Մասնակից:Lidia Harutyunyan/Ավազարկղ

Բատ դպրոցի աղետը՝ որը հայտնի է նաև որպես Բատ դպրոցի կոտորած, կատաղի հարձակումների շարք էր, որը իրագործվեց Էնդրյու Կաոեի կողմից 1927 թվականի մայիսի 18-ին Բատ Տաունշիրում Միչիգամ: Հարձակման արդյունքում սպանվեցին տարրական դպրոցի 38 աշակերտ և 6 մեծահասակներ, ավելի քան 58 մարդ ստացել էին վնասվածքներ: Կաոյեն սպանել էր իր կնոջը, վառել իր ագարակը և Բատի Համախմբված դպրոցում պայթուցիկ տեղադրելուց հետո ինքնասպանություն է գործում իր սեփական բեռնատարում պայթուցիկ տեղադրելով:

Էնդրյու Կաոեն հիսունհինգամյա դպրոցական խորհրդի գանձապահ էր՝ ով բարկացած էր հարկերի բարձրացումից և 1926 թվականի գարնան քաղաքային ծառայողի ընտրություններում իր պարտությունից: Համարում էին որ նա պլանավորել է իր «արյունոտ վրեժ»-ը այդ հասարակական պարտությունից հետո: Նա ուներ դժվար, խնդրահարույց մարդու հեղինակություն դպրոցական խորհրդում և անձնական կյանքում: Բադի դրանից նրան զգուշացրել էին որ նրա գրավը կփակվի մինչև 1926 թվականի հունիսին: Հաջորդ տարվա մեծ մասը նրա հարևանը նկատել էր որ նա դադարել է աշխատել իր ագարակում և կարծում էր որ նա պատրաստվում է ինքնասպանություն գործել: Այդ ժամանակահատվածում Կաոեն պատվիրել է պայթուցիկ նյութերը:

Կաոեն սպանել է իր կնոջը 1927 թվականի մայիսի 16-ից 18-ը ընկած ժամանակահատվածում: Նրան նոր էին ազատել հիվանդանոցից չախտորոշված հիվանդությամբ: Հետագայում նա բազմազան հրավտանգ պայթուցիկներ է պատրաստում և տեղադրում իր ագարակում մայիսի 18-ի առավոտյան ժամը 8:45, որը պատճառ դարձավ տան և նրան կից կառույցների ոչնչացմանը պայթյունից և արդյունքում առաջացած հրդեհից:

Գրեթե միաժամանակ, պայթյուն տեղի ունեցավ Բատի Համախմբված դպրոցի հյուսիսային թևում քրը խլեց 36 աշակերտների և երկու ուսուցիևների կյանքը: Մի քանի ամսվա ընթացքում Կաոեն դպրոցի ներսում կարողացել էր տեղադրել ժամանակով գործող պայթուցիկներ որոնք պարունակում էին ավելի քան 100 ֆունտ պայթունավտանգ նյութեր: Երբ պայթյունները սկսեցին Կաոեն իր բեռնատարով եկավ դպրոցի մոտ և պայթեցրեց նրանում գտնվող պայթուցիկը, դրանով իսկ որ միայն սպանելով ինքն իրեն այլ նաև դպրոցի կառավարչին, մոտակայքում գտնվող մի քանի մաևդկանը, և վնասելով ավելի հեռվում գտնվող մարդկանց: Դպրոցի փրկարարական աշխատանքների ժամանակ փրկարարները հայտնաբերել էին ավելի քան 500 ֆունտ (230 կգ) չպայթաց կայթուցիկ նյութեր, որոնք Կաոեն տեղադրել էր դպրոցի հարավային թևում նպատակադրվելով պայթեցնել և ոչնչացնել ամբողջ դպրոցը:

Նախորդող դեպքեր

Բատ ավանը

Բատը փոքրիկ ավան է` որը գտնվում է Միչիգանի Լանսինգ քաղաքից 10 մղոն հեռավորության վրա դեպի հյուսիս-արևելք: 1920-ականներին տարածքը մեծամասամբ գյուղատնտեսական էր: 20-րդ դարի սկզբներում փոքր դասարանները փակվում էին և վերածվում երկկոմպլեկտ դասարանների: Ժամանակի մանկավարժները կարծում էին` որ աշակերտները ավելի լավ կրթություն կստանան, եթե աշակերտները կարողանան հաճախել նույն տարածքում գտնվող մեկ դպրոց: Դասաարանները հնարավոր կլիներ բաժանել ըստ տարիքի և հարմարությունները ավելի բարձր որակի կլինեին: Երկար տարիների բանավեճից հետո, ավանի բնակիչները հասան նրան որ 1922 թվականին ստեղծվեց համախմբված դպրոց: Բայց այդպիսի դպրոց պահելու համար բարձրացան տեղի բնակիչների գույքի համար տրվող հարկերը: Երբ դպրոցը բացվեց այն ուներ 236 աշակերտ և 1-ից 12-րդ դասարաններ: Տարածքի բոլոր հողատերերը ստիպված էին ավելի շատ հարկեր վճարել: Պայթյունի ժամանակ ավանը ուներ մոտ 300 բնակիչ:

