Մասնակից:Էվա15/Ավազարկղ

Կաթոլիկ տաճար,Վատիկանի կենտրոնական և ամենախոշոր շինություն, աշխարհի պատմկան ամենամեծ քրիստոնեական եկեղեցին: Հռոմի չորս պատրիարքական բազիլիկ եկեղեցներից մեկը,և Հռոմեա-կաթոլիկ եկեղեցու արարողական կենտրոն: Նրա կառուցման համար աշխատել են մեծ վարպետների մի քանի սերունդ Բրամանտեն, Րաֆաեը, Միքելանջելոն: Տարողունակությունը՝ 60 000 մարդ+400 հազար մարդ հրապարակում: Մի ժամանակ այդտեղ, որտեղ հիմա կանգնած է սբ.Պետրուսի տաճարը,տեղակայված էին Ներոնի կրկեսի այգիները (նրանից Գեոպոլից կոթող է մնացել, որը մինչ այսօր կանգուն է Սբ. Պետրոսի հրապարակում): Առաջին բազիլիկը կառուցվել է 365 թվականին, առաջին քռիստոնեական կաըսեր`Կոնստանտինի կառավարման ժամանակ: Տաճարի խորանը տեղադրված է եղել գերեզմանի վրա, երորդ դարից սբ. Պետրոսի հուղարկավորություն համարվող, ով 66 թվականին տանյալից վախճան ունեցավ Ներոնի կրկեսում: Երկրոնդ տաճարում 800 թվականին Լյով երրոնդ պապը թագադրել է Կարլին արևմուտքի իշխան: XV դարում արդեն 11 դար գոյություն ունեցող բազիլիկան, սպառնում էր պլվել, և Նիկոլայ V-ի օրոք աըն սկսեցին ընդլայնել և վերակառուցել:Յուլիյ II այդ հարցը հիմնականորեն լուծեց, հրամայելով հին բազիլիկայի պոխարեն ներ հսկայանկան տաճար կառուցել, որը պետք է փոխարիներ հեթանոսական տաճարները, այդպես և գւյություն ունեող քրիստոնեական եկեղեցիները, այսպիսով խթանում է պապկան պետության ամրապնդմանը և կաթոլիկության ազդեցության տարածմանը: Почти все крупные архитекторы Италии по очереди участвовали в проектировании и строительстве собора св. Петра. В 1506 г. был утверждён проект архитектора Донато Браманте, в соответствии с которым начали возводить центрическое сооружение в форме греческого креста (с равными сторонами). После смерти Браманте строительство возглавил Рафаэль Санти, вернувшийся к традиционной форме латинского креста (с удлинённой четвёртой стороной), затем Бальдассаре Перуцци, остановившийся на центрическом сооружении, и Антонио да Сангалло, избравший базиликальную форму. Наконец, в 1546 г. руководство работами было поручено Микеланджело. Он вернулся к идее центральнокупольного сооружения, но его проект предусматривал создание многоколонного входного портика с восточной стороны (в древнейших базиликах Рима, как и в античных храмах, вход находился с восточной, а не с западной стороны). Все несущие конструкции Микеланджело сделал более массивными и выделил главное пространство. Он возвёл барабан центрального купола, но сам купол достраивал уже после его смерти (1564 г.) Джакомо делла Порта, придавший ему более вытянутые очертания. Из четырёх малых куполов, предусмотренных проектом Микеланджело, архитектор Виньола возвёл только два. В наибольшей степени архитектурные формы именно в том виде, как они были задуманы Микеланджело, сохранились с алтарной, западной стороны. Իտալիայի գրեթե բոլոր խոշոր ճարտարապետերը մացնակցում էին սուրբ Պետրոս տաճարի կարուցմանը և նախագծմանը: 1506 թվականին ճարտարապետ՝ Դոնատո Բրամանտեի ճարտարապետական նախագիծը հաստատվեց, ոի հետ համապատասխանաբար սկսել էին կառուցել կենտրոնական կառույց հունական խաչի տեսքով (հավասար կողմերով): Բրամանտեի մահից հետո շինարարությունը գլղավորում է Րաֆաել Սանտին, ով վերադարձավ լատինական խաչի ավանդական տեսքին ( չորրորդ կողմը երկարացվաց), հետո Բալդասսաչռ Պերուցին` կանգ առած կենտրոնական շինութըան վրա , և անտոն սանգալոն Անտոնիո դա Սանգալոն, ով ընտրեց բազիլիկաըին ձևը: վերջապես 1546 թվականին գործերի տնօրինութըունը հանձնվեց Միքելանջելոին: ՆԱ վերադարձավ շինութըան կենտրոնագմբեթ մտքին, բայց նրա նախագիծը նախատեսում էր մուտքային բազմասյուն սըունասրահ արևելյան կողմից ( Հռոմի հնագույն բազիլիկաներում , ինչպես նաև հնագույն տաճարներում, մուտքը գտնվում էր առևելըան , աըլ ոչ թէ առևմտյան կողմից): Միքելանջելոն բոլոր կառուցվածքները մեծացրեց և արանձնացրեց հիմնական տարածությունը: ՆԱ կառուցեց կենտրունական գմբեթի դհոլը, բաըց հենց գմբեթի կաուցումը շարունակվել ե նրա մահից հետո (1564 թվական ) Դժակոմո դելլա Պոռտեն ով գմբեթին տվել է ավելի ձգված տեսք: