Դայք (անգլ.՝ dike, dyke՝ քարե պատ), զուգահեռ մակերևույթներով սահմանափակված ներծին մարմին, որը ներփակող ապարներում տեղադրվում Է հիմնականում մեծ թեքությամբ՝ ուղղաձիգ կամ զուգահեռ կրկնվող տեկտոնական ճեղքերում։ Բնորոշվում Է խիստ բազմազան կազմությամբ՝ գերհիմնայինից մինչև թթու։ Դայքերը բնորոշվում են մեծ և փոքր երկարությամբ, խորությամբ և համեմատաբար փոքր հզորությամբ։ Ըստ տեղադրվածության լինում են՝ ճառագայթաձև, միմյանց նկատմամբ զուգահեռ, օղակաձև, կիսաօղակաձև և հիմնականում գծային։ Հայաստանի բնատարածքը բարդեցված է տարբեր երկարության, հզորության ու տարբեր ապարագրական կազմության տարահասակ դայքերով։ Փոքր Կովկասի, Հայաստանի կառուցվածքամետաղագոյացման գոտիներում, հանքային շրջաններում, հանքային դաշտերում, հանքավայրերում դայքերը երբեմն հանդիսանում են տարատեսակ օգտակար հանածոների (պղինձ-հրաքարային ոսկեբեր, բազմամետաղային ոսկեբեր, պղինձ-մոլիբդենային, ոսկի-սուլֆիդային և այլն) որոնողական նախադրյալ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված էՀայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 274)։