Էնդրյու Կաոե

Էնդրյու Կաոեն ծնվել է 1872 թվականի փետրվարի1-ին Միչիգանի Տեկումսեհ քաղաքում, ընտանիքում՝ որտեղ կար 13 երեխա: Նա հաճախել է Տեկումսեի տեղի ավագ դպրոցը: Ավագ դպրոցն ավարտելուց հետո Կաոեն էլեկտրատեխնիկա է ուսումնասիրել Միչիգանի պետական քոլեջում արևելյան Լանսինգում: Հետո տեղափոխվել է Սենտ Լուիս Միզուրի՝ որտեղ աշխատել է որպես էլեկտրիկ: Միսուրիում մի քանի տարի աշխատելուց հետո նա վերադառնում է Միչիգան՝ իր հայրիկի ագարակ: Իր մոր մահից հետո Կաոեի հայր՝ Ֆիլիպը, ամուսնանում է երիտասարդ այրու հետ և նրանք միասին դուստր են ունենում: 1911 թվականի սեպտեմբերին երբ նրա խորթ մայրը փորձում էր վառել յուղե վառարանը՝ այն պայթում է և նրա ամբողջ մարմինը վառվում է: Կաոեն ջուր է լցնում նրա վրա բայց քանի որ կրակի հիմքը յուղն էր՝ ջուրը ավելի է բռնկում կրակը և ստիպում ավելի արագ տարածվել նրա մարմնի վրա: Նա վախճանվում է ստացված վնասվածքներից: Որոշ հարևաններ կարծում էին որ Կաոեն է կազմակերպել դառարանի պայթյունը:

After his stepmother's death Andrew Kehoe married Ellen "Nellie" Price in 1912 at the age of 40. Seven years later, they moved to a farm outside the village of Bath. Kehoe was said to be dependable, doing favors and volunteer work for his neighbors, but they also described him as being impatient with all who disagreed with him. They recounted that he had shot and killed a neighbor's dog that had come on his property and annoyed him by barking. He was known to have beaten one of his horses to death when it did not perform as well as he wanted.

Kehoe had a reputation for frugality, and he was elected in 1924 as a trustee on the school board for three years and treasurer for one year. He argued endlessly for lower taxes, and later superintendent of the board M. W. Keys said that he "fought the expenditure of money for the most necessary equipment". He was considered extremely difficult to work with, often voting against the rest of the board and wanting his own way. He repeatedly accused Superintendent Emory Huyck of financial mismanagement. He argued with township financial authorities, trying to get the valuation of his property reduced, and claimed that he had paid too much for the farm. He also tried to get the mortgage taken off but was not successful. In June 1926, he was notified that the mortgage company was going to foreclose on his property.

Kehoe was appointed in 1925 to temporarily fill the position of town clerk, but he was defeated in the spring 1926 election several months later. This public rejection by the community angered him. Monty J. Ellsworth said in his eyewitness account The Bath School Disaster that he thought that this rejection was the reason that Kehoe had planned his "murderous revenge" of the bombings, to destroy the school and kill the community's children and many of its members.

Kehoe's neighbor A. McMullen noted that Kehoe had stopped working on his farm altogether for most of the preceding year, and he thought that he might be planning suicide. Kehoe had given him one of his horses about April 1927, but McMullen returned it for this reason.

It was discovered later that Kehoe had cut all his wire fences as part of his preparations to destroy his farm, girdling young shade trees to kill them and cutting off his grapevine plants before putting them back on their stumps to hide the damage. He gathered lumber and other materials and put them in the tool shed, which he later exploded with an incendiary bomb.

By the time of the bombing, Nellie Kehoe had become chronically ill with what resembled tuberculosis, for which there was no effective treatment or cure. Her frequent hospital stays may have contributed to the family's debt. Kehoe had ceased making mortgage and homeowner's insurance payments months earlier.