Մասնակից:Տաթևիկ Ղազարյանն/Ավազարկղ
Հանգեֆորդ և ոսկե հոբլյանական կամուրջներ
 | |
|---|---|
 Հանգեֆորդ և ոսկե հոբլյանական կամուրջներ | |
| Տեղանք | Լոնդոն |
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Առաջին Հանգերֆորդի կամուրջը նախագծված էր Իսամբարդ Քինգդոմ Բրունելի կողմից, որը բացվեց 1845թ.-ին որպես հենակետային կամուրջ: Այն անվանվեց Հանգերֆորդի Շուկա անվանումով, որովհետև նա անցել էր հարավային հատվածից դեպի Հանգերֆորդի Շուկա Թեմզ գետի հյուսիսային հատվածից: [1][2][3] 1859 թ.-ին բնօրինակ կամուրջը ձեռք է բերվել երկաթուղային ընկերության կողմից՝ ընդլայնվելով դեպի հարավ-արևելյք: Երկաթուղային ընկերությանը փոխարինեց հենակետային կամուրջը՝ պարոն Ջոն Հաուկշավի կողմից կազմված կառույցով: Ընդգրկելով ինը հարթություն պատրաստված վանդակաճաղերից, որը բացվեց 1864թ.-ին: Հին կամրջի շղթաները կրկին օգտագործվել են Բրիսթոլ Քլիֆթոնի հենակետային կամրջի համար:
Բրունել հենակետային կամրջի նախնական աղյուսի կցորդները դեռևս օգտագործվում են : Չարինգ Քրոսի մի կողմը այժմ ավելի մոտ է գետի ափին քան նախկինում, 1870թ.-ի ավարտված Վիկտորիա Էմբարքմենթ շենքի շնորհիվ: Հյուսիսային պողոտայի հենակետը դեռևս ունի մուտքեր Բրունել շոգենավի կողմից, որը կառուցվել է հենակետային կամրջի վրա:
Ճանապարհները ավելացվեցին բոլոր կողմերից, իսկ վերևի հատվածը չեզոքացվեց երբ երկաթգիծը ընդլայնվեց: 1951թ.-ին մեկ ճանապարհ ավելացվեց ժամանակավորապես, երբ կառուցվեց Բեյլի կամուրջը Բրիտանիայի փառատոնի համար: 1980թ.-ի վերգետնյա կողմում տեղադրվել է ժամանակավոր անցակետ, իսկ ստորգետնյա երկաթուղային կամուրջը և անցուղին վերանորոգվեցին: Դա Լոնդոնի երեք կամուրջներից մեկն է՝ հետիոտնի և երկաթուղու օգտագործման համար, մյուսները՝ Ֆոսլհեմի և Բարնս երկաթուղային կամուրջներն են:
Նոր հենակետեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նոր հենակետերի հայեցակարգը ծնվել է ճարտարագետ Լիֆշոտ Դևդսոն Ասնդիլանդի և ՎՍՊ գրուպ ճարտարագետների կողմից: Նրանց շինարարությունը բարդանում էր ,անհրաժեշտ էր երկաթուղային կամրջի պահպանումը առանց միջամտության չէր կարող վերանորևոգվել, վրասված էին Բաքելոնի թունելային գծերը, որոնք անցնում էին մի քանի քայլ գետտից այն կողմ պոտենցիալ վտանգ էին ներկայացնում, ինչպես նաև երկրորդ համաշարհային պատերազմի ժամանակ Թեմզ գետ ցեխաջրերում պայթեցված նռնակները: Չնայած լայնածավալ ուսումնասիրությունների Լոնդոնի ղեկավարությունը չցանկացավ ընդունել այդ ռիսկերը և նախնական աշխատանքները դադարվեցին 2000 թվականին: Դիզայնը ձևափոխվել էր այնպես , որ հյուսիսային կողմի ամուր կառույցը, որը կարող էր տեղակայված լինել տասնհինգ մետր հեռավորության վրա: 2002 թվականին ավարտվեցին նոր չորս մետր լայնութհյժամբ հենակետեր: Նրանք անվանվեցին Ոսկե հոբելյանական կամուրջներ:Ի պատիվ Ելիզաբեթ II րդ թագուհու անդամակցության հիսուներորդ տարելիցի, թեև գործնականում դրանք շարունակվում են մնալ <<Հետիոտնայիօն >> անվանումով:
