Մասնակից:Վալոդիկ/Ավազարկղ

Ռիո Նեգրո պրովինցիա /Río Negro ProvinceՌիո-Նեգրո նահանգի կենտրոնական մասում Արգենտինայի հարևանությամբ գտնվող Պաթագոնիում: Ռիո-Նեգրոն հանդիսանում է նահանգ 1955թվականի հուլիսի 27-ից: Ռիո-Նեգրոն սահմանակից է Նեույեկին (Լիմայ գետի երկայնքով) և Չիլիի արևմուտքում, Մենդոզայի և Լա Պամայի(Ռիո-Կոլորադո գետի վրա) հյուսիսում, Բուենոս Այրեսի նահանգը, հյուսիս-արևելքում և մարզի հետ հարավային Չուբուտ գավառի հետ: Ատլանտյան օվկիանոսի ջրերը ողողում են Ռիո-Նեգրոյի հյուսիս-արևելյան կողմը:Մարզի հսկայական տարածքում տարածված են բազմաթիվ և բազմազան լանդշաֆտներ:Արևելքից և հարավից բնորոշ են Պատագոնյան լանդշաֆտները: Հյուսիսում՝ Ռիո-Նեգրո և Ռիո-Կոլորադո գետերի հովիտները, որոնք ունեն բարեխառն կլիմա:Մարզի հարավ-արևմուտքը պատկանում է հարավային Անդամին, որը Արգենտինայի մարզերից տեղումներով ամենաշատն է:Ամռանը Ռիո-Նեգրոյում տաք է, իսկ ձմռանը կարող են լինել ձյան տեսքով տեղումներ:Մարզի չոր գավառներում ջրի հիմնական աղբյուրը Ռիո-Նեգրոնն է, որտեղ բնակավայրերի մեծ մասն գտնվում է:Ռիո-Նեգրոյի 600կմ տարածքը բաժանված է Ալտո-Վալլե (արևմտյան մաս),Վալլե-Մեդիա (կենտրոն),և Վալլե-Ինֆերիոր (արևելըան մաս):

Պատմություն

Առաջին գիտնականը, որը վայրէջք է կատարել գավառի ափին, 1520թ.-ին Ֆերնանդ Մագելլան էր:Քահանան Նիկոլայ Մասկարարդը 1670թ.-ին հիմնել է ճիզվիտյան առաքելություն,Նահուել-Հուփի լճի ափին Անդիի ստորոտում:Դոկտոր Ֆրանցիսկո Մորենոն, որը հայտնի հետազոտող և բնապահպան էր,թույլատրվում էր օգտագործել շրջակայքը,որը վերածվեց ազգային պարկի:1779թ. Ֆրանցիսկո Ֆերնանդեսը Վիեդմայում հիմնել է Ռիո-Նեգրո քաղաքի գետաբերանի երկու քաղաքների հակառակ կողմում՝ Մերսեդես-Պատագոնեսը և Կարմեն-Պատագոնեսը:Մայիսըան հեղափոխությունից հետո առաջին փորձը արվեց բնիկ բնակչությունը դուրս բերելու համար,և նույնիսկ գեներալ Ջուլիանո Արգենտինո Ռոքայի քարոզարշավից առաջ տեղական ցեղերի թիվը կճատվել է, և նրանց հարձակման մշտական վտանգը անհետացավ:Պատագոնյան ուսումնասիրությունները Ֆրանցիսկո Մորնենոն սկսել է Նահել Լաապի լճի մոտ: XIX դարի սկզբին նահանգը գաղթել է Գերմանիայից և Ֆրանսիայից:Շուտով մրգերի մշակումը դարձավ գյուղատնտեսության հիմնական ճյուղը, և երկաթուղին Ալտո-Վալլեն կապում էր Ատլանտյան օվկիանոսի նավահանգիստների հետ:

Բնակչություն

Մարզը վատ բնակեցված է:Սակայն Ռիո-Նեգրոյի վերին շերտերում գավառի բնակչության 40%-ը կենտրոնացված է Գենեռալ-Ռոկա (70.000 բնակիչ) և (85.000 բնակիչ) քաղաքների շուրջ:Ամենամեծ քաղաքն է Սան Կառլոս-Բարիլոկեի զբոսաշրջային կենտրոնը (110.000 բնակիչ) Հարավային Անդեսում, իսկ մայրաքաղաքը, Վիձան

(65.000 բնակիչ), գտնվում է Ատլանտյան օվկիանոսի ափին:

Ամենամեծ աճող քաղաքը Սան Անտոնիո-Օստեի և մոտակա հանգստավայր քաղաքի Բալնեյերիո լաս Գրուտասի (25,000բնակիչ)նավահանգիստ քաղաքն է:Մարզի բնակչության զգալի մասը մստիզո է (մինչև 25%) և նախապես բնակեցված է գեներալ Ռոկի (1860-1880) քարոզարշավի նախաշեմին, այս տարածքը Թեուլիշի հնդկացիները գրեթե անհետացել են:Սան Կառլոս դե Բարիլոկեն և նրա արվարձաններում բնակչության մեծամասնությունը Գերմանիայից, Շվեցարիայից,Սլովենիայից, Ավստրիայից ներգաղթածների ժառանգներ են:Մարզի հյուսիսում, Զոել-Զոել քաղաքում (12 հազար) ապրում են ռուս հին հավատացյալները:Քաղաքների բնակչությունը աճում է հիմնականում մայրաքաղաքի և երկրի հյուսիսային շրջանների բնակիչների շնորհիվ:

