերի բաժնի վարիչի պաշտոնից, բայց մինչև 2017 թվականը չի դադարեցրել համագործակցությունը՝ մասնակցելով հեռուստամարաթոնների տեսանյութերի, քարոզչական հոլովակների և ֆիլմերի պատրաստմանը։
2002 թվականին դարձել է «Շողակաթ» հեռուստաընկերության ստեղծագործական խորհրդի անդամ։ 2004 թվականից հինգ տարի զբաղեցրել է «Շողակաթի» հեռուստաֆիլմերի և հաղորդումների արտադրության տնօրենի պաշտոնը։
2004 թվականից պարբերաբար սյունակներ և հրապարակախոսական հոդվածներ է հրապարակել «168 ժամ», «Հետք», «Հայկական ժամանակ» տպագիր և առցանց պարբերականներում, բլոգ է վարել «Tert.am» լրատվական կայքում։
2000 թվականից՝ որպես սցենարիստ, աշխատակցել է վավերագրական ֆիլմեր արտադրող «Վերսուս» ստուդիային։ 2010 թվականին ընկերների հետ հիմնել է «Ֆակտում» հասարակական կազմակերպությունը, որը զբաղվում է պատմության անհայտ դրվագների ուսումնասիրությամբ։
2020 թվականից «Ալիք Մեդիա» լրատվական-վերլուծական կայքի գլխավոր խմբագիրն է։
Մրցանակներ և պարգևներա2000 «Շողակաթի» մրցանակ լավագույն սցենարի և լավագույն տեսահոլովակի համար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2005 Երևանի Վալերի Այդինյանի անվան ակումբի մրցանակ՝ «168» ժամ թերթում տպագրված հրապարակախոսական հոդվածների համար
- 2007 «Մամուլի ազատության ժամանակը» մրցանակ՝ «168 ժամ» թերթում տպագրված «Չընտրություն» հոդվածաշարի համար
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Քաղաքական վերնախավն ամեն ինչ արեց, որ անկախությունը չարժևորվի. Տիգրան Պասկևիչյան». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.