Մասնակից:Տաթև Սուլեյմանյան/Ավազարկղ

Իդեալական վիշտ Սատոսի Կոնաի լիամետրաժ մուկտիպլիկացիոն ֆիլմ Յոսիկադզու Տակեուտի գրքի մոտիվներով; Պրեմիերան եղել է հունվարի 28-ին 1998 թվականին: Ֆիլմը իր մեջ ներառում է մի քանի ժանր՝ հոգեբանական թրիլեր, դրամա և սարսափ:

Ֆիլմի գլխավոր հերոսուհին՝ Միմարին Կիրիգոն,ջ-պոպ CHAM! խմբի առաջնորդը:Ֆիլմը սկսվում է նրանով, որ Միմարին Կիրիգոն CHAM! համերգի ժամանակ հայտնում է իր երկրպագուներին, որ որոշել է հեռանալ խմբից ու փորձել իրեն դերասանուհու դերում: Հենց դրա պատճառով Միմարինի որոշումը երկրպագուհիների մոտ առաջացնումէ բուռն արձագանք: Համերգի ավարտից տուն գալուց հետո նա կարդում է նամակ իր երկրպագուից և իմանում «Միմիի սենյակ» համացանց օրագրի մասին: Բայց Միմարինը չի հասկանւմ ինչ է համաշխահային ցանցը, դրա համար նա չի զարմանում, որ համացանցում կա «Նրա» օրագիրը, որը նա չե լրացնում:

Մամարինը սկսում է նկարահանվել: Նրա առաջին դերը՝ երկրորդական դերն է «Կրկնակի պարտատոմս» սերիալում է: Նա խաղում է մահացած մոդելներց մեկի քրոջ դերը: Այդ ժամանակ «Միմիի սենյակը» նորից զանգում է տագնապալի զանգակով: Հետաքրքրված Միմարինը քննարկելով «Սենյակը» ընկերուհու Ռումիի և օգնականի հետ որոշում է գնել համակարգիչ և միանալ համացքանցին:Եվ ահա Միմարինի առջև նրա կեխծ օրագրին է: Սկզբում Միմարինը ծիծաղում էր կարդալով իր մասին, թե ինչքան նա չի սիրում դուչս գալ գնացքից կամ վեր կենալ անկողնուց ձախ ոտքով օրինակ. Դա իրականություն է: Սակայն Միման սկսում է անհագստանալ: Այնտեղ գրված էր այն ամենըը, ինչպես է նա անցկացնում իր օրը, նույնիսկ գրված էին նրա գնումները սուպերմարկետից: երևում է, որ օրագրի հեղինակը շատ բան գիտի նրա մասին, իսկ «Միմիի սենյակ» գոյություն ունի դեռ վաղուց:

Անցնում են մի քանի սերիաներ «Կրկնակի պարտատոմս» ցերիալից,և ռեժիսորը հաճելի զարմացած Միմարի խաղով առաջարկում է նրա մենեդժեռին մեծացնել Միմի դերը սերիալում, բայց դրա համար հարկավոր է նկարահանվել բռնաբարության տեսարանում, իսկ դա նշանակում է զրկվել ջ-պոպի արդյունաբերություն վերադառնալու ճանապարհից: Երկրպագուները չէին ընդունի երգչուհուն վատ համբավով: Պոպ-իդոլյ դա իդեալն է, և նրա գործողությունները պետք է լինեն իդեալական և լրիվությամբ համապատասխանեն սցենարական կերպարանքին: Սցենարիցտի մտածմունքը կայանում է նրանում, որ բռնաբարությունից հետո հոգեբանական պատնեշը հերոսուհու Միմիի սկսում է քայքայվել,և նրա անձը պառակտվում է: Միմի խաղը ցնցում է ռեժիսյոռին: Միմը չի խաղում:Նկարահանվելու որոշումը այնքան դժվար էր նրա համար, որ նա իրոք խենթանում էր, ինչպես իրեն էր թվում: Հիմա կա Միմա պոպ-իդոլ, և ինքը Միմարին, ով ընտրել է դերասանուհու ուղղին, շփոթված և կորցված: