Ազգային հիշողություն

Ազգային հիշողությունը հավաքական հիշողության ձև է, որը սահմանվում է ընդհանուր փորձի և մշակույթի միջոցով։ Այն ազգային ինքնության անբաժանելի մասն է։ Ազգային հիշողությունն իրենից ներկայացնում է մշակութային հիշողության յուրահատուկ ձև, որն էական ներդրում է ունենում ազգային խմբերի ձևավորման գործում։ Պատմականորեն ազգային համայնքներն ընդհանուր պատմություն ստեղծելու համար հիմնվել են ոգեկոչման արարողությունների և կոթողների, առասպելների ու ծեսերի, փառավոր անհատների, առարկաների և իրենց պատմության մեջ կատարված իրադարձությունների վրա^[1]։

Լորրեն Ռայանի կարծիքով՝ ազգային հիշողությունը հիմնված է հասարակության կողմից ազգային պատմվածքների ընդունման և մարդկանց կողմից այդ պատմությունների օրինականությունը հաստատելու ունակության վրա։

Հակասական վարկածներ

Ազգային հիշողությունը սովորաբար բաղկացած է ազգի անցյալի ընդհանուր մեկնաբանությունից^[2]։ Նման մեկնաբանությունները կարող են լինել տարբեր և երբեմն մրցակցել միմյանց հետ^[2]։ Դրանք կարող են վիճարկվել և լրացվել մի շարք շահագրգիռ խմբերի կողմից, որոնք պայքարում են իրենց պատմության ճանաչման, փաստագրման և հավերժացման, ինչպես նաև ազգային պատմությունների փոփոխության համար^[3]։

Հաճախ ազգային հիշողությունն անցյալի քաղաքականացված տեսլական առաջարկելու համար ճշգրտվում է, որպեսզի քաղաքական դիրքորոշումը համահունչ լինի ազգային ինքնությանը^[4]։ Բացի այդ, այն խորապես ազդում է պատմական փաստերի ընկալման և արձանագրման վրա և կարող է շրջանցել կամ համապատասխանեցնել փաստերը^[4]։

Տրամաբանական ռազմավարության ռեպերտուարը կոչված է առավել հուզական դարձնել անձնական պատմությունները և ազգայնացնել կենսագրական անցյալը^[5]։

Ազգային հիշողությունը տասնվեցերորդ դարից սկսած կառավարությունների կողմից հաշվարկվել է դինաստիկական, քաղաքական, կրոնական և մշակութային նպատակներով^[6]։

Մշակութային արդյունաբերության կողմից հիշողության շուկայավարումը և դրա կիրառումը քաղաքական նպատակներով կարող են դիտվել որպես ազգի անցյալի օբյեկտիվ ընկալման լուրջ սպառնալիքներ^[7]։

Լորրեն Ռայանը նշում է, որ անհատական հիշողությունը ինչպես ձևավորում է ազգային հիշողություն, այնպես էլ ինքը ձևավորվում է ազգային հիշողությամբ, և որ կա մրցակցություն ազգի գերիշխող և անհատական հիշողությունների միջև^[8]։ Հյոնգ Պակը պնդում է, որ ազգը մշտապես վերածնվում, վերաիմաստավորվում, վերստեղծվում է իր քաղաքացիների ընդհանուր հիշողությունների միջոցով^[9]։

Ազգային հիշողությունները կարող են և հակասել այլ ժողովուրդների հավաքական հիշողությանը^[10]։

Մեդիայի դերը

Ազգային հիշողության մասին հաղորդումներն անցյալը բնութագրում են անցյալը, ներկան և ապագան միաձուլող «մեկ շարունակական պատմվածքի» մեջ^[11]։

Պիեռ Նորան պնդում է, որ «պատմության ժողովրդավարացումը» հնարավորություն է տալիս տարածել անցյալի հուզական վարկածները^[7]։

Սակայն մշակութային արդյունաբերությունով անցնող ազգային պատմությունը, ինչպիսին պատմական ֆիլմերն են, կարող են դիտվել որպես լուրջ սպառնալիքներ ազգի անցյալի օբյեկտիվ ընկալման համար^[7]։

Միջազգային մեդիա

Ազգերի հիշողությունը ազգերի միջև տարածելու համար կարող են օգտագործել այնպիսի միջոցներ, ինչպիսին է համացանցը^[12]։

Ազդեցություն և գործառույթներ

Ազգային հիշողությունը կարող է լինել համախմբման, ինչպես նաև բաժանման և հակամարտության ուժ։ Այն կարող է նպաստել կառուցողական ազգային բարեփոխումներին, միջազգային համայնքներին և համաձայնագրերին^[4], երկխոսությանը, ինչպես նաև խորացնել խնդրահարույց քաղաքականությունները և հռետորաբանությունը։

Ինքնության ճգնաժամը կարող է առաջանալ վատ հիշողությունների (ինչպիսիք են ազգային հանցագործությունները) կամ ընդհանուր անցյալի հանդեպ հավատի բացակայության պատճառով^[4]։

Հաճախ նոր զարգացումները, գործընթացները, խնդիրները և իրադարձությունները իմաստավորվում են ազգային հիշողությունից փոխառության ճանապարհով։

Քննադատական ազգային հիշողություն

Քննադատական պատմությունը կամ պատմական հիշողությունը տարանջատվում է ազգային ժառանգությանը միտված ազգային հիշողության ավանդույթից և առավել սոցիոլոգիական իմաստով կենտրոնացած է մասնագիտացված ուսումնասիրության պատմությանը^[13]^[14]։

Ազգային հիշողությունը կարող է կասկածի տակ դնել ազգին որպես այդպիսին, ինչպես նաև նրա ինքնությունը և ենթադրել հանրային բանակցություններ այն մասին, թե երկիրն ինչ է ցանկանում լինել որպես ազգ։

Հիշողության, մոռացության, ինքնության և ազգի երևակայական կառուցվածքի միջև կապը հասկանալու համար հիշողությունում դիսկուրսի վերլուծությունը հիմնարար է, քանի որ ազգային պատմության բոլոր ստեղծագործություններում տեղի է ունենում ազգի կերպարի վերակառուցում^[14]։

Տես նաև

Գրականություն

Koshar, Rudy J. Germany's Transient Pasts: Preservation and National Memory in the Twentieth Century (անգլերեն). Univ of North Carolina Press. ISBN 9780807862629.

Ծանոթագրություններ

↑ «Memory, History, and Colonialism» (PDF). German Historical Institute London. 2009. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ ^2,0 ^2,1 Paces, Cynthia. Prague Panoramas: National Memory and Sacred Space in the Twentieth Century (անգլերեն). University of Pittsburgh Pre. ISBN 9780822977674. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ Weedon, Chris; Jordan, Glenn (2012 թ․ ապրիլ). «Collective memory: theory and politics». Social Semiotics. 22 (2): 143–153. doi:10.1080/10350330.2012.664969.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 Graber, Samuel J. Twice-divided Nation: The Civil War and National Memory in the Transatlantic World (անգլերեն). ProQuest. ISBN 9781109024135. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ White, Geoffrey M. (1999 թ․ դեկտեմբեր). «Emotional Remembering: The Pragmatics of National Memory». Ethos. 27 (4): 505–529. doi:10.1525/eth.1999.27.4.505. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ Gillis, John R. Commemorations: The Politics of National Identity (անգլերեն). Princeton University Press. ISBN 0691029253.
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 Bruyn, Dieter De. «World War 2.0: Commemorating War and Holocaust in Poland through Facebook». ISSN 2043-7633. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
↑ Ryan, Lorraine (2012 թ․ նոյեմբերի 28). «Cosmopolitan memory and national memory conflicts: On the dynamics of their interaction». Journal of Sociology (անգլերեն). 50 (4): 501–514. doi:10.1177/1440783312467097.
↑ Park, Hyung yu (2011 թ․ ապրիլ). «Shared national memory as intangible heritage». Annals of Tourism Research. 38 (2): 520–539. doi:10.1016/j.annals.2010.11.013. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ Pomian, Krzysztof. «Divided memory: European sites of memory as political and cultural phenomenon» (լեհերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ Garde-Hansen, Joanne. Media and Memory (անգլերեն). Edinburgh University Press. ISBN 9780748688883. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ ANDREWS, MAGGIE; BAGOT-JEWITT, CHARLIE; HUNT, NIGEL (2011 թ․ դեկտեմբերի 8). «Introduction: National memory and war». Journal of War & Culture Studies (անգլերեն). 4 (3): 283–288. doi:10.1386/jwcs.4.3.283_7. ISSN 1752-6272.
↑ Koshar, Rudy J. Germany's Transient Pasts: Preservation and National Memory in the Twentieth Century (անգլերեն). Univ of North Carolina Press. ISBN 9780807862629. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.
↑ ^14,0 ^14,1 Montaño, Eugenia Allier. «Places of memory. Is the concept applicable to the analysis of memorial struggles? The case of Uruguay and its recent past» (PDF). Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)

Արտաքին հղումներ

[1] «Memory, History, and Colonialism» (PDF). German Historical Institute London. 2009. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[prague-2] 2,0 ^2,1 Paces, Cynthia. Prague Panoramas: National Memory and Sacred Space in the Twentieth Century (անգլերեն). University of Pittsburgh Pre. ISBN 9780822977674. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[3] Weedon, Chris; Jordan, Glenn (2012 թ․ ապրիլ). «Collective memory: theory and politics». Social Semiotics. 22 (2): 143–153. doi:10.1080/10350330.2012.664969.

[civil-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 Graber, Samuel J. Twice-divided Nation: The Civil War and National Memory in the Transatlantic World (անգլերեն). ProQuest. ISBN 9781109024135. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[5] White, Geoffrey M. (1999 թ․ դեկտեմբեր). «Emotional Remembering: The Pragmatics of National Memory». Ethos. 27 (4): 505–529. doi:10.1525/eth.1999.27.4.505. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[6] Gillis, John R. Commemorations: The Politics of National Identity (անգլերեն). Princeton University Press. ISBN 0691029253.

[ww2.0-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 Bruyn, Dieter De. «World War 2.0: Commemorating War and Holocaust in Poland through Facebook». ISSN 2043-7633. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)

[8] Ryan, Lorraine (2012 թ․ նոյեմբերի 28). «Cosmopolitan memory and national memory conflicts: On the dynamics of their interaction». Journal of Sociology (անգլերեն). 50 (4): 501–514. doi:10.1177/1440783312467097.

[9] Park, Hyung yu (2011 թ․ ապրիլ). «Shared national memory as intangible heritage». Annals of Tourism Research. 38 (2): 520–539. doi:10.1016/j.annals.2010.11.013. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[10] Pomian, Krzysztof. «Divided memory: European sites of memory as political and cultural phenomenon» (լեհերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[medmem-11] Garde-Hansen, Joanne. Media and Memory (անգլերեն). Edinburgh University Press. ISBN 9780748688883. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[12] ANDREWS, MAGGIE; BAGOT-JEWITT, CHARLIE; HUNT, NIGEL (2011 թ․ դեկտեմբերի 8). «Introduction: National memory and war». Journal of War & Culture Studies (անգլերեն). 4 (3): 283–288. doi:10.1386/jwcs.4.3.283_7. ISSN 1752-6272.

[13] Koshar, Rudy J. Germany's Transient Pasts: Preservation and National Memory in the Twentieth Century (անգլերեն). Univ of North Carolina Press. ISBN 9780807862629. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին.

[places-14] 14,0 ^14,1 Montaño, Eugenia Allier. «Places of memory. Is the concept applicable to the analysis of memorial struggles? The case of Uruguay and its recent past» (PDF). Վերցված է 2017 թ․ մարտի 3-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]