Մասնակից:Arianasahakyan/Ավազարկղ

Հղիության արհեստական ընդհատման ծառայությունների անուղղակի գովազդը, ինչպես 1842 թվականին The Sun-ում հրապարակված գովազդը, տարածվեց վիկտորիանական դարաշրջանում: Այդ ժամանակ Նյու Յորքում աբորտներն արգելված էին օրենքով։

Հղիության արհեստական ընդհատմում, հղիության կանխամտածված ընդհատման պրակտիկա, որը հայտնի է դեռ հին ժամանակներից։ Աբորտ կատարելու փորձի համար օգտագործվել են տարբեր մեթոդներ, այդ թվում՝ հղիության ընդհատմանը նպաստող դեղաբույսերի օգտագործումը, սրածայր գործիքների օգտագործումը, որովայնի խոռոչի վրա ճնշում գործադրելը և այլ մեթոդներ: Աբորտ տերմինը երբեմն օգտագործվում է հղիության բնական ընդհատմանը վերաբերելու համար, այսինքն՝ այն, ինչ ժողովրդականորեն կոչվում է վիժում: Բայց հետագայում «աբորտ» տերմինը միշտ վերաբերելու է հղիության արհեստական ընդհատմանը ։

Աբորտների մասին օրենքները և դրանց կիրառումը տարբեր դարաշրջաններում փոխվել են: 20-րդ դարի ընթացքում արևմտյան աշխարհի շատ երկրներում աբորտների իրավունքների շարժումները հասան աբորտների արգելքի վերացմանը: Չնայած Արևմուտքի մեծ մասում աբորտները մնում են օրինական, այդ օրինականությունը պարբերաբ աբորտների դեմ պայքարող խմբերի կողմից դեռ վիճարկվում է։ Վլադիմիր Լենինի օրոք Խորհրդային Միությունը ճանաչվել է առաջին ժամանակակից երկիրը, որն օրինականացրել է ընտրությամբ հղիության արհեստական ընդհատումը: Քսաներորդ դարում Չինաստանը,փորձելով դանդաղեցնել բնակչության աճը, օգտագործեց հղիության արհեստական ընդհատումը որպես "մեկ երեխայի քաղաքականություն" ծնելիության սահմանափակման արշավի մի մաս։

Նախաժամանակակից դարաշրջան

Անգկոր Ուաթի հարթաքանդակ, որը պատկերում է մի դևի, որը Անդրաշխարհ ւղարկված է կնոջ է աբորտ անում։

Վեդական օրենքները և Հնդկաստանի սմրիտի օրենքները արտացոլում էին երեք բարձրագույն կաստաների արական սեռի պահպանման մտահոգությունը, և կրոնական դատարանները կնոջ վրա տարբեր աթիմիաներ էին պարտադրում կամ աբորտ թույլատրող քահանային վտարում էին եկեղեցուց։ "Ռամայանա" էպոսը նկարագրում է սափրիչ վիրաբույժների կողմից կատարված աբորտը։ Միակ ապացույցը, որ հին օրենքները մահապատիժ էին նախատեսում աբորտի համար,Մ.թ. ա. մոտ 1075 թվականի ասորական օրենսդրության մեջ է, Ասուրայի օրենսգրքում, և այդ պատիժը կիրառվում է միայն այն կնոջ նկատմամբ, ով աբորտ է անում հակառակ իր ամուսնու ցանկությանը: Արհեստական աբորտի մասին գրանցված առաջին վկայությունը գտնվում է եգիպտական էբերսի պապիրուսում, որը թվագրվում է Մ.թ. ա. 1550 թվականին։

Վաղ մշակույթներում կիրառվող մեթոդներից շատերը ոչ վիրաբուժական էին: Ֆիզիկական գործունեությունը, ինչպիսիք են քրտնաջան աշխատանքը, ժայռամագլցումը, թիավարումը, ծանրություն բարձրացնելը կամ ջրացատկը, տարածված էին: Այլ մեթոդներ ներառում էին տերևների օգտագործումը, որոնք առաջացնում էին գրգռում, ծոմ պահելը, արյուն թափելը, որովայնի վրա տաք ջուր լցնելը և տաքացրած կոկոսի կեղևի վրա պառկելը։ Գրեթե բոլոր մշակույթներում հղիության դադարեցման մեթոդները զարգացել են դիտարկումների, մանկաբարձական մեթոդների հարմարեցման և միջմշակութային հաղորդակցության միջոցով։ Աբորտը հարկադրելու ֆիզիկական միջոցները, ներառյալ ծեծը, ֆիզիկական վարժությունները և գոտու ձգումը, դեռ նոր ժամանակների սկզբինհաճախ օգտագործվում էին անգլիացի կանանց կողմից։

Հնագիտական գտածոները ցույց են տալիս պտղի արդյունահանման վաղ վիրաբուժական փորձերը։ Այնուամենայնիվ, ենթադրվում է, որ նման մեթոդները լայնորեն տարածված չեն եղել՝ հաշվի առնելով այն հազվադեպությունը, որով դրանք հիշատակվում են հին բժշկական տեքստերում։

8-րդ դարի սանսկրիտ տեքստում աբորտ անել ցանկացող կանանց հանձնարարվում է նստել գոլորշու կամ շոգեխաշած սոխի կաթսայի վրա։ Մերսման միջոցով հղիության դադարեցման տեխնիկան, որը ներառում է հղի կնոջ որովայնի վրա ճնշում գործադրելը, դարեր շարունակ կիրառվել է Հարավարևելյան Ասիայում Կամբոջայի Անգկոր Ուաթ տաճարը զարդարող հարթաքանդակներից մեկում, որը թվագրվում է մոտ 1200 թվականով, պատկերված է մի դև, որը նման աբորտ է անում մի կնոջ, որն ուղարկվել է Անդրաշխարհ։

Ճապոնական փաստաթղթերը պարունակում են աբորտների մասին գրառումներ, որոնք թվագրվում են 12-րդ դարով ։ Էդոյի ժամանակաշրջանում այն շատ ավելի տարածված դարձավ, հատկապես այն գյուղացիների շրջանում, ովքեր ամենից շատ տուժեցին ժամանակի կրկնվող սովից և բարձր հարկերից։ Bodhisattva Jizo-ի արձանները, հայտնվել առնվազն 1710 թվականին Յոկոհամայի տաճարում, որոնք կանգնեցվել են հղիության արհեստական ընդհատման, վիժման, մեռելածնության կամ վաղ մանկության մահվան հիշատակին։

Մաորի բնիկ ժողովուրդը, որը գաղութացրեց Նոր Զելանդիան, դադարեցրեց հղիությունը՝ օգտագործելով վիժում առաջացնող դեղամիջոցներ, ծիսական մեթոդներ և սահմանափակող գոտիով որովայնի ձգում: Մեկ այլ աղբյուր պնդում է, որ ավելի շատ մարդիկ աբորտ չեն արել՝ վախենալով մակուտուից, բայց այնուամենայնիվ փորձել են աբորտ անել՝ արհեստականորեն առաջացնելով վաղաժամ ծննդաբերություն:

Հունահռոմեական աշխարհ

Կիրենեյան մետաղադրամը, որը պատկերում է սիլֆիան՝ հակաբեղմնավորիչ բույս, բայց կարող է նաև հղիության դադարեցման միջոց լինել։

Հունաստանի և Հռոմի պատմության մեջ աբորտների մեթոդների և պրակտիկայի մասին հայտնի շատ բան քաղված է վաղ դասական տեքստերից: Աբորտը, որպես գինեկոլոգիական պրոցեդուրա, հիմնականում այն կանանց իրավասությունն էր, ովքեր կամ մանկաբարձներ էին, կամ լավ տեղեկացված աշխարհականներ: Իր «Թեետետում» Պլատոնը նշում է մանկաբարձուհու՝ հղիության վաղ շրջանում աբորտ անելու ունակությունը: Քիչ հավանական է համարվում, որ աբորտը պատժվել է Հին Հունաստանում: Բանաստեղծ Լիսիոսին վերագրվող հատվածը «ենթադրում է, որ Աթենքում աբորտը համարվում էր հանցագործություն Ամուսնու դեմ, եթե նրա կինը հղի էր նրա մահվան պահին, քանի որ նրա չծնված երեխան կարող էր պահանջել Ժառանգություն»:

Հին հույները օգտագործում էին սիլֆիումի խոտը որպես աբորտ և հակաբեղմնավորիչ միջոց: Այս բույսը, որը հանդիսանում է Կիրենայի արտահանման հիմնական առարկան, հասցվել է ոչնչացման.ենթադրվում է, որ այն կարող է ունենալ նույն վիժեցնող հատկությունները, ինչ մեղվաբուծական ընտանիքի նրա ամենամոտ հարազատները: Սիլֆիումն այնքան կարևոր տեղ է զբաղեցրել Կիրենիայի տնտեսության մեջ, որ նրա մետաղադրամների մեծ մասի վրա հատվել է այս բույսի պատկերը: Պլինիոս Ավագը (Մ.թ. 23-79) նշել է մաքրված Rue vulgaris յուղը որպես հզոր վիժեցնող միջո ։ Serenus Sammonicus-ը գրել է մի խառնուրդի մասին, որը ներառում էր Ռուտա, ձու և սամիթ: Սորանուսը, Դիոսկորիդը, Օրիբազիուսը նույնպես մանրամասն նկարագրեցին այս բույսի օգտագործումը: Գիտական ուսումնասիրությունները հաստատել են, որ Rue-ն իրականում պարունակում է երեք աբորտային միացություններ։ Խոտը, որն օգտագործվում էր ծննդաբերությունը հեշտացնելու համար, օգտագործվել է նաև հղիությունը դադարեցնելու համար: Գալենը այն ներառել է «հակաթույնների մասին» գրքում, մինչդեռ Դիոսկորիդը պնդում էր, որ այն կարող է ընդունվել բանավոր կամ որպես հեշտոցային պեսարիա, որը պարունակում է նաև պղպեղ և զմուռս։

Հույն դրամատուրգ Արիստոֆանեսը Մ.թ. ա. 421 թվականին իր «խաղաղություն» կատակերգությունում նշել է պեննիրոյալի աբորտ անելու ունակությունը։ Հույն բժիշկ Հիպոկրատը (Մ.թ. ա. մոտ 460 –370 թվականներին) հղիացած մարմնավաճառին խորհուրդ էր տալիս վեր ու վար ցատկել՝ յուրաքանչյուր ցատկից կրունկներով հպվելով հետույքին՝ վիժում առաջացնելու համար։ Նրան վերագրվող այլ աշխատանքներ նկարագրում են արգանդի վզիկի լայնացման համար նախատեսված գործիքները և արգանդի ներսում կուրետը։

2-րդ դարի հույն բժիշկ Սորանուսը նշանակել է միզամուղներ, ցավազրկողներ,  ծոմապահություն և արյունահեղություն՝ որպես հղիության դադարեցման անվտանգ մեթոդներ, թեև խորհուրդ չի տվել օգտագործել սուր գործիքներ հղիության ընդհատման համար՝ օրգանների պերֆորացիայի վտանգի պատճառով: Նա նաև խորհուրդ է տվել այն կանանց, ովքեր ցանկանում են դադարեցնել հղիությունը, զբաղվել եռանդուն քայլքով, կրել ծանր առարկաներ, ձիավարել Կենդանիներ և ցատկել այնպես, որ կնոջ կրունկները դիպչեն հետույքին յուրաքանչյուր ցատկի ժամանակ, որը նա անվանել է «լակեդեմոնյան ցատկ»։ Նա նաև առաջարկել է բուսական լոգանքների, քսելու և բեզարիի մի քանի բաղադրատոմսեր։ Հույն դեղաբան Դիոսկորիդեսն իր "«Materia Medica Libri Quinque» գրքում թվարկել է «աբորտի գինի» կոչվող ըմպելիքի բաղադրիչները՝ հելլեբորը, վարունգի հյութը և եղեսպակը, սակայն չի նշել դրա պատրաստման ճշգրիտ եղանակը: Հայտնի է, որ հելլեբորը, մասնավորապես, վիժեցնող ազդեցություն ունի:

2-րդ և 3-րդ դարերի քրիստոնյա աստվածաբան Տերտուլիանոսը նկարագրել է վիրաբուժական գործիքները, որոնք օգտագործվել են ժամանակակից ընդարձակման և տարհանման նման պրոցեդուրաներում: Մի գործիք ուներ «լավ տեղադրված ճկուն շրջանակ», որն օգտագործվում էր ընդլայնման համար, «Օղակաձև բերան», որն օգտագործվում էր կուրետի համար, և «ձանձրալի կամ փակ կեռիկ», որն օգտագործվում էր արդյունահանման համար։ Մեկ այլ գործիք «պղնձե ասեղ կամ փուշ» էր։ Նա նման իրերի սեփականությունը վերագրում էր Հիպոկրատին, Ասկլեպիադեսին, Էրասիստրատին, Հերոֆիլին և Սորանին:

1-ին դարի հռոմեացի հանրագիտակ ավլոս Կոռնելիոս Սելսուսը իր միակ պահպանված աշխատության մեջ առաջարկեց չափազանց մանրամասն զեկույց արդեն մահացած պտղի արդյունահանման ընթացակարգի մասին՝ «բժշկության մասին»: «Բոլոր հերետիկոսությունների հերքումները» 9-րդ գրքում Հիպոլիտոս հռոմեացին՝ 3-րդ դարի մեկ այլ քրիստոնյա աստվածաբան, գրել է այն կանանց մասին, ովքեր ամուր կապել են իրենց գոտկատեղին՝ «վտարելու այն, ինչ բեղմնավորված էր»:

Հղիության բնական դադարեցման մասնագետ

Art from a 13th-century illuminated manuscript features a herbalist preparing a concoction containing pennyroyal for a woman.

Բուսական պատրաստուկները, որոնք համարվում են աբորտ, տարածված են եղել դասական գրականության և ժողովրդական բժշկության մեջ ։ Այնուամենայնիվ, նման ժողովրդական միջոցները տարբերվում էին արդյունավետությամբ և զերծ չէին կողմնակի ազդեցությունների ռիսկից: Որոշ խոտաբույսեր, որոնք երբեմն օգտագործվում են հղիությունը դադարեցնելու համար, թունավոր են:

Հղիության ընդհատում առաջացնող բույսերի ցանկը տրվել է «De viribus herbarum» -ում ՝ 11-րդ դարի խոտաբույսերի հավաքածուում, որը գրվել է բանաստեղծության տեսքով, որը վերագրվում է Էմիլիուս Մացերին։Դրանց թվում էին Ռուտան, իտալական կատվախոտը, կծուծ ախորժակը, եղեսպակը, օճառախոտը, ցիպերուսը, Սպիտակ և Սև հելլեբորը և պեննիրոալը։ Իսլամական աշխարհի բժիշկները միջնադարում փաստել են աբորտային միջոցների օգտագործումը՝ մեկնաբանելով դրանց արդյունավետությունն ու տարածվածությունը։

Բենջամին Ֆրանկլինի բաղադրատոմսում, որը մշակվել է վիժեցնող միջոց պատրաստելու համար, գաղութային երկրներից ամերիկացիներին խորհուրդ է տրվել չափելիս զգուշություն ցուցաբերել: Նա օգտագործել է այս բաղադրատոմսը մի գրքում, որը անվանում է «չամուսնացած կանանց» անցանկալի հղիության լուծում։Ֆրանկլինը հետևեց Անգլիայում և Եվրոպայում գոյություն ունեցող ավանդույթին։

King ' s American Dispensatory-ի 1898 թvakani Հրատարակությունը խորհուրդ է տվել գարեջրի խմորիչի և Pennyroyal թեյի խառնուրդը որպես «անվտանգ»:Հայտնի է, որ Pennyroyal-ը բարդություններ է առաջացնում, երբ օգտագործվում է որպես վիժեցնող միջոց: 1978 թվականին Կոլորադոյից հղի կինը մահացավ 2 ճաշի գդալ Pennyroyal եթերայուղ օգտագործելուց հետո, որը հայտնի է թունավոր։ 1994 թվականին մի հղի կին, որը տեղյակ չէր արտարգանդային հղիության մասին, որը պահանջում էր անհապաղ բժշկական օգնություն, խմեց Pennyroyal քաղվածքով թեյ՝ առանց բժշկական օգնության աբորտ կատարելու համար: Ավելի ուշ նա մահացավ չբուժված արտարգանդային հղիության արդյունքում՝ ախտանիշները շփոթելով աբորտային միջոցի ազդեցության հետ։

Հազարամյակներ շարունակ tansy-ն ընդունվել է հղիության սկզբում՝ դաշտանը վերականգնելու համար։ Այն առաջին անգամ նկարագրվել է որպես բուժման միջոց Սուրբ Հիլդեգարդա Բինգենի «պարզ բժշկության մասին» գրքում։

Գիհու բազմազանությունը, որը հայտնի է որպես սավին, հաճախ հիշատակվում է եվրոպական գրություններում։ Մի դեպքում Անգլիայում ասում էին, որ Էսեքսցի քահանան այն ձեռք է բերել այն կնոջ համար, որից հղիացել է 1574 թվականին.մեկ այլ դեպքում տղամարդը խորհուրդ է տվել իր հղի ընկերուհուն օգտագործել սև հելլեբոր և սավին, որոնք պետք է միասին եփել և խմել կաթի մեջ, կամ գարեջրի մեջ եփած մանրացված մարենա ։  Այլ նյութերի թվում, որոնք, ըստ լուրերի, օգտագործվել են անգլիացիների կողմից, ներառում են span ճանճը, ափիոնը, ջրաղացի սերմերը, երկաթի սուլֆատը և երկաթի քլորիդը: Մեկ այլ խառնուրդ, որը չի նպաստում հղիության դադարեցմանը, այլ ավելի շուտ նախատեսված էր բաց թողնված հղիությունը հեշտացնելու համար, պարունակում էր dittani, hyssop և տաք ջուր։