Վարչական բաժանումը

Ռիո-Նեգրո նահանգը վարչական բաժանումը արտացոլվում է 1958թ. գավառի Սահմանադրությունում: Մարզը բաժանված է 13 բաժին:Համայնքները բաժանվում են բնակչության թվաքանակի մեջ, քաղաքապետանանների (ավելի քան 2000 բնակիչ) և Comisiones de Fomento- ն (ավելի քան 2000 բնակիչ):

Տնտեսություն

Տնտեսության առավել զարգացած ճյուղը գյուղատնտեսությունն է, Ռիո Ռեգիոն և Ռիո Կոլորադո գետերի հովտում:Մարզը աճեցնում է երկրում խնձորի և տանձի 70 տոկոսով, որոնց մեծ մասը արտահանվում է Սան Անտոնիո-Օստեի նավահանգստով արտահանվում (38% մրգերի և 40% հյութի խտանյութերում): Valle Medio-ում, բացի խնձորից և տանձից, լոլիկ,սոխ և այլ բանջարեղեն են աճում:Արդյունաբերությունը գրեթե բացառապես ներկայացված է Ռիո Ռեգիոնի բարձր լեռան հովտում (General Roca, Villa Regina, Chipolletti):Ոչխարաբուծությումը մեծ նշանակություն ունի:Գառան մսի և բրդի ազգային պաշարների 13%-ը գալիս է Ռիո-Նեգրոյից: Էլ-Բոլսոնի շրջանում աճեցվում են հատապտուղներ և պտուղներ(ազգային արտադրության 70%-ը):Մեծ թվով խեցգետիններ և կաղամարներ սառեցվում են և արտահանվում:

Զբոսաշրջություն

Մարզում կան երկու հիմնական զբոսաշրջային տարածքներ՝ Անդեսը և Ատլանտյան ափը:Սան-Կարլոս-դո-Բարիլոչե քաղաքը տեղակայված է ազգային պարկի տարածքում գտնվող Նաուել-Ուապի լճի մոտակայքում և առավել շատ տարածված է երկրի տուրիստական կենտրոն անկախ տարվա եղանակից:Սա ներառում է Իսլա Վիկտորիա, Իսլա-Վիկտորիա,Կամինո-դե-լոս-Սետե-Լագոս, ազգային պարկի և լճի շրջակայքում գտնվող բազմաթիվ զբոսաշրջային արահետներ:Կան նաև բազմաթիվ հյուրանոցներ,որոնցից ամենահայտնին Լիաո-Լիաո հյուրանոցն է:Քաղաքը և լիճը շրջապատող լեռնային, կանաչապատումը կոչվում է «արգենտինական Շվեցարիա»:Բարիլոկեի հարավում է հայտնի հիպի գաղութը, այժմ Էլ-Բոլսոն քաղաքը:Սերրո-Կատեդրալ լեռնադահուկային հանգստավայրը ամենամեծն է Հարավային Ամերիկայում և ամեն տարի այցելում է զբոսաշրջիկներ հունիսի վերջին մինչև օգոստոսի կեսը:Շրջակայքը հայտնի է ամռանը: Զբոսաշրջիկները կարող են այցելել Refugio Lynch կամ ճամբար լճի Տոնչեքի լեռան հարավային լանջին կամ դեպի Տրոնդոր լեռը, իր «գոռոզ» սառույցով:Մարզի երկրորդ խոշորոգույն զբոսաշրջային կենտրոնը Ատլամտյան ծովն է,Las Grutas, El Condor և Playas Doradas հանգստավայրերում:Las Grutas-ը փոքրիկ քաղաք է լողափի խաղատոներով և երկու աստղանի հյուրանոցների մեծ թվով:Էլ-Կոնդոր այցելում են մոտակա Վիբմայի բնակիչները, իսկ օվկիանոսը ողողում են Ռիո-Նեգրոյի հունը գտնվում է մի քանի կիլոմետր հեռավորության վրա:Սիերա Գրանդեից ոչ հեռու գտնվում է Պլայյաս-Դորադասը (Ոսկե լողափեր),որը ոչ շատ մեծ բայց արագ զարգացող ծովափնյա քաղաք է՝ մեծ թվով երկու աստղանի հյուրանոցներով:Մոտակա հանքերը փակվել են մի քանի տարի առաջ, բայց այնտեղ կանող են այցելել էքսկուրսիաների ժամանակ:Տեղացի զբոսաշրջիկները այցելում են Վալե Մեդիո, տեղ որը հայտնի է զբոսաշրջիկների և թոշակառուների շրջանում: Ռիո-Նեգրոյում կարելի է զբաղվել ջրային մարզաձևերով, այցելել Լամարկա՝ լոլիկներով տոնին: