«Մասնակից:Maga 2007/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
«Мачеха» — советский художественный фильм 1973 года, семейная драма по одноимённой повести Марии Халфиной. |
|||
| ⚫ | |||
В фильме сыграла одну из своих наиболее известных ролей в кино Татьяна Доронина. Фильм стал лидером проката, а Доронина была признана «актрисой года» по опросу журнала «Советский экран», а также удостоена награды кинофестиваля в Тегеране. |
|||
Ֆիլմում Տատյանա Դորոնինան խաղացել է իր ամենահայտնի կինոնկարներից մեկը: Ֆիլմը դարձավ տարածման առաջատարը, իսկ Դորոնինան «Խորհրդային էկրան» ամսագրի հարցման արդյունքում ճանաչվել է «տարվա դերասանուհի», ինչպես նաև մրցանակի է արժանացել Թեհրանի կինոփառատոնում: |
|||
Фильм входит в двадцатку лидеров советского кинопроката из числа отечественных фильмов: его посмотрели 59 миллионов 400 тысяч человек. |
|||
Ֆիլմը մտնում է խորհրդային կինոնկարների 20 տասնյակի մեջ․ այն դիտել են 59 միլիոն և 400 հազար մարդ։ |
|||
Лучший фильм 1973 года по версии журнала «Советский экран». |
|||
1973-ի լավագույն ֆիլմը ըստ «Խորհրդային էկրան» ամսագրի: |
|||
| ⚫ | |||
== Սյուժե == |
|||
Շուրան ապրում էր իր սիրելի ամուսին՝ Պավելի հետ սովետական տնտեսությունում։ Ամեն ինչ իր կյանքում լավ էր ընդանում․ ամուսինը՝ կոմբայնավար էր, արժեքավոր աշխատող, ուներ երկու առողջ երեխա (որդի և աղջիկ), տվեցին նոր բնակարան, նա տանը անդադար աշխատում էր, և այս աշխատանքը նրա ուրախությունն էր։ Իսկ կարևորն այն է, որ Շուրան ունի բարի սիրալիր սիրտ, որը նրան օգնում է լինել երջանիկ։ |
|||
Եվ ահա անսպասելի գալիս է լուր․ հեռավոր հյուսիսային ավանում մահացավ մի կին, ում հետ այն ժամանակ Պավելը եղել էր։ Նրանք վաղուց բաժանվել էր, Շուրան ոչինչ չգիտեր դրա մասին, իսկ հենց ինքը՝ Պավելը գաղափար չուներ, որ իր ութամյա աղջիկը՝ Սվետան մեծանում է։ |
|||
Հիմա պետք էր որոշել ինչպես լինել երեխայի հետ։ Պավելը բարի և կարգին մարդ էր, առանց երկմտելու, նա ասում է, որ ճանաչում է իր դստերը և կփորձի հոգ տանել նրա մասին, նույնիսկ եթե ընտանիքը դրանում իրեն չի աջակցում: Նա բոլորովին չէր կասկածում, որ երեխան իրենն է, և կոպիտ ասում է, որ ինքը շատ էր սիրում այդ կնոջը և ցանկանում էր ամուսնանալ նրա հետ ՝ դեռ չիմանալով, որ երեխան պետք է ծնվի, բայց նա ինքը չէր ցանկանում ամուսնանալ նրա հետ: |
|||
Шура преодолевает чувство обиды и решает, что девочка должна жить с ними. Они вместе летят за Светой. Девочка, только что потерявшая мать, подавлена горем и страхом за свою судьбу. Она отказывается говорить с неожиданно обнаружившимся отцом и тем более — с женщиной, которая теперь станет её мачехой. |
|||
Дома у Шуры всё теперь идёт наперекосяк: приходится забыть о так долго вынашиваемых планах красиво обставить новую квартиру, мать Шуры — упрямая и ограниченная женщина — злится на дочь и знать не хочет ни о каком новом ребёнке («Мужу письма приходят, а ты их не глядя на комод бросаешь?! Прочитала, кинула в печь — и нет ничего!!»). Маленький сын вовсю задирает свою новую сестру, соседи косятся, Павел, сам инициировавший удочерение, угрюмо отмалчивается, не может проявить новоявленной дочери и капли заботы и внимания, Света по-прежнему отворачивается и не отвечает. |
|||
Но Шура, вопреки всему, верит, что любовь и ласка, которые помогали ей всю жизнь, помогут ей пережить и эту непростую ситуацию. Проходит несколько месяцев, и Света начинает воспринимать свою новую семью как родную, и наконец впервые обращается к Шуре «мама». |
|||
В фильме звучат песни «Сердце материнское» на стихи Виктора Бокова в исполнении Ольги Воронец и «Ой, закрыл туман небо синее…» в исполнении Татьяны Дорониной. |
|||
Ֆիլմում |
|||
16:59, 10 հունվարի 2021-ի տարբերակ
Խորթ մայրը(ռուս.՝ Мачеха (фильм, 1973)), խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, նկարված 1973 թվականին, ընտանեկան դրամա, ըստ Մարիա Հալֆինոի միանուն պատմվածքի վրա։
Ֆիլմում Տատյանա Դորոնինան խաղացել է իր ամենահայտնի կինոնկարներից մեկը: Ֆիլմը դարձավ տարածման առաջատարը, իսկ Դորոնինան «Խորհրդային էկրան» ամսագրի հարցման արդյունքում ճանաչվել է «տարվա դերասանուհի», ինչպես նաև մրցանակի է արժանացել Թեհրանի կինոփառատոնում:
Ֆիլմը մտնում է խորհրդային կինոնկարների 20 տասնյակի մեջ․ այն դիտել են 59 միլիոն և 400 հազար մարդ։
1973-ի լավագույն ֆիլմը ըստ «Խորհրդային էկրան» ամսագրի:
Սյուժե
Շուրան ապրում էր իր սիրելի ամուսին՝ Պավելի հետ սովետական տնտեսությունում։ Ամեն ինչ իր կյանքում լավ էր ընդանում․ ամուսինը՝ կոմբայնավար էր, արժեքավոր աշխատող, ուներ երկու առողջ երեխա (որդի և աղջիկ), տվեցին նոր բնակարան, նա տանը անդադար աշխատում էր, և այս աշխատանքը նրա ուրախությունն էր։ Իսկ կարևորն այն է, որ Շուրան ունի բարի սիրալիր սիրտ, որը նրան օգնում է լինել երջանիկ։
Եվ ահա անսպասելի գալիս է լուր․ հեռավոր հյուսիսային ավանում մահացավ մի կին, ում հետ այն ժամանակ Պավելը եղել էր։ Նրանք վաղուց բաժանվել էր, Շուրան ոչինչ չգիտեր դրա մասին, իսկ հենց ինքը՝ Պավելը գաղափար չուներ, որ իր ութամյա աղջիկը՝ Սվետան մեծանում է։
Հիմա պետք էր որոշել ինչպես լինել երեխայի հետ։ Պավելը բարի և կարգին մարդ էր, առանց երկմտելու, նա ասում է, որ ճանաչում է իր դստերը և կփորձի հոգ տանել նրա մասին, նույնիսկ եթե ընտանիքը դրանում իրեն չի աջակցում: Նա բոլորովին չէր կասկածում, որ երեխան իրենն է, և կոպիտ ասում է, որ ինքը շատ էր սիրում այդ կնոջը և ցանկանում էր ամուսնանալ նրա հետ ՝ դեռ չիմանալով, որ երեխան պետք է ծնվի, բայց նա ինքը չէր ցանկանում ամուսնանալ նրա հետ:
Шура преодолевает чувство обиды и решает, что девочка должна жить с ними. Они вместе летят за Светой. Девочка, только что потерявшая мать, подавлена горем и страхом за свою судьбу. Она отказывается говорить с неожиданно обнаружившимся отцом и тем более — с женщиной, которая теперь станет её мачехой.
Дома у Шуры всё теперь идёт наперекосяк: приходится забыть о так долго вынашиваемых планах красиво обставить новую квартиру, мать Шуры — упрямая и ограниченная женщина — злится на дочь и знать не хочет ни о каком новом ребёнке («Мужу письма приходят, а ты их не глядя на комод бросаешь?! Прочитала, кинула в печь — и нет ничего!!»). Маленький сын вовсю задирает свою новую сестру, соседи косятся, Павел, сам инициировавший удочерение, угрюмо отмалчивается, не может проявить новоявленной дочери и капли заботы и внимания, Света по-прежнему отворачивается и не отвечает.
Но Шура, вопреки всему, верит, что любовь и ласка, которые помогали ей всю жизнь, помогут ей пережить и эту непростую ситуацию. Проходит несколько месяцев, и Света начинает воспринимать свою новую семью как родную, и наконец впервые обращается к Шуре «мама».
В фильме звучат песни «Сердце материнское» на стихи Виктора Бокова в исполнении Ольги Воронец и «Ой, закрыл туман небо синее…» в исполнении Татьяны Дорониной.