Զաուր Կալոև

Զաուր Գրիգորիի Կալոև (մարտի 24, 1931(1931-03-24), Թիֆլիս, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 23, 1997(1997-12-23), Թբիլիսի, Վրաստան), խորհրդային ֆուտբոլիստ: ԽՍՀՄ սպորտի վարպետ(1955^[1])։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1963)։

Կենսագրություն

Օսեթ^[2]։ Հանդես է եկել Թբիլիսիի «Սպարտակ», «Դինամո» և Մոսկվայի «Լոկոմոտիվ» թիմերում։ ԽՍՀՄ օլիմպիական հավաքականի կազմում ունեցել է 3 հանդիպու։

Թաղվել է Սաբուրթալայի գերեզմանատանը։

Բնութագիր

Զաուր Կալոևը նշանավորվեց գլխով խաղալու իր ունակությամբ։ Նրա հարձակվող խաղընկեր Միխայիլ Մեսխին կատակել է. «Գոլ խփելու համար ես պետք է անցնեմ եզրով, հարվածեմ Կալոևի գլխին, և գնդակն անպայման կմտնի դարպասը»^[3]։

Լրագրող Լև Ֆիլատովը նրան այսպես է նկարագրել. «Զաուր Կալոևի արտաքինը հարմարեցված էր թռիչքին, ասես նա փորձարկված լիներ հողմային թունելում: Բարձրահասակ, լայն ուսերով, նիհար, նահանջող սանրվածքով, նա հիշեցնում էր ինքնաթիռի քիթ, որի կողքերին՝ ներքևում չորս շարժիչ կար։ Նրա շնորհիվ Թբիլիսիի «Դինամո»-ի գրոհը խաղալիս կարող էր բարձունքներ հավաքել։ Հարձակման գծերից դուրս գալով, սիզամարգերի թռիչքուղուց բարձրացան դեպի Կալոևը, նա ցատկեց և անմատչելի հետագծերով շրջանցեց գնդակը։ Պետք է տեսնեի նրան մարզման ժամանակ. բոլորը մրսում էին, բայց նա շարունակում էր վազել ու նետվել դաշտի անկյուններից իրեն ուղարկված գնդակի վրա։ Հավանաբար ոչ ոք չի հաշվել կամ չգիտի, թե նա քանի գոլ է խփել գլխով, բայց ի հիշատակ նա մնաց բարձր, ազատ թռիչքի մարդ»^[4]։

Ձեռքբերումներ

Խմբային

ԽՍՀՄ չեմպիոն. 1964
ԽՍՀՄ գավաթակիր. 1957
Գրիգորի Ֆեդոտովի Ակումբի Անդամ (139 գնդակ)

Անձնական

ԽՍՀՄ առաջնությունների լավագույն ռմբարկու. 1959, 1960
Պատվո Շքանշան(1996)

Ծանոթագրություններ

↑ В Комитете по физкультуре и спорту // Советский спорт (газета). — 12 февраля 1955, № 19. — с. 2.
↑ А, Качмазов (2020-05-16). «Осетинам в символической сборной — не место, или миф о грузинском футболе!». Газета «Южная Осетия». Արխիվացված է օրիգինալից 2020-11-21-ին. Վերցված է 2020-12-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ Сергей Гончаров. Голеадоры Արխիվացված է Նոյեմբեր 23, 2011 Wayback Machine-ի միջոցով: // Совершенно секретно, 2002, № 10(161).
↑ Лев Филатов Форварды. — М.: Физкультура и спорт, 1986. — 159 с.

Արտաքին հղումներ

Король футбольной атаки

[1] В Комитете по физкультуре и спорту // Советский спорт (газета). — 12 февраля 1955, № 19. — с. 2.

[2] А, Качмазов (2020-05-16). «Осетинам в символической сборной — не место, или миф о грузинском футболе!». Газета «Южная Осетия». Արխիվացված է օրիգինալից 2020-11-21-ին. Վերցված է 2020-12-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[3] Сергей Гончаров. Голеадоры Արխիվացված է Նոյեմբեր 23, 2011 Wayback Machine-ի միջոցով: // Совершенно секретно, 2002, № 10(161).

[4] Лев Филатов Форварды. — М.: Физкультура и спорт, 1986. — 159 с.

[1]

[2]

[3]

[4]