Jump to content

Երազ (էթնիկ խումբ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Երազ, հաճախ կոչվում են Եր-ազ կամ Երազի, ադրբեջանական էթնիկ ենթախումբ։ Տերմինը հերաբերվում է նաև կլանի, որոնք գաղթել են ժամանակակից Հայաստանից։ Տերմինն առաջացել է «Երևանի ադրբեջանցիներ» բառակապակցությունից և օգտագործվում է, նույնիսկ եթե մարդը ծնունդով Երևանից չէ[1]։

Երբ Արցախյան առաջին պատերազմի ժամանակ հարևան Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև վաղեմի պատմական լարվածության պատճառով գրեթե բոլոր երազները լքել են Հայաստանը և մեկնել Ադրբեջան և այլ երկրներ։ Քանի որ նրանց սովորույթները ու խոհանոցը տարբերվում են Ադրբեջանի ադրբեջանցիների սովորույթներից, երազները հետագայում պահպանել են իրենց ենթամշակույթը։ Ադրբեջանից ադրբեջանցիների և Հայաստանից ադրբեջանցիների միջև լարվածության և մշակութային տարբերությունների պատճառով «երազ» տերմինը կարող է մեկնաբանվել որպես նսեմացուցիչ[1][2]։

Հայաստանում ադրբեջանական համայնքը ներկայացված է եղել մեծ թվով, սակայն գործնականում այլևս գոյություն չունի 1988-1991 թվականներից ի վեր, երբ ադրբեջանցիների ճնշող մեծամասնությունը լքել է երկիրը Արցախյան առաջին պատերազմի և Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև շարունակվող հակամարտության արդյունքում։ ՄԱՓԳՀ-ի հանձնակատարի գնահատականներով՝ ներկայումս Հայաստանում ադրբեջանցիների թիվը կազմում է 30-ից մինչև մի քանի հարյուր մարդ[3], որոնց մեծ մասը բնակվում է գյուղական վայրերում։ Նրանք հիմնականում ադրբեջանցի կանայք են, որոնք ամուսնացել են հայ տղամարդկանց հետ, ինչպես նաև տարեցներ և հիվանդներ, որոնք չեն կարողացել լքել երկիրը։ Հաղորդվում է նաև, որ նրանց մեծ մասը փոխել են իրենց անունները և փորձում են ստվերում մնալ, որպեսզի խուսափեն խտրականությունից[4][5]։

Քաղաքական իշխանություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ադրբեջանում երազները ձևավորում են համախմբված քաղաքական կլան, որը Նախիջևանի կլանի հետ մեկտեղ գերիշխում է ադրբեջանական քաղաքականության մեջ խորհրդային ժամանակներից ի վեր[6][7]։ Չնայած նրան, որ նա ծնվել է Նախիջևանում, Հեյդար Ալիևի ընտանիքը, որը Ադրբեջանի նախկին նախագահն է և ներկայիս նախագահի հայրը, ծագում է Հայաստանից[8]։ Քանի որ ադրբեջանական քաղաքականության մեջ իշխանության բաշխումը հիմնված է կլանային և ընտանեկան կապերի վրա[9], այդ երկու արևմտյան ադրբեջանական կլանները հետ են մղել իշխանության մյուս կլանները[6][8] և ձևավորել նախիջևանցիների և երազի կլանային խմբերի շուրջ կառուցված հովանավորության բրգաձև ցանց[10]։

Երազ կլանի առաջնորդը Ջալալ Ալիևն է՝ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հորեղբայրը[9]։ Եվս մեկ նշանավոր անդամ է Ռամիզ Մեհտիևը՝ նախագահի գործադիր մարմնի ղեկավարը[8]։ Ջալալ Ալիևից առաջ երազի ոչ պաշտոնական առաջնորդն էր Ալի Ինսանովը, «Նոր Ադրբեջան» իշխող կուսակցության համահիմնադիր և Ադրբեջանի առողջապահության նախկին նախարարը 12 տարվա ընթացքում։ Ինսանովը և ազդեցիկ պաշտոնյա Ակիֆ Մուրադվերդիևը համարվում էին երազի կլանի ամենաազդեցիկ անդամներից մեկը, քանի դեռ նախագահ Իլհամ Ալիևը նրանց չէր ազատել 2005 թվականի նոյեմբերին կայացած խորհրդարանական ընտրություններից առաջ կոռուպցիայի համար[7][11]։

Երազը երկու ոչ քաղաքական շարժում ունի՝ Ագրիդագը (Արարատի ադրբեջանական անվանումը) և Իրևան Բիրլիյին (Երևանյան միասնություն)[8]։ Ինսանովի հիմնադրած Ագրիդագը ազգային մակարդակում գործել է որպես կլանի ազդեցության տարածման միջոց, հատկապես երկրի առողջապահության համակարգի վրա[7]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Political glossary, Conciliation Resources, Accessed January 14, 2011.
  2. Azerbaijan: Vulnerable Stability Արխիվացված 2012-07-28 Wayback Machine, Europe Report N°207, International Crisis Group, September 3, 2010, Accessed January 14, 2011.
  3. Second Report Submitted by Armenia Pursuant to Article 25, Paragraph 1 of the Framework Convention for the Protection of National Minorities Արխիվացված 2007-09-27 Wayback Machine. Received on 24 November 2004
  4. International Protection Considerations Regarding Armenian Asylum-Seekers and Refugees Արխիվացված 2014-04-16 Wayback Machine. United Nations High Commissioner for Refugees. Geneva: September 2003
  5. Country Reports on Human Rights Practices - 2003: Armenia U.S. Department of State. Released 25 February 2004
  6. 6,0 6,1 Azerbaijan Update Արխիվացված 2013-09-23 Wayback Machine, The European Forum for Democracy and Solidarity, November 24, 2006, Accessed Dec. 14, 2006.
  7. 7,0 7,1 7,2 Ben Wetherall, Azerbaijan: President Aliyev Asserts His Authority on Eve of Parliamentary Elections, Global Insight, Accessed Dec. 14, 2006.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 Azerbaijan: Turning Over a New Leaf? Արխիվացված 2016-03-03 Wayback Machine, Europe Report N°156, International Crisis Group, May 12, 2004, Accessed Dec. 14, 2006.
  9. 9,0 9,1 Philip Stephens, From east to west, Financial Times, October 28, 2005, Accessed Dec. 14, 2006.
  10. Head of State: President Ilham Aliyev, October 2003- Արխիվացված 2007-09-27 Wayback Machine, International Crisis Group, September 22, 2004, Accessed Dec. 14, 2006.
  11. Rovshan Ismayilov, Azerbaijan: Two More officials Sacked Արխիվացված 2012-10-06 Wayback Machine, Eurasianet, October 20, 2005, Accessed Dec. 14, 2006.