Որդանման պտերի արմատը, որը ֆրանսերենում կոչվում է՝ «մարմնավաճառի արմատ», օգտագործվել է Ֆրանսիայում և Գերմանիայում.Այն առաջարկվել է նաև հույն բժշկի կողմից 1-ին դարում ։  Գերմանական ժողովրդական բժշկության մեջ օգտագործվել է նաև դեկոնգեսանտ թեյ, որի բաղադրության մեջ եղել են մարջորամ, ուրց, մաղադանոս և նարդոս։ Չճշտված ծագման այլ պատրաստուկներ ներառում էին մանրացված մրջյուններ, ուղտի թուք և արջի ճարպի մեջ լուծված Սև պոչով եղջերուի պոչի մազեր։

վերաբերմունքը աբորտների նկատմամբ

The Stoics believed the fetus to be plantlike in nature, and not an animal until the moment of birth, when it finally breathed air. They therefore found abortion morally acceptable.

Aristotle wrote that, "[T]he line between lawful and unlawful abortion will be marked by the fact of having sensation and being alive." Before that point was reached, Aristotle did not regard abortion as the killing of something human. Aristotle considered the embryo to gain a human soul at 40 days if male and 90 days if female; before that, it had vegetable and animal souls.

The Oath, ascribed to Hippocrates, forbade the use of pessaries to induce abortion. Modern scholarship suggests that pessaries were banned because they were reported to cause vaginal ulcers. This specific prohibition has been interpreted by some medical scholars as prohibiting abortion in a broader sense than by pessary.

One such interpretation was by Scribonius Largus, a Roman medical writer: "Hippocrates, who founded our profession, laid the foundation for our discipline by an oath in which it was proscribed not to give a pregnant woman a kind of medicine that expels the embryo or fetus." Other medical scholars disagree, believing that Hippocrates sought to discourage physicians from trying dangerous methods to abort a fetus. This may be born out by the fact that the oath originally also prohibited surgery (at the time, it was far more dangerous, and surgeons were a separate profession from physicians).

Soranus acknowledges two parties among physicians: those who would not perform abortions, citing the Hippocratic Oath, and the other party, his own. Soranus recommended abortion in cases involving health complications as well as emotional immaturity, and provided detailed suggestions in his work Gynecology.

In the Roman Republic and Principate, abortion was punished only when it violated the father's right to make decisions about rearing his offspring.^:3 The Stoics did not view the fetus as a person, and the Romans did not punish abortion as homicide. Following a divorce, a pregnant woman could choose to have an abortion based on the view that "the embryo formed part of the mother's own organs." Although abortion was commonly accepted in the Roman Empire, around 211 AD the emperors Septimius Severus and Caracalla banned abortion as infringing on parental rights; temporary exile was the punishment.

The 3rd-century legal compilation Pauli sententiae (attributed to Julius Paulus) wrote: "Those who give an abortifacient or a love potion, and do not do this deceitfully, nevertheless, [because] this sets a bad example, the humiliores will be banned to a mine, and the honestiores will be banned to an island after having forfeited (part of) their property, and if on account of that a woman or man perishes, then they [Pharr: the giver] will receive the death penalty." Paulus distinguishes between punishments for the upper and lower classes (honestiores and humiliores) but seems to refer more to the killing of the woman who takes the abortifacient rather than to the killing of the fetus itself.

The Roman jurist Ulpian wrote in the Digest: "An unborn child is considered being born, as far as it concerns his profits," meaning that in Roman inheritance law a posthumous child was entitled to the same share of its predeceased father's estate as children born before his death. Abortion continued to be practiced "with little or no sense of shame".

Քրիստոնեություն

Exodus 21:22 describes a situation in which two men fight and injure a pregnant woman, causing her unborn child to leave her womb. The Masoretic text uses the Hebrew term "veyats'u yeladeha" (וְיָצְאוּ יְלָדֶיהָ) to refer to the child coming out; different English versions translate this term either as a "premature birth" or as a "miscarriage". The Spanish translation published by the Sociedad Biblica Catolica Internacional (SOBICAIN) uses the term "aborto", clearly indicating the demise of the fetus. If no additional harm follows, then the perpetrator must pay a fine. Only if there is additional harm must the perpetrator be punished with equal harm (i.e. eye for an eye). Commentators such as Bruce Waltke have presented this verse as evidence that God does not value a fetus as a human being, and/or evidence that a fetus has no soul. C. Everett Koop disagreed with this interpretation.

Another Old Testament passage that has been used to argue for divine approval of abortion is Numbers 5:11-31, which describes the test of an unfaithful wife. If a man is suspicious of his wife's fidelity, he would take her to the high priest. The priest would make a substance for the woman to drink made from water and "dust from the tabernacle floor". If she had been unfaithful "her abdomen will swell and her womb will miscarry, and she will become a curse." If she was innocent the drink had no effect.

Վաղ քրիստոնեական աշխատության մեջ, որը կոչվում է «Դիդախե» (մինչև Մ.թ. 100 թ.), ասվում է. «մի սպանեք երեխային աբորտով և մի սպանեք նորածին երեխային»: 2-րդ և 3-րդ դարերի քրիստոնյա աստվածաբան Տերտուլիանոսը պնդում էր, որ աբորտը պետք է արվի միայն այն դեպքերում, երբ արգանդում պտղի սխալ դիրքը կարող է սպառնալ հղի կնոջ կյանքին: Սուրբ Օգոստինոսը Էնխիրիդիոնում պատահաբար նշում է վիրաբուժական միջամտությունները, որոնք կատարվում են արգանդում մահացած պտուղները հեռացնելու համար:

Saint Augustine believed that abortion of a fetus animatus, a fetus with human limbs and shape, was murder. However, his beliefs on earlier-stage abortion were similar to Aristotle's, though he could neither deny nor affirm whether such partially formed fetuses would be resurrected as full people at the time of the Second Coming.

• "Now who is there that is not rather disposed to think that unformed abortions perish, like seeds that have never fructified?"
• "And therefore the following question may be very carefully inquired into and discussed by learned men, though I do not know whether it is in man's power to resolve it: At what time the infant begins to live in the womb: whether life exists in a latent form before it manifests itself in the motions of the living being. To deny that the young who are cut out limb by limb from the womb, lest if they were left there dead the mother should die too, have never been alive, seems too audacious."

Հենրիխի հիմնական օրենքները, որոնք գրվել են մոտ 1115 թվականին, նախատեսում են փոխհատուցում վճարել կնոջը կամ նրա հարազատներին, եթե մեկ այլ անձի մեղքով Նա վիժում է ունեցել, և սահմանվում է որպես ոչ լեգիտիմ (3 տարի, եթե աբորտը կատարվել է կվիկենինգից առաջ, և 7 տարի անց՝ կվիկենինգից հետո), եթե հղի կինը ընդհատում է հղիությունը. վերջին պատիժը վերաբերում է միայն այն կանանց, «վերակենդանացում» տերմինը հաճախ փոխանակում են «անիմացիայի» հետ, որը կապված է արգանդում պտղի առաջին շարժման հետ: Կանայք սովորաբար զգում են այս շարժումը հղիության երրորդ-հինգերորդ ամսվա ընթացքում: Աբորտ անող Մանկաբարձուհիները մեղադրվել են կախարդության մեջ «Վհուկների մուրճը» (անգլ.՝ Malleus Maleficarum) գրքում, որը հրատարակվել է 1487 թվականին որպես Գերմանիայում վհուկների որսի ձեռնարկ:

1591 թվականին Գրիգոր XIV պապը հրատարակեց Առաքելական Սահմանադրության նոր դրույթներ Sedes Apostolica ,որը հրատարակվել է 1591 թվականի մայիսի 31-ին և սահմանափակում է պատիժը "ձևավորված" պտղի աբորտով։ Երբ աբորտը ոչ սպանության հարց էր, ոչ էլ անիմացիոն պտղի հարց, Գրեգորին ավելի օգտակար համարեց վերադառնալ Սուրբ կանոններով և աշխարհիկ օրենքներով նախատեսված ավելի քիչ խիստ պատիժներին [վաղաժամ աբորտի համար․ նրանք, ովքեր աբորտ են անում անկենդան [անհոգի] համար, մեղավոր չեն լինի իրական սպանության մեջ քանի որ նրանք իրականում ոչ մի մարդու չեն սպանել. աբորտով զբաղվող հոգևորականները մահացու մեղք կգործեն, բայց խախտումներ թույլ չեն տա։ 1591 թվականից հետո «Գրիգոր Առաքյալի Սեդեսը» ուժի մեջ մնաց գրեթե երեք դար և վերանայվեց միայն 1869 թվականին Պիոս IX-ի կողմից։

