Մի անգամ աշնանը
Մի անգամ աշնանը | |
---|---|
Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
Ձև | պատմվածք |
Հեղինակ | Մաքսիմ Գորկի |
Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
Գրվել է | 1894 |
Հրատարակվել է | 1895 |
«Մի անգամ աշնանը» (ռուս.՝ «Однажды осенью»), Մաքսիմ Գորկու պատմվածքը, որը գրվել է 1894 թվականին։ Առաջին անգամ տպագրվել է 1895 թվականին«Самарская газета» թերթում «Փորձառու մարդու պատմությունը» (ռուս.՝ «Рассказ бывалого человека») ենթավերնագրով։ 1899 թվականին պատմվածքն ընդգրկվել է «Ակնարկներ և պատմվածքներ» ժողովածուի երրորդ հատորում։
Սյուժե
Պատմվածքում ներկայացնում է անսովոր իրադարձություն, որը տեղի է ունեցել տասնյոթ տարեկան Գորկու հետ հոկտեմբերի վերջին՝ աշնանային մի ցուրտ երեկա: Հեղինակը գրում է, որ հայտնվել է տհաճ իրավիճակում՝ առանց փողի և ծանոթների մնալով նոր քաղաքում։ Նա գնալու տեղ չուներ և թափառել է մի վայրում, որտեղ գտնվում էին շոգենավային նավամատույցները։ Հեղինակը պատճառաբանել է, որ «մշակույթի տվյալ վիճակում հոգու քաղցը կարելի է ավելի շուտ բավարարել, քան մարմնի քաղցը»[1]։ Նա քաղցած էր և մրսում էր։ Նա թափառում է կրպակների մոտակայքում՝ ապարդյուն ուտելիք որոնելով, երբ ավազի վրա տեսնում է կծկված կնոջ. նա փորձում էր կրպակներից մեկից ուտելիք գտնել և խնդրեց օգնել իրեն։
Այս աղջիկը շատ գեղեցիկ ու երիտասարդ էր, և նրա դեմքը փչացնում էին երեք կապտուկները: Ձախողված փորձից հետո աղջիկն առաջարկում է կոտրել կողպեքը։ Հեղինակն այդպես էլ անում է։ Կրպակում գտնում են թաց բոքոն, որը նրանք հաճույքով կիսում են։ Բայց պետք էր հեռանալ, և մեր հերոսները որոշում են գիշերը թաքնվել շրջված նավակում։ Ավելի մոտիկից ծանոթանալով Նատաշա անունով աղջկա հետ՝ պատմողն իմանում է, որ նա մարմնավաճառ է։ Աղջիկը պատմում է, որ իրեն ծեծում է իր սիրեկանը, և որ նա ատում է բոլոր տղամարդկանց։ Բայց անմիջապես տեսնելով, որ հերոսը շատ է մրսում, փորձում է տաքացնել նրան։ Եվ հետո նա մխիթարում է, հույս է տալիս, որ ապագայում ամեն ինչ լավ կլինի: Հեղինակը գրում է. «Նա մխիթարեց ինձ... Նա քաջալերեց ինձ...»[1]:
Հեղինակը այնքան էր հուզվել անծանոթի այդպիսի հոգատարությունից, որն ինքն էլ նույնպիսի հոգատարության կարիք ուներ, որ համակրանքով է լցվում նրա հանդեպ։ «Այն ժամանակ իմ աչքերից հեղեղի պես թափվեցին արցունքները, որոնք լվացին իմ սրտից շատ չարություն, ձանձրույթ, հիմարություն և ցեխ, որը եռում էր նրանում այդ գիշեր․․․»[1]։ Մինչև լուսաբաց նրանք այդպես էլ պառկեցին միասին, իսկ առավոտյան, հասնելով քաղաք, ջերմ հրաժեշտ տվեցին, ինչպես ընկերները։ Դրանից հետո նրանք այլևս երբեք չհանդիպեսցին միմյանց:
Քննադատություն
Ա. Վոլկովն այս պատմվածքի մասին ասել է․
Հեղինակը այս պատմության մեջ պատկերում է երկու «մերժված» մարդկանց միջև եղած ջերմությունը: Նա ցույց է տալիս ուշագրավ հոգևոր հատկություններ մարմնավաճառ Նատաշայի մեջ, որը, չնայած իր դիրքին, օգնում է, մխիթարում, խրախուսում, գործում է ամբողջ սրտով:
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Текст книги «Однажды осенью» на gorkiy-lit.ru
Արտաքին հղումներ
- Текст книги «Однажды осенью»
- Аудиоверсия Արխիվացված է Մայիս 15, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով: рассказа «Однажды осенью». Читает Ю.Кольцов
- А. А. Волков. «Русская литература XX века. Дооктябрьский период.» Издательство «Просвещение», Москва, 1964 г. Արխիվացված է Մայիս 13, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով: