Կոպլիկի գծեր( նաև Կոպլիկի նշան, բծեր) կարմրուկի նախանշանային շրջանում այտերի հիպերեմիկ լորձաթաղանթին առաջացող բծեր են, որը դրսևորվում է կարմրուկի ցանից երկու, երեք օր առաջ:Դրանք բնութագրվում են, որպես 1-2մմ տրամագծով կլոր սպիտակադեղնավուն կլաստերացված ախտահարումներ թշի լորձաթաղանթի վրա ( վերին մեծ աղորիքների շրջանում) և համարվում են պաթոգնոմոնիկ (բնութագրական) կարմրուկի համար[2]: Լորձաթաղանթի խոցային ախտահարումներ են՝ նեկրոզ, նեյտրոֆիլային էքսուդատ և նեովազկուլիզացիա[3]:Դրանք նկարագրված են, որպես «աղի հացահատիկ կարմրավուն ֆոնի վրա»[1] և հաճախ անհետանում են հիվանդության սրացման շրջանում, քանի որ զարգանում է մակուլոպապուլյոզ ցան: Բացի ախտորոշման համար կարևոր նշանակությունից բծերը կարևոր են հիվանդության բռնկումները վերահսկելու համար:Բծերի վաղ հայտանաբերումը թույլ է տալիս իզոլացնել հիվանդներին և վերահսկել հիվանդության տարծվածությունը:[4]
Նոբելյան դափնեկիր Ջոն Ֆ. Էնդերսը և Թոմաս Պեբլեսը, առաջին անգամ մեկուսացրել են կարմրուկի վիրուսով հիվանդին, զգուշորեն հավաքել են նմուշներ Կոպլիկ բծերից:[5]
Պատմությունը
Կոպլիկի բծերը կոչվում են ամերիկացի մանկաբույժ Հենրի Կոպլիկի (1858-1927) անունով, ով 1896 թվականին տպագրեց բծերի մասին կարճ նկարագրություն ընդգծելով դրանց արտաքին տեսքը մաշկի ցանից առաջ և դրանց արժեքը հիվանդությունների դիֆերենցիալ ախտորոշման մեջ[4,6]: Նա հրապարակեց բծերի վերաբերյալ ևս երկու թերթ, այդ թվում մեկը ՝ գունային պատկերազարդմամբ[7]:Որոշ հեղինակներ այդ բծերի առաջին գրավոր նկարագրությունը վերագրում են Ռուբոլդին, Վիրցբուրգ 1854-ին, իսկ մյուսները ՝ Յոհան Անդրեաս ՄյուրեԿոպլիկից առաջ 1874-ին գերմանացի ինտերնատ Կառլ Ջակոբ Ադոլֆ Քրիստիան Գերհարդտը (1833-1902), 1879-ին ՝ դանիացի բժիշկ Ն. Ֆլինդտը, իսկ ռուսաստանցի Նիլ Ֆիլատովը (1847-1902) 1895-ին նկատել էին համարժեք երևույթներ[9]: Կոպլիկը տեղյակ էր Ֆիլատովի աշխատանքին,[10] համարեց իր ապացույցները անբավարար և մերժեց առաջնահերթության պահանջը[7]:
^ Koplik, H. "The diagnosis of the invasion of measles from a study of the exanthema as it appears on the buccal mucous membrane", Archives of Pediatrics, New York, 1896; 13: 918-922," (accessed 13 September 2006)