1869 թվականի իր «Apostolicae Sedis moderationi» ցուլում Պիոս IX պապը վերացրեց Գրիգոր XIV-ի բացառումը՝ կապված հոգևոր պատժի հետ, որը վերաբերում էր Եկեղեցուց հեռանալուն՝ դեռ չծագած պտղի համար:  Այդ ժամանակից ի վեր այս պատիժն ավտոմատ կերպով կիրառվել է հղիության ցանկացած փուլում աբորտի դեպքում։

Ներկայումս Հռոմի կաթոլիկ և Արևելյան Ուղղափառ Եկեղեցիները դեմ են հղիության արհեստական ընդհատմանը բեղմնավորման պահից։

Հուդայականության մեջ

Աստվածաշնչյան ժամանակների հուդայականության տեսանկյունից աբորտը դիտվում է ավելի շատ սոցիալական տեսանկյունից, քան աստվածաբանական: Մոր կյանքը դիտվում է որպես առաջնահերթություն:

Ժամանակակից դարաշրջան

Քրեականացում

«Նախազգուշացում աբորտների դեմ». 19-րդ դարի վերջին Ukiyo-e ոճի Ճապոնական փայտի փորագրություն:

19-րդ դարի բժշկությունը հսկայական հաջողությունների է հասել վիրաբուժության, Անզգայացման և սանիտարական ոլորտում: Հասարակության վերաբերմունքը աբորտների նկատմամբ փոխվել է կանանց իրավունքների շարժման նկատմամբ բացասական արձագանքի պատճառով: Նախկինում հղիության վաղ շրջանում (հղիության արագացումից առաջ) աբորտները լայնորեն կիրառվում էին և օրինականացվում էին ընդհանուր օրենսդրության համաձայն, և միայն 19-րդ դարում Անգլախոս աշխարհը օրենքներ ընդունեց, որոնք արգելում էին հղիության բոլոր փուլերում աբորտները:

19-րդ դարի սկզբին կային մի շարք գործոններ, որոնք նպաստեցին աբորտների վերաբերյալ կարծիքի այս փոփոխությանը: Միացյալ Նահանգներում, որտեղ բժիշկները աբորտները քրեականացնող օրենքների առաջատար կողմնակիցներն էին, Նրանցից ոմանք պնդում էին, որ բժշկական գիտելիքների առաջընթացը ցույց է տվել, որ հղիության արագացումը ոչ ավելի, ոչ պակաս կարևոր է Հղիության գործընթացում, քան ցանկացած այլ փուլ, և, Հետևաբար, եթե ինչ-որ մեկը դեմ է աբորտին արագացումից հետո, ապա նա պետք է դեմ լինի դրան մինչև արագացումը որպես ամբողջություն:

Բժշկական ոլորտում աբորտն արգելող օրենքների ընդունման վրա ազդել են նաև գործնական նկատառումները: Նախ, աբորտ կատարողները, ընդհանուր առմամբ, չունեն համապատասխան վերապատրաստում և բժշկական ընկերությունների անդամ չեն: Այն դարաշրջանում, երբ երկրի առաջատար բժիշկները փորձում էին ստանդարտացնել բժշկական մասնագիտությունը, այդ «անկանոն բժիշկները» համարվում էին հանրային առողջության խոչընդոտ:"անկանոն" կազմակերպությունները նույնպես դուր չէին գալիս ավելի պաշտոնական բժշկական մասնագիտությանը, քանի որ դրանք ներկայացնում էին մրցակցություն: Չնայած աբորտների դեմ բժիշկների արշավը սկսվեց 1800-ականների սկզբին, ԱՄՆ-ում քաղաքացիական պատերազմի ավարտից առաջ քիչ բան փոխվեց:

Անգլիական աբորտների մասին օրենքը օրենսդրության մեջ առաջին անգամ ծածկագրվել է 1803 թվականին "վնասակար կրակոցների կամ դանակահարության մասին" օրենքի 1-ին և 2-րդ բաժինների համաձայն: Օրինագիծն առաջարկվել է Անգլիայի և Ուելսի լորդ գերագույն դատավոր Էդվարդ Լոուի՝ Էլենբորոյի 1-ին բարոնի կողմից ՝ աբորտին վերաբերող օրենսդրությունը պարզաբանելու նպատակով և դարձել է առաջին օրենքը, որն այն ուղղակիորեն օրենքից դուրս է հայտարարել: Օրենքը նախատեսում էր, որ ցանկացած անձի կողմից աբորտ կատարելը հանցագործություն է։ Հղիության արհեստական ընդհատում կատարելու կամ կատարելու փորձի համար պատիժը եղել է մահապատիժը, Հակառակ դեպքում՝ տասնչորս տարի ժամկետով ազատազրկումը: 19-րդ դարի Միացյալ Նահանգներում աբորտները գործնականում չկարգավորված էին, անգլիական ընդհանուր իրավունքի ավանդույթներում վաղաժամ աբորտները լավագույն դեպքում համարվում էին մանր իրավախախտում: Այս դեպքերում դժվար էր քրեական գործ հարուցել, քանի որ մոր ցուցմունքները սովորաբար միակ միջոցն էին որոշելու, թե երբ է տեղի ունեցել վերածնունդը:

The law was amended in 1828 and 1837 – the latter removed the distinction between women who were quick with child (late pregnancy) and those who were not. It also eliminated the death penalty as a possible punishment. The latter half of the 19th century saw abortion become increasingly punished. One writer justified this by claiming that the number of abortions among married women had increased markedly since 1840. The Offences against the Person Act 1861 created a new preparatory offence of procuring poison or instruments with intent to procure abortion. During the 1860s however abortion services were available in New York, New Orleans, Cincinnati, Louisville, Cleveland, Chicago and Indianapolis; with estimates of one abortion for every 4 live births.

Anti-abortion statutes began to appear in the United States from the 1820s. A Connecticut law in 1821 targeted apothecaries who sold poisons to women for purposes of abortion, and New York made post-quickening abortions a felony and pre-quickening abortions a misdemeanor in 1829. Criminalization accelerated from the late 1860s, through the efforts of concerned legislators, doctors, and the American Medical Association. In 1873, the Comstock Law prohibited any methods of production or publication of information pertaining to the procurement of abortion, the prevention of conception, and the prevention of venereal disease, even to students of medicine. By 1909, the penalty for violating these laws became a $5000 fine and up to five years imprisonment. By 1910, nearly every state had anti-abortion laws; these were unevenly enforced at best.^:80–112

Abortion restrictions are not new, but have increased and spread to places where they were not before. Today, there has been an increase in the amount of laws that restrict abortion care in a greater amount of ways that previously seen, and there has been a trend toward abortion restrictive laws and legislature. Negative framing around abortion has contributed to today's trend toward anti-abortion legislature. The abortion battle in the United States can be seen as largely a battle of competing ideologies. Anti-abortion advocates believe life begins at conception, so legalized abortion is a threat to social, moral, and religious values. However, pro-abortion advocates view legalized abortion as a woman's control over her body and the access to safe reproductive care.

In the United States today, after Dobbs v. Jackson Women's Health Organization, many states have banned abortion and target providers of abortions. In these states where abortion is banned, OBGYNs have been barred from offering abortions or just do not offer the services, except in very limited and certain circumstances, and do not even provide their patients with referrals to other clinicians or online resources involving abortion. The reasoning for not offering the services stems from many of the institutions that employ these OBGYNs having policies against performing abortions or terminating a pregnancy, which imposes too many legal regulations involving abortion care. OBGYNs have stated that their practices have been impacted and that their relationships with their patients have become worse since the decision on Dobbs was made.

In contrast, in France social perceptions of abortion started to change. In the first half of the 19th century, abortion was viewed as the last resort for pregnant but unwed women. As writers began to write about abortion in terms of family planning for married women, the practice of abortion was reconceptualized as a logical solution to unwanted pregnancies resulting from ineffectual contraceptives. The formulation of abortion as a form of family planning for married women was made "thinkable" because both medical and non-medical practitioners agreed on the relative safety of the procedure.

19-րդ և 20-րդ դարերի աբորտի մեթոդներ

An 1845 ad for "French Periodical Pills" warns against use by women who might be "en ciente [sic]" ("enceinte" is French for "pregnant").

In New York, surgical abortion in 1800s carried a death rate of 30% regardless of hospital setting, and the American Medical Association launched an anti-abortion campaign that resulted in abortion becoming the exclusive domain of doctors. A paper published in 1870 on the abortion services to be found in Syracuse, New York, concluded that the method most often practiced there during this time was to flush inside of the uterus with injected water. The article's author, Ely Van de Warkle, claimed this procedure was affordable even to a maid, as a man in town offered it for $10 on an installment plan. Other prices which 19th-century abortion providers are reported to have charged were much more steep. In Britain, it could cost from 10 to 50 guineas, or 5% of the yearly income of a lower middle class household.

From 1870 there was a steady decline in fertility in England, linked by some commentators not to a rise in the use of artificial contraception but to more traditional methods such as withdrawal and abstinence. This was linked to changes in the perception of the relative costs of childrearing. Of course, women did find themselves with unwanted pregnancies. Abortifacients were discreetly advertised and there was a considerable body of folklore about methods of inducing miscarriages. Amongst working-class women violent purgatives were popular, pennyroyal, aloes and turpentine were all used. Other methods to induce miscarriage were very hot baths and gin, extreme exertion, a controlled fall down a flight of stairs, or veterinary medicines. So-called 'backstreet' abortionists were fairly common, although their bloody efforts could be fatal. Estimates of the number of illegal abortions performed in England varied widely: by one estimate, 100,000 women made efforts to procure a miscarriage in 1914, usually by drugs.

A rash of unexplained miscarriages in Sheffield, England were attributed to lead poisoning caused by the metal pipes which fed the city's water supply. Soon, women began using diachylon, a substance with a high concentration of lead, as an abortifacient. In 1898, a woman confessed to having used diachylon to induce a miscarriage. The use of diachylon became prevalent in the English Midlands up until World War I. Criminal investigation of an abortionist in Calgary, Alberta in 1894 revealed through chemical analysis that the concoction he had supplied to a man seeking an abortifacient contained Spanish fly.

Dr. Evelyn Fisher wrote of how women living in a mining town in Wales during the 1920s used candles intended for Roman Catholic ceremonies to dilate the cervix in an effort to self-induce abortion. Similarly, the use of candles and other objects, such as glass rods, penholders, curling irons, spoons, sticks, knives, and catheters was reported during the 19th century in the United States. Women of Jewish descent in Lower East Side, Manhattan are said to have carried the ancient Indian practice of sitting over a pot of steam into the early 20th century. Some commentators maintained that abortion remained a dangerous procedure into the early 20th century, more dangerous than childbirth until about 1930. But others have said that in the 19th century early abortions under the hygienic conditions in which midwives usually worked were relatively safe.^{:25:4:59 :223} In addition, some authors have written that, despite improved medical procedures, the period from the 1930s until legalization also saw more zealous enforcement of anti-abortion laws, and concomitantly an increasing control of abortion providers by organized crime.

Հղիության արհեստական ընդհատման միջոցների և ծառայությունների գովազդ

Պատկեր:Beecham's pills advert.jpg

Suggestive advertisement for the use of Beecham's Pills as an abortifacient. The text at the bottom notes that the pills "assist nature in her wondrous functions".

Despite bans enacted on both sides of the Atlantic Ocean, access to abortion continued, as the disguised advertisement of abortion services, abortion-inducing devices, and abortifacient medicines in the Victorian era would seem to suggest. Apparent print ads of this nature were found in the United States, the United Kingdom, and Canada. A British Medical Journal writer who replied to newspaper ads peddling relief to women who were "temporarily indisposed" in 1868 found that over half of them were in fact promoting abortion.

A few examples of surreptitiously marketed abortifacients include "Farrer's Catholic Pills", "Hardy's Woman's Friend", "Dr. Peter's French Renovating Pills", "Lydia Pinkham's Vegetable Compound", and "Madame Drunette's Lunar Pills". Patent medicines which claimed to treat "female complaints" often contained such ingredients as pennyroyal, tansy, and savin. Abortifacient products were sold under the promise of "restor[ing] female regularity" and "removing from the system every impurity". In the vernacular of such advertising, "irregularity", "obstruction", "menstrual suppression", and "delayed period" were understood to be euphemistic references to the state of pregnancy. As such, some abortifacients were marketed as menstrual regulatives.

Beecham's Pills were marketed primarily as a laxative from 1842. They were invented by Thomas Beecham from St Helens, Lancashire, England. The pills were a combination of aloe, ginger, and soap, with some other more minor ingredients. The popularity of the pills produced a wide range of testimonials that were used in advertising. The poet William Topaz McGonagall wrote a poem advertising the pills, giving his recommendation in verse. Beecham's expenditure on advertising went from £22,000 to £95,000 in the 1880s. An 1897 advertisement in the Christian Herald edition for Queen Victoria's Diamond Jubilee said: "Worth a guinea a box. Beecham's Pills for all bilious and nervous disorders such as Sick Headache, Constipation, Weak Stomach, Impaired Digestion, Disordered Liver and Female Ailments. The sale is now 6 million boxes per annum." The text was printed alongside a picture of a young woman at a beach and was captioned "What are the wild waves saying? Try Beecham's Pills."

"The Female Abortionist". Madame Restell is portrayed as a villainess in an 1847 copy of the National Police Gazette.

"Old Dr. Gordon's Pearls of Health", produced by a drug company in Montreal, "cure[d] all suppressions and irregularities" if "used monthly". However, a few ads explicitly warned against the use of their product by women who were expecting, or listed miscarriage as its inevitable side effect. The copy for "Dr. Peter's French Renovating Pills" advised, "... pregnant females should not use them, as they invariably produce a miscarriage ...", and both "Dr. Monroe's French Periodical Pills" and "Dr. Melveau's Portuguese Female Pills" were "sure to produce a miscarriage". F.E. Karn, a man from Toronto, in 1901 cautioned women who thought themselves pregnant not to use the pills he advertised as "Friar's French Female Regulator" because they would "speedily restore menstrual secretions." Historian Ann Hibner Koblitz comments that "Nineteenth-century customers would have understood this 'warning' exactly as the sellers intended: as an advertisement for an abortifacient preparation."^:44

In the mid 1930s abortifacients drugs were marketed in the United States to women by various companies under various names such as Molex Pills and Cote Pills. Since birth control devices and abortifacients were illegal to market and sell at the time, they were offered to women who were "delayed". The recommended dosage constituted seven grains of ergotin a day. These pills generally contained ingredients such as ergotin, aloes, Black Hellebore. The efficacy and safety of these pills are unknown. In 1940 the FTC deemed them unsafe and ineffective and demanded that these companies cease and desist selling these products.

A well-known example of a Victorian-era abortionist was Madame Restell, or Ann Lohman, who over a forty-year period illicitly provided both surgical abortion and abortifacient pills in the northern United States. She began her business in New York during the 1830s, and, by the 1840s, had expanded to include franchises in Boston and Philadelphia. It is estimated that by 1870 her annual expenditure on advertising alone was $60,000. Because of her reputation, Restellism became a synonym for abortion.

"Dr. Miller's Female Monthly Powders" ad copy reprinted in an 1858 article condemning such advertising

One ad for Restell's medical services, printed in the New York Sun, promised that she could offer the "strictest confidence on complaints incidental to the female frame" and that her "experience and knowledge in the treatment of cases of female irregularity, [was] such as to require but a few days to effect a perfect cure". Another, addressed to married women, asked the question, "Is it desirable, then, for parents to increase their families, regardless of consequences to themselves, or the well-being of their offspring, when a simple, easy, healthy, and certain remedy is within our control?" Advertisements for the "Female Monthly Regulating Pills" she also sold vowed to resolve "all cases of suppression, irregularity, or stoppage of the menses, however obdurate". Madame Restell was an object of criticism in both the respectable and penny presses. She was first arrested in 1841, but, it was her final arrest by Anthony Comstock which led to her suicide on the day of her trial April 1, 1878.

Such advertising aroused criticisms of quackery and immorality. The safety of many nostrums was suspect and the efficacy of others non-existent. Horace Greeley, in a New York Herald editorial written in 1871, denounced abortion and its promotion as the "infamous and unfortunately common crime– so common that it affords a lucrative support to a regular guild of professional murderers, so safe that its perpetrators advertise their calling in the newspapers". Although the paper in which Greeley wrote accepted such advertisements, others, such as the New York Tribune, refused to print them. Elizabeth Blackwell, the first woman to obtain a Doctor of Medicine in the United States, also lamented how such ads led to the contemporary synonymity of "female physician" with "abortionist".

Հղիության արհեստական ընդհատման օրենսդրության շրջադարձային կետը

Պատկեր:Stella Browne.gif

The feminist Stella Browne was a major figure in the campaign for the liberalization of abortion law.

Abortifacient advertising was highly effective in the United States, though apparently less so across the Atlantic. Contemporary estimates of mid-19th century abortion rates in the United States suggest between 20% and 25% of all pregnancies in the United States during that era ended in abortion. This era also saw a marked shift in those who were obtaining abortions. Before the start of the 19th century, most abortions were sought by unmarried women who had become pregnant out of wedlock. But, out of 54 abortion cases published in American medical journals between 1839 and 1880, over half were sought by married women, and of the married women well over 60 percent already had at least one child. In the post-Civil War era, much of the blame was placed on the burgeoning women's rights movement.

Many feminists of the era were opposed to abortion. In The Revolution, operated by Elizabeth Cady Stanton and Susan B. Anthony, an anonymous contributor signing "A" wrote in 1869 about the subject, arguing that instead of merely attempting to pass a law against abortion, the root cause must also be addressed. Simply passing an anti-abortion law would, the writer stated, "be only mowing off the top of the noxious weed, while the root remains. [...] No matter what the motive, love of ease, or a desire to save from suffering the unborn innocent, the woman is awfully guilty who commits the deed. It will burden her conscience in life, it will burden her soul in death; But oh! thrice guilty is he who drove her to the desperation which impelled her to the crime." To many feminists of this era, abortion was regarded as an undesirable necessity forced upon women by thoughtless men. Even the "free love" wing of the feminist movement refused to advocate abortion and treated the practice as an example of the hideous extremes to which modern marriage was driving women. Marital rape and the seduction of unmarried women were societal ills which feminists believed caused the need to abort, as men did not respect women's right to abstinence.

Socialist feminists tended to be more sympathetic to the need for abortion options for the poor, and indeed socialist feminist doctors, such as Marie Equi, Madeleine Pelletier, and William J. Robinson, themselves performed low-cost or free abortions for poor women.

Աբորտների մասին օրենսդրության բարեփոխման արշավ

The movement to liberalize abortion laws emerged in the 1920s and '30s as part of rising feminist activism that had already resulted in victories in the area of birth control. Campaigners including Marie Stopes in England and Margaret Sanger in the US had succeeded in bringing the issue into the open, and birth control clinics were established which offered family planning advice and contraceptive methods to women in need.

In 1929, the Infant Life Preservation Act was passed in Britain, which amended the law (Offences against the Person Act 1861) so that an abortion carried out in good faith, for the sole purpose of preserving the life of the mother, would not be an offence.

Stella Browne was a leading birth control campaigner, who increasingly began to venture into the more contentious issue of abortion in the 1930s. Browne's beliefs were heavily influenced by the work of Havelock Ellis, Edward Carpenter and other sexologists. She came to strongly believe that working women should have the choice to become pregnant and to terminate their pregnancy while they worked in the horrible circumstances surrounding a pregnant woman who was still required to do hard labour during her pregnancy. In this case she argued that doctors should give free information about birth control to women who wanted to know about it. This would give women agency over their own circumstances and allow them to decide whether they wanted to be mothers or not.

In the late 1920s Browne began a speaking tour around England, providing information about her beliefs on the need for accessibility of information about birth control for women, women's health problems, problems related to puberty and sex education and high maternal morbidity rates among other topics. These talks urged women to take matters of their sexuality and their health into their own hands. She became increasingly interested in her view of the woman's right to terminate their pregnancies, and in 1929 she brought forward her lecture "The Right to Abortion" in front of the World Sexual Reform Congress in London. In 1931 Browne began to develop her argument for women's right to decide to have an abortion. She again began touring, giving lectures on abortion and the negative consequences that followed if women were unable to terminate pregnancies of their own choosing such as: suicide, injury, permanent invalidism, madness and blood-poisoning.

Պատկեր:Aleck bourne trial.jpg

Aleck Bourne was acquitted for performing an abortion on a rape victim in 1938, a landmark case in the movement for abortion rights.

Another prominent feminist to influence abortion law was Emily Stowe. In the 19th century she was one of the first doctors to be tried for attempting an abortion procedure in Canada.

Other prominent feminists, including Frida Laski, Dora Russell, Joan Malleson and Janet Chance began to champion this cause – the cause broke dramatically into the mainstream in July 1932 when the British Medical Association council formed a committee to discuss making changes to the laws on abortion. On 17 February 1936, Janet Chance, Alice Jenkins and Joan Malleson established the Abortion Law Reform Association as the first advocacy organisation for abortion liberalization. The association promoted access to abortion in the United Kingdom and campaigned for the elimination of legal obstacles. In its first year ALRA recruited 35 members, and by 1939 had almost 400 members.

The ALRA was very active between 1936 and 1939 sending speakers around the country to talk about Labour and Equal Citizenship and attempted, though most often unsuccessfully, to have letters and articles published in newspapers. They became the most popular when a member of the ALRA's Medico-Legal Committee received the case of a fourteen-year-old girl who had been raped, and received a termination of this pregnancy from Dr. Joan Malleson, a progenitor of the ALRA. This case gained a lot of publicity. However, once the war began, the case was tucked away and the cause again lost its importance to the public.

In 1938, Joan Malleson precipitated one of the most influential cases in British abortion law when she referred a pregnant fourteen-year-old rape victim to gynaecologist Aleck Bourne. He performed an abortion, then illegal, and was put on trial on charges of procuring abortion. Bourne was eventually acquitted in Rex v Bourne as his actions were "an example of disinterested conduct in consonance with the highest traditions of the profession". This court case set a precedent that doctors could not be prosecuted for performing an abortion in cases where pregnancy would probably cause "mental and physical wreck".

Finally, the Birkett Committee, established in 1937 by the British government "to inquire into the prevalence of abortion, and the law relating thereto", recommended a change to abortion laws two years later. The intervention of World War II meant that all plans were shelved.

Another prominent figure in the reform of abortion laws was Dr. Morgentaler. Although born in Poland he made a name for himself in Canada, opening multiple illegal abortion clinics in Toronto, Ontario.

Աբորտների մասին օրենսդրության ազատականացում

Կանադա

Մինչև 1969 թվականը աբորտը համարվում էր հանցագործություն, որի համար առավելագույն պատիժը ցմահ ազատազրկում էր աբորտ կատարող բժշկի համար, իսկ աբորտ անող կնոջ համար ՝ երկու տարվա ազատազրկում: Աբորտները անօրինական մնացին մինչև 1988 թվականը, երբ Կանադայի Գերագույն դատարանը վերացրեց աբորտների համար քրեական պատիժը։Աբորտները շարունակում են թեժ քննարկման առարկա մնալ։  2008 թվականի դրությամբ Կանադայում աբորտների միայն 1-2% -ն է պայմանավորված եղել դեղորայքով։ Երկար վեճերից հետո՝ սկսած 2017 թվականից, Կանադայում հնարավոր էր օրինականորեն օգտագործել աբորտի հաբեր։

The Soviet Union first legalized abortion in 1920. The poster Կաղապար:Circa warns against unsafe abortion. Title translation: "Abortions performed by either self-taught midwives or obstetricians not only maim the woman, they also often lead to death."

Ռուսաստան

The Russian Soviet Federative Socialist Republic was the first government to legalize abortion and make it available on request, often for no cost. The Soviet government hoped to provide access to abortion in a safe environment performed by a trained doctor instead of babki. While this campaign was extremely effective in the urban areas (as much as 75% of abortions in Moscow were performed in hospitals by 1925), it had much less effect on rural regions where there was neither access to doctors, transportation, or both and where women relied on traditional medicine. In the countryside in particular, women continued to see babki, midwives, hairdressers, nurses, and others for the procedure after abortion was legalized in the Soviet Union.

From 1936 until 1955 the Soviet Union made abortion illegal (except for medically recommended cases) again, stemming largely from Joseph Stalin's worries about population growth. Stalin wanted to encourage population growth, as well as place a stronger emphasis on the importance of the family unit to communism.

Իսպանիա

Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ՝ 1936 թվականի դեկտեմբերի 25-ին, Կատալոնիայում օրինականացվեց հղիության առաջին 12 շաբաթվա ընթացքում անվճար աբորտը Կատալոնիայի կառավարության առաջին նախարար Խոսեպ Տարադելասի կողմից ստորագրված և 1937 թվականի հունվարի 9-ին հրապարակված հրամանագրով («Կատալոնիայի Ժեներալիտետի Պաշտոնական Օրագիր»)։

Մեծ Բրիտանիա

Մեծ Բրիտանիայում աբորտների մասին օրենսդրության բարեփոխումների ասոցիացիան պատերազմից հետո շարունակեց իր քարոզարշավը, և դա, զուգորդված սոցիալական լայն փոփոխությունների հետ, աբորտների խնդիրը քաղաքական ասպարեզ բերեց 1960-ականներին: Մանկաբարձների և գինեկոլոգների թագավորական քոլեջի նախագահ Ջոն Փիլը ղեկավարում էր հանձնաժողովը, որը խորհուրդ էր տալիս բրիտանական կառավարությանը 1967 թվականի աբորտների մասին օրենքի ընդունման վերաբերյալ: Անօրինական աբորտների հետ կապված հիվանդությունների և մահվան դեպքերը նվազեցնելու համար աբորտների մասին օրենքը թույլ է տալիս օրինական աբորտներ կատարել մի շարք պատճառներով, այդ թվում ' կանխել կնոջ ֆիզիկական կամ հոգեկան առողջությանը լուրջ անդառնալի վնաս հասցնելը, խուսափել կնոջ կամ նրա առկա երեխայի ֆիզիկական կամ հոգեկան առողջությանը վնաս հասցնելուց(ren), եթե հղիությունը դեռ չի հասել 28 շաբաթվա ընթացքում, կամ եթե երեխան, ամենայն հավանականությամբ, կունենա լուրջ ֆիզիկական կամ մտավոր Աբորտների անվճար իրականացումն իրականացվել է Առողջապահության ազգային ծառայության կողմից։

Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ

In America an abortion reform movement emerged in the 1960s. In 1963, the Society for Humane Abortion was formed, providing women with information on how to obtain and perform abortions. In 1964 Gerri Santoro of Connecticut died trying to obtain an illegal abortion and her photo became the symbol of the abortion rights movement. Some women's rights activist groups developed their own skills to provide abortions to women who could not obtain them elsewhere. As an example, in Chicago, a group known as "Jane" operated a floating abortion clinic throughout much of the 1960s. Women seeking the procedure would call a designated number and be given instructions on how to find "Jane".

In the late 1960s, a number of organizations were formed to mobilize opinion both against and for the legalization of abortion. The forerunner of the NARAL Pro-Choice America was formed in 1969 to oppose restrictions on abortion and expand access to abortion. In late 1973 NARAL became the National Abortion Rights Action League. The American Medical Association, the American Bar Association, the American Academy of Pediatrics, the California Medical Association, the California Bar Association, and numerous other groups announced support behind new laws that would protect doctors from criminal prosecution if they performed abortions under rigid hospital controls. In 1967, Colorado became the first state to decriminalize a doctor performing an abortion in cases of rape, incest, or in which pregnancy would lead to permanent physical disability of the woman.

A bipartisan majority in the California legislature supported a new law introduced by Democratic state senator Anthony Beilenson, the "Therapeutic Abortion Act". Catholic clergy were strongly opposed but Catholic lay people were divided and non-Catholics strongly supported the proposal. Governor Ronald Reagan consulted with his father-in-law, a prominent surgeon who supported the law. He also consulted with James Cardinal McIntyre, the Catholic archbishop of Los Angeles. The archbishop strongly opposed any legalization of abortion and he convinced Reagan to announce he would veto the proposed law since the draft allowed abortions in the case of birth defects. The legislature dropped that provision and Reagan signed the law, which decriminalized abortions when done to protect the health of the mother. The expectation was that abortions would not become more numerous but would become much safer under hospital conditions. In 1968 the first full year under the new law there were 5,018 abortions in California. The numbers grew exponentially and stabilized at about 100,000 annually by the 1970s. 99.2% of California women who applied for an abortion were granted one. One out of every three pregnancies was ended by illegal abortion. The key factor was the sudden emergence of a woman's movement that introduced a very new idea—women had a basic right to control their bodies and could choose to have an abortion or not. Reagan by 1980 found his support among anti-abortion religious groups and said he was too new as governor to make a wise decision.

In 1970, Hawaii became the first state to legalize abortions on the request of the woman, and New York repealed its 1830 law and allowed abortions up to the 24th week of pregnancy. Similar laws were soon passed in Alaska and Washington. A law in Washington, D.C., which allowed abortion to protect the life or health of the woman, was challenged in the Supreme Court in 1971 in United States v. Vuitch. The court upheld the law, deeming that "health" meant "psychological and physical well-being", essentially allowing abortion in Washington, DC. By the end of 1972, 13 states had a law similar to that of Colorado, while Mississippi allowed abortion in cases of rape or incest only and Alabama and Massachusetts allowed abortions only in cases where the woman's physical health was endangered.

The United States Supreme Court membership in 1973 at the time of Roe v. Wade

The landmark judicial ruling of the Supreme Court in Roe v. Wade ruled that a Texas statute forbidding abortion except when necessary to save the life of the mother was unconstitutional. The immediate result was that all state laws to the contrary were null. The Court arrived at its decision by concluding that the issue of abortion and abortion rights falls under the right to privacy. The Court held that a right to privacy existed and included the right to have an abortion. The court found that a mother had a right to abortion until viability, a point to be determined by the abortion doctor. After viability a woman can obtain an abortion for health reasons, which the Court defined broadly to include psychological well-being.

From the 1970s, and the spread of second-wave feminism, abortion and reproductive rights became unifying issues among various women's rights groups in Canada, the United States, the Netherlands, Britain, Norway, France, Germany, and Italy.

On June 24, 2022, Roe v. Wade was overturned by the Supreme Court in a 6–3 decision. The ruling was part of Dobbs v. Jackson Women's Health Organization, a decision of the Supreme Court that also overturned Planned Parenthood v. Casey, another case of the Supreme Court regarding abortion.

Հղիության արհեստական ընդհատման ժամանակակից մեթոդների մշակում

Չնայած ժամանակակից կյուրետի նախատիպերը հիշատակվում են հին տեքստերում, այն գործիքը, որն այսօր օգտագործվում է, ի սկզբանե մշակվել է Ֆրանսիայում 1723 թվականին, բայց մինչև 1842 թվականը հատուկ չի կիրառվել գինեկոլոգիական նպատակներով ։ Դիլացիա և կյուրետաժը կիրառվում է 19-րդ դարի վերջից։

20-րդ դարում աբորտների տեխնոլոգիաները բարելավվեցին, բարելավվեցին դրանց անվտանգությունը և նվազեցին կողմնակի ազդեցությունները: Վակումային սարքերը, որոնք առաջին անգամ նկարագրել է շոտլանդացի մանկաբարձ Ջեյմս Յանգ Սիմփսոնը 19-րդ դարում, հնարավորություն են տվել մշակել ձգտման աբորտի մեթոդ։ 1927 թվականինինԱյս գործընթացը կատարելագործվել է ռուս բժիշկ Ս.Գ. Բիկովի կողմից , որտեղ այս մեթոդը օգտագործվել է 1920-1936 թվականներին աբորտների ազատական օրենքների գործողության ընթացքում: Այս տեխնոլոգիան օգտագործվել է նաև Չինաստանում և Ճապոնիայում, նախքան 1960-ականներին Մեծ Բրիտանիայում և Միացյալ Նահանգներում կիրառվելը։ Գրպանի ջրանցքի՝ ճկուն պլաստիկ ջրանցքի գյուտը, որը փոխարինեց ավելի վաղ մետաղական մոդելները 1970-ականներին, նվազեցրեց պերֆորացիայի հավանականությունը և հնարավոր դարձրեց տեղային անզգայացման տակ ձգտման մեթոդները։

In 1971, Lorraine Rothman and Carol Downer, founding members of the feminist self-help movement, invented the Del-Em, a safe, cheap suction device that made it possible for people with minimal training to perform early abortions called menstrual extraction. During the mid-1990s in the United States the medical community showed renewed interest in manual vacuum aspiration as a method of early surgical abortion. This resurgence is due to technological advances that permit early pregnancy detection (as soon as a week after conception) and a growing popular demand for safe, effective early abortion options, both surgical and medical. An innovator in the development of early surgical abortion services is Jerry Edwards, a physician, who developed a protocol in which women are offered an abortion using a handheld vacuum syringe as soon as a positive pregnancy test is received. This protocol also allows the early detection of an ectopic pregnancy.

Intact dilation and extraction was developed by Dr. James McMahon in 1983. It resembles a procedure used in the 19th century to save a woman's life in cases of obstructed labor, in which the fetal skull was first punctured with a perforator, then crushed and extracted with a forceps-like instrument, known as a cranioclast.

In 1980, researchers at Roussel Uclaf in France developed mifepristone, a chemical compound which works as an abortifacient by blocking hormone action. It was first marketed in France under the trade name Mifegyne in 1988. In July 2015 Canada approved mifepristone in combination with misoprostol (under the name Mifegymiso).

Աբորտներ ամբողջ աշխարհում

Տարբեր ժամանակներում աբորտներն արգելվել կամ սահմանափակվել են աշխարհի տարբեր երկրներում: Շատ գիտնականներ նկատել են, որ շատ դեպքերում դա կանանց ստիպել է ընդհատակում դիմել վտանգավոր, անօրինական աբորտների կամ ոգեշնչել արտերկիր մեկնել «վերարտադրողական զբոսաշրջության» նպատակով: Աշխարհում ներկայումս անապահով աբորտների պատճառով մահվան դեպքերի կեսը տեղի է ունենում Ասիայում:

Այլ հեղինակներ գրել են, որ աբորտների անօրինականությունը միշտ չէ, որ նշանակում է, որ դրանք անվտանգ չեն: 19-րդ դարում ԱՄՆ-ում հիգիենիկ պայմաններում վաղ աբորտները, որոնցում սովորաբար աշխատում էին մանկաբարձները, համեմատաբար անվտանգ էի:

Չինաստան

1950-ականների սկզբին Չինաստանի կառավարությունը անօրինական հայտարարեց աբորտները, և օրենքը պատիժներ սահմանեց նրանց համար, ովքեր անօրինական աբորտ էին անում: Այս սահմանափակումները դիտվում էին որպես կառավարության կողմից բնակչության աճի կարևորությունը ընդգծելու միջոց:

Մեկ տասնամյակ անց օրենքները մեղմվեցին՝ նպատակ ունենալով նվազեցնել անօրինական աբորտների հետևանքով կանանց մահվան և ցմահ վնասվածքների դեպքերը, ինչպես նաև որպես ծնելիության վերահսկման ձև, երբ դրանք օգտագործվում էին ծնելիության վերահսկման հետ միասին: 1980-ականների սկզբին պետությունը ներդրեց ընտանիքի պլանավորման համակարգ, որի շրջանակներում աբորտներն օգտագործվում էին որպես "պահեստային մեթոդ", իսկ 2005 թվականին ընդունվեց օրենսդրություն, որն ուղղված էր Սեռով պայմանավորված աբորտների սահմանափակմանը: Չնայած Չինաստանում կատարվել է աշխարհում ամենամեծ թվով աբորտներ, 2009 թվականի դրությամբ, Ռուսաստանում այդ ցուցանիշն ամենաբարձրն էր աշխարհում:

Հնդկաստան

1860-1971 թվականներին Հնդկաստանում գործում էր Քրեական օրենսգիրք, որը քրեականացնում էր աբորտները և պատժում ինչպես պրակտիկանտներին, այնպես էլ կանանց, ովքեր դիմում էին ընթացակարգին: Արդյունքում, կանայք մահացան, երբ փորձեցին անօրինական աբորտ կատարել ոչ որակավորված մանկաբարձուհիների և «բժիշկների» մոտ: 1971 թվականիին աբորտները օրինականացվել են որոշակի հանգամանքներում, բայց, ինչպես նշում է գիտնական Ս. Չանդրասեկարը, ցածր խավերի կանայք դեռևս ավելի մեծ ռիսկի են ենթարկվում վնասվածքներ ստանալու կամ մահանալու անհաջող աբորտից:

Իրան

2023 թվականին նահանգը հայտնել է մեկ տարվա ընթացքում 1,5 միլիոն ծնունդների դիմաց կատարված 500,000 աբորտների մասին:

Ճապոնիա

Այսօր Ճապոնիան ամբողջ աշխարհում հայտնի է նրանով, որ հավանություն է տալիս աբորտներին: ենթադրվում է, որ ճապոնացի կանանց երկու երրորդը աբորտ է անում մինչև քառասուն տարեկան հասակը, մասամբ՝ «հանրային հիգիենայի նկատառումներից ելնելով» նախկին կառավարության շնորհիվ հակաբեղմնավորիչ հաբերի սահմանափակումների պատճառով:

1948 թվականին եվգենիկայի պաշտպանության մասին օրենքը օրինականացրեց սովորական աբորտները հղիության քսաներկու շաբաթվա ընթացքում, եթե դա սպառնում էր կնոջ առողջությանը: 1949 թվականին այս օրենքն ընդլայնվեց՝ հաշվի առնելով այն ռիսկը, որը երեխա ունենալը կարող էր բերել կնոջ տնտեսական բարեկեցության: Ի սկզբանե յուրաքանչյուր դեպք պետք է հաստատվեր տեղական եվգենիկայի խորհրդի կողմից, բայց 1952 թվականին դա հանվեց օրենքից՝ որոշումը դարձնելով կնոջ և նրա բժշկի անձնական գործը:

1964 թվականին պահպանողական ազգայնական աջակողմյան քաղաքական լոբբիստական խմբի ստեղծումը, որը կոչվում էր «Սեյչո-նո-իե», ուժեղ ընդդիմություն առաջացրեց աբորտների մասին օրենքներին: Այս արշավն իր գագաթնակետին հասավ 1980 թվականների սկզբին, բայց, ի վերջո, 1983 թվականին ձախողվեց:

Ռումինիա

1957 թվականին Ռումինիան օրինականացրեց աբորտները, բայց 1966 թվականին, երկրում ծնելիության անկումից հետո, Նիկոլաե Չաուշեսկուն հաստատեց թիվ 770 հրամանագիրը, որը քրեականացրեց աբորտները և խրախուսեց ծննդաբերությունը: Այս հրամանագրի արդյունքում աբորտ անել ցանկացող կանայք դիմել են անօրինական ընթացակարգերի, որոնք հանգեցրել են ավելի քան 9000 կանանց մահվան և անցանկալի երեխաներին թողել որբանոցներում: Աբորտները անօրինական մնացին մինչև 1989 թվականը, երբ հրամանագիրը չեղարկվեց:

Թաիլանդ

1980-1990-ականների ընթացքում հասարակությունը բուռն քննարկումներ ունեցավ աբորտների օրենսդրության բարեփոխումների վերաբերյալ: Այս բանավեճում աբորտները ներկայացվում էին որպես ոչ բուդդայական և հակակրոնական մի բան.աբորտների հակառակորդները, ի վերջո, դրանք անվանում էին Արևմտյան կոռուպցիայի ձև, որն իր էությամբ հակաչինական է և սպառնում է ազգի ամբողջականությանը: Չնայած դրան, 2006 թվականին աբորտները օրենքով թույլատրվել են բռնաբարության կամ պտղի զարգացման խանգարման դեպքերում: Հոգեկան առողջությունը դարձել է նաև աբորտի ընթացակարգի օրինականությունը որոշող գործոն: Սակայն, ըստ գիտնական Անդրեա Ուիթաքերի, օրինական աբորտի իրավունք ստանալու հետ կապված խիստ կանոնները տարեկան մոտ 300,000 կանանց ստիպում են դիմել անօրինական մեթոդների, ընդ որում ամենաաղքատները ենթարկվում են ամենավտանգավոր ընթացակարգերի:

Գրականություն

• Critchlow, Donald T. (1999). Intended consequences: birth control, abortion, and the federal government in modern America. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-504657-9. OCLC 38542669.
• Critchlow, Donald T. (1996). The politics of abortion and birth control in historical perspective. University Park, Pennsylvania: Penn State University Press. ISBN 0-271-01570-5. OCLC 33132898.
• Garrow, David J. (1994). Liberty and sexuality: the right to privacy and the making of Roe v. Wade. New York City: Macmillan Publishers. ISBN 0-02-542755-5. OCLC 246873646.
• Hartmann, Betsy (1995). Reproductive Rights and Wrongs: The Global Politics of Population Control. South End Press. ISBN 978-0896084919.
• Hull, N. E. H.; Peter Charles Hoffer (2001). Roe v. Wade: the abortion rights controversy in American history. Lawrence, Kansas: University Press of Kansas. ISBN 0-7006-1142-8. OCLC 231958828.
• Lewis, Margaret Brannan. Infanticide and abortion in early modern Germany (Routledge, 2016).
• Mohr, James C. (1978). Abortion in America: the origins and evolution of national policy, 1800–1900. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-502249-1. OCLC 3016879.
• Olasky, Marvin (1992). Abortion Rites: A Social History of Abortion in America. Wheaton, Illinois: Crossway Books. ISBN 0-89107-687-5.
• Staggenborg, Suzanne (1991). The pro-choice movement: organization and activism in the abortion conflict. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-506596-4. OCLC 22809649.
• Rubin, Eva R. (1994). The Abortion controversy: a documentary history. Westport, Connecticut: Greenwood Publishing Group. ISBN 0-313-28476-8. OCLC 28213877.
• Wiesner-Hanks, Merry E. (1999). Christianity and Sexuality in the Early Modern World Regulating Desire, Reforming Practice. Hoboken: Routledge. ISBN 9780203979419.
• Federiksen, Brittni; Ranji, Usha; Gomez, Ivette; Salganicoff, Alina (2023). A National Survey of OBGYNs' Experiences After Dobbs. San Francisco, CA: KFF.
• Mucciaroni, Gary; Ferrailo, Kathleen; Rubado, Meghan (2019). «Framing Morality Policy Issues: State Legislative Debates on Abortion Restrictions». Policy Sciences. 52 (2): 171–189. doi:10.1007/S11077-018-9336-2.
• Beckman, Linda J. (2016). «Abortion in the United States: The Continuing Controversy». Feminism & Psychology. 27 (1): 101–113. doi:10.1177/0959353516685345.

Արտաքին հղումներ

• Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Arianasahakyan/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• Text of the Roe v Wade decision from Findlaw