300 մետր (980 ոտնաչափ) երկարությամբ բարձրացված էին տախտակները: Նորարական մեթոդներով օգտագործվող տախտակները կոչվում էին հավելյալ տախտակներ, որոնք ձգվում են գետի վրայով հիսուն մետր երկարությամբ, և որի մեջ օգտագործված է 250 մետր երկարության պողպատի խճճվածք՝ 300 տոննա քաշով: Այս գործողությունը կրկնվեց հինգ անգամ, մինչև ամեն տախտակ կհասներ գետին, հենվելով վեց պողպատե և բետոնե ժամանակավոր սյուների վրա : Քսանհինգ տոննա պիլոնները հաջորդ 2 շաբաթում բարձրացրեցին: Մի անգամ, երբ պիլոնները տեղադրվել էին , տախտակները քանդվեցին, ամեն բան խառնվեց՝ քուղերը կախվեցին պիլոնից: Տախտակները բերեցին վերջնական դիրքի և ժամանակավոր սյուները օգնեցին ապամոնտաժմանը:
Կամուրջների դիզայնը բարդ է: 2 տախտակներից յուրաքանչյուրը հենային է՝ հենված պիլոնների արտաքին հենարանին: Թույլ ձողերից կախված տախտակները կոչվում են դիմացկուն տախտակներ-յուրաքանչյուրի վրա 180 տախտակ է՝ 44 մետր երկարությամբ քուղերից պատրաստված - և անցկացրել են ուրիշ ձողերով՝ դիմացկուն տախտակներով: Քանի որ պիլոնները թեքվում են դիմացկուն տախտակները ՝ ծանրաբեռնվում են : Երկաթգծի կամրջի տախտակն ապահով տեղում է՝ պողպատե օղակներով հարմարեցված սյուներով, օղակներն ամրանում են կամրջի հիմքին՝ կապելով ձողերին: Ամբողջական կառույցը արվում էր տեղում՝ օգտագործելով տարածություն պիլոնների և տարբեր ձողերի հենակետերի միջև: Գնացքն անցնում է Հանգֆորդ երկաթգծի կամրջով: 2003 թվականին նոր մրցանակաբաշխությանը նոր կամուրջները հաղթեցին մասնագիտական կարգում հիանալի շինարարական աշխատանքների համար: 2004 թվականին հիմնադրված <<Գնահատում ինժիներին>> մրցանակաբաշխությանը ձեռք է բերել շինարարական նվաճում, և նվաճել քաղաքացիների վստահությունն ու լուսավորության դիզայն մրցանակները: 2014 թվականինն Գորդեն Բիրդը ներկայացրեց իր դիմումը՝ հետիոտնի ճանապարհը Թեմսի վրայով խորագրով աշխատությունը, քանի որ Լոնդոնում ամեն տարի 8. 5 միլիոն հետիոտն ոտքով է և կմուրջները զբավածն են:
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Տաթևիկ Ղազարյանն/Ավազարկղ կատեգորիայում։ |
- Survey of London entry
- Golden Jubilee Footbridges
- Hungerford Bridge (1845) had a span of 676 feet (206 m) Bridgemeister
- Hungerford Bridge Graveyard
- Imágenes y descripción del puente de Hungerford en PUENTEMANÍA (Español)
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Bevan, Frances (7 June 2012). «Hungerford Bridge». Status, Scandal and Subterfuge. Swindon Heritage. Վերցված է 26 February 2013-ին.
- ↑ Keeling, Gary. «Hungerford Bridge (1845)». MyBrunel.co.uk. Վերցված է 26 February 2013-ին.
- ↑ Gilbert, David (15 December 2010). «Banister Fletcher Lecture 2010: David Gilbert "A short history of London in wrought iron"». London Society Journal (461). Վերցված է 26 February 2013-ին.