Մասնակից:Դիանա Հովհաննիսյան/Ավազարկղ

Եռեզր գլխարկ

Ալբերտ Հենրի Գոլինգս (Eng.) - «Կորսեր»

Եռանկյուն գլխարկ (անգլ. ՝ cocked hat, fr. Tricorne) - գլխաշոր, դաշտերով թեքված, որպեսզի նրանք կազմեն երեք անկյուն: Սովորաբար նման գլխարկը ծովային կամ բանակի գլխաշոր է: Այն տարածում ձեռք բերեց 17-րդ դարի երկրորդ կեսին ,մինչև 18-րդ դարի վերջում այն փոխարինվեց երկկողմանիով:

Բովանդակություն

1Եռեզր գլխարկի ի հայտ գալը

2 Եռեզր գլխարկի պատմությունը

3 Եռեզր գլխարկը Ռուսաստանում

4 Եռեզր գլխարկը որպես դարաշրջանի ատրիբուտ

5 Տես նաև

6 Գրառումներ

7 Գրականություն

Եռեզր գլխաջացումը

XVII դարի առաջին կեսին Արևմտյան Եվրոպայի զորքերում տարածվեցին լայնեզր գլխարկները:Նրան մինչ այդ բոլորը ծանոթ էին «Երեք հրացանակիրները» գրքի իլյուստրացիաներից: Գլխարկի լայն դաշտերը խանգարում էին զինվորներին գլուխը հետ նետել և խոչընդոտ հանդիսացանում ,երբ հսկայական հրացանը գցած էր զինվորի ուսին:Գլխարկի ծայրերը թեքում էին , մինչև հայտնվեցին հիմնովին նոր ,առաջադեմ ոճով՝ եռեզր գլխարկը

Եռեզր գլխարկի կրումը բանակում սկսվում է Լուի XIV- ի օրոք: Ժամանակի ընթացքում այս նորաձևությունն ընդունեցին նաև քաղաքացիական անձինք: Եռանկյուն գլխարկները, որոնք զարդարված էին փորոտեղներով և փետուրներով, հագնում էին, մինչև նորաձևության մեջ  գերակշռեց  դաստակները ոճը:

Դրանից հետո քաղաքացիական անձիք նույնպես սկսեցին կրել եռեզր գլխարկներ: Խոնարհվելիս նրանք իրենց եռեզր գլխարկը թափահարում էին օդում,ասես օդում նկարելով տարբեր նախշեր: Բանակում սակայն այն գործածվեց մինչև XVIII դարի վերջը ,մինչև երկեզր գլխարկի ի հայտ գալը:

Եռեզր գլխարկի պատմությունը

XVII- ի վերջին - XVIII դարի սկզբին եռեզր գլխարկը բավականին մեծ նշանակություն ուներ:Բացի այդ, այն զարդարված է ջայլամների փետուրներով, գալոնով և հաճախ հոյակապ ժապավեններով:Աստիճանաբար, գլխարկը սկսում են ավելի քիչ կրել և դառնում է ավելի դեկորատիվ:Գլխարկի վրայից քիչ-քիչ վերանում են փետրափնջերը ու գլխարկը սկսում է կորցնել դեկորատիվ մանրամասների զգալի մասը:Դա պայմանավորված է նրանով,որ եռեզր գլխարկը գնալով ավելի ու ավելի է դառնում դեկորատիվ աքսեսուար,

В первой половине XVII века в армиях Западной Европы была распространена широкополая шляпа: она всем знакома по иллюстрациям к «Трём мушкетёрам». Широкие поля мешали военным запрокидывать голову и были помехой, когда на плече лежало громоздкое ружьё. Края шляпы постепенно подгибались, пока не появился принципиально новый, прогрессивный фасон — с тремя загнутыми полями. Распространение треуголки-tricorne в армии относится к эпохе правления Людовика XIV. Со временем эту моду переняли и штатские. Треугольные шляпы, украшенные галуном и перