Jump to content

Ընկալիչներ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ընկալիչների տարբեր տեսակներ

Ընկալիչներ (ռեցեպտորներ), կենդանի օրգանիզմի հատուկ մասնագիտացված զգայական գոյացություններ, որոնք ընկալում են տարբեր բնույթի գրգիռներն ու վերածում դրանք նյարդային ազդակի։

Գրգիռների ընկալումը կատարվում է բջջի թաղանթի ձգման (մկանների պրոպրիոցեպտորներ), մեխանիկական ալիքների ազդեցության (ձայնային ընկալիչներ), ճնշման և լարվածության փոփոխման (ճնշաընկալիչներ), քիմիական աստիճանականության (քեմոընկալիչներ) և այլ փոփոխությունների միջոցով։

Ազդակների վերափոխումն ընկալիչներում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարբերում են ընկալչական և գեներատորային պոտենցիալներ։ Եթե ընկալչական հատվածը զգացող նեյրոնի մի մասն է (դենդրիտի ազատ կամ պատիճավորված վերջույթ), ապա այդ դեպքում ընկալչական և գեներատորային պոտենցիալներն իրար համարժեք են։ Եթե ընկալիչն առանձին է զգացող նեյրոնից, ապա այդ դեպքում ընկալչական և գեներատորային պոտենցիալները տարբերվում են իրարից։

Շփման ընկալիչ
Ազատ նյարդային վերջույթ

Գրգռման դեպքում ընկալչում առաջանում է ընկալչական պոտենցիալ, այն հարուցում է միջնորդանյութի արտազատում, ինչն էլ իր հերթին, ազդելով զգացող նեյրոնի վրա, վերջինիս հետսինապսային թաղանթում առաջացնում է գեներատորային պոտենցիալ։ Գեներատորային պոտենցիալի բավարար արժեքի դեպքում զգացող նեյրոնում առաջանում է գործողության պոտենցիալ։

Ընկալչական պոտենցիալը տեղային պոտենցիալ է, ունի աստիճանական բնույթ ունի, և դրա տատանասահմանը կախված է ազդակի ուժգնությունից։ Գեներատորային պոտենցիալը կարող է լինել ինչպես ապաբևեռացնող (օրինակ` համի, հավասարակշռության ընկալիչներում), այնպես էլ գերբևեռացնող (օրինակ` տեսողական ընկալիչներում)։ Գրգռիչների երկարատև ազդեցության դեպքում որոշ տեսակի ընկալիչներում կարող է առաջանալ հարմարում (ադապտացիա), որի դեպքում ընկալչի կողմից ազդակների առաջացման և հաղորդման ընդունակությունը փոխվում է[1]։ Ցավային ընկալիչներն ու պրոպրիոցեպտորները համարվում են քիչ հարմարվող կամ չհարմարվող ընկալիչներ։

Ընկալիչների տեսակները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Ըստ տեղադրության ընկալիչները լինում են.
    • Արտաքին ընկալիչներ (էքստերոռեցեպտորներ)՝ տեղադրված են մաշկում և ընկալում են արտաքին միջավայրի տարբեր բնույթի գրգիռները (տեսողական, լսողական, անդաստակային, հոտառական, համի, շոշափելիքի)։
    • Ներքին ընկալիչներ (ընդերաընկալիչներ, ինտերոռեցեպտորներ)՝ տեղադրված են ներքին օրգաններում և անոթների պատերում, զգայուն են մեխանիկական ու քիմիական գրգռիչների, ինչպես նաև օսմոսային ճնշման փոփոխման և ցավային ազդակների նկատմամբ։ Սրանց գործունեությամբ է պայմանավորված ներքին օրգանների աշխատանքի կարգավորումն ու հոմեոստազի պահպանումը։
    • Հոդամկանային սեփական ընկալիչներ (պրոպրիոռեցեպտորներ)՝ գտնվում են մկաններում, ջլերում, հոդերում, վերնոսկրում և ընկալում են ճնշումը, թրթռոցը, կշռի փոփոխությունը, մկանների կծկման և թուլացման աստիճանը, մարմնի տարբեր մասերի դիրքը տարածության մեջ։
  • Ըստ ազդանշանի ընկալման բնույթի ընկալիչները լինում են.
    • Հպումային՝ երբ գրգռիչը պարտադիր պետք է հպվի ընկալչին (ցավ, համ)։
    • Հեռազգաց (դիստանտ)՝ երբ գրգռիչն անմիջապես չի հպվում ընկալչին (լսողություն, տեսողություն)։
  • Ըստ ընդունած գրգռիչների բնույթի ընկալիչները լինում են.
    • Մեխանաընկալիչներ, որոնք ընկալում են գրգռիչի մեխանիկական էներգիան։ Սրանք են շփման, հպման, ձգման, թրթռոցի և ճնշման ընկալիչները[2][3]։
    • Ջերմաընկալիչներ, որոնք ընկալում են ջերմային գրգիռը և տեղադրված են մաշկում և ներքին օրգաններում։ Ջերմաընկալիչները լինում են տաքազգաց և սառնազգաց։
    • Քիմիաընկալիչներ, որոնք զգայուն են քիմիական գրգռիչների նկատմամբ։ Այս խմբին են պատկանում համի, հոտառական, անոթային և հյուսվածքային բազմաթիվ ընկալիչներ։
    • Ձայնաընկալիչներ, որոնք ընկալում են ձայնային ալիքները։
    • Լուսաընկալիչներ, որոնք ընկալում են լուսային էներգիան։
    • Ցավազգաց ընկալիչներ (նոցիցեպտորներ), որոնք ընդունում են ցավային գրգիռները։
  • Ըստ կառուցվածքային առանձնահատկությունների ընկալիչները լինում են.
    • Առաջնազգայական՝ որոնք ձևավորվում են զգայական նյարդի թելերից և գրգռիչն անմիջապես ազդում է սրանց վրա (հոտառական, շոշափական, ջերմազգաց, հոդամկանային)։ Առաջնազգայական ընկալիչները երկու տեսակի են։ Սրանց մի մասը ներկայացված է ազատ նյարդային վերջույթներով (օրինակ` ցավային և ջերմային ընկալիչները), իսկ մյուսների նյարդային վերջույթները շրջապատված են շարակցահյուսվածքային պատիճով (օրինակ` խորքային ճնշաընկալիչները, մկանային իլիկները, Գոլջիի ջլային ընկալիչները)։
    • Երկրորդազգայական՝ որի դեպքում զգացող նյարդաթելերը գրգռվում են ոչ թե անմիջականորեն, այլ մասնագիտացված ընկալչական բջիջների միջոցով, որի վրա ազդում է գրգռիչը (համի, տեսողական, լսողական, անդաստակային ապարատի)։
  • Ըստ ընկալվող գրգռիչների քանակի, տարբերում են.
    • Միաբնույթ (մոնոմոդալ) ընկալիչներ, որոնք հիմնականում զգայուն են մեկ տեսակի գրգռիչի նկատմամբ (տեսողական, լսողական, համի)։
    • Բազմաբնույթ (պոլիմոդալ) ընկալիչներ, որոնք զգայուն են մի քանի տեսակի գրգռիչների նկատմամբ (օրինակ՝ ցավի, ջերմության, շփման նկատմամբ)։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ օգոստոսի 3-ին. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 16-ին.
  2. Halata Z., Grim M., Baumann K. I.  Friedrich Sigmund Merkel and his “Merkel cell”, morphology, development, and physiology: Review and new results // The Anatomical Record, 2003, 271A (1). — P. 225—239. — doi:10.1002/ar.a.10029.
  3. Halata Z., Baumann K. I., Grim M.  Merkel Nerve Endings Functioning as Mechanoreceptors in Vertebrates // The Merkel Cell: Structure — Development — Function — Cancerogenesis / Baumann K. I., Halata Z., Moll I. (Eds.). — Berlin, Heidelberg: Springer Verlag, 2003. — xiv + 248 p. — ISBN 978-3-642-05574-4 — P. 3—6.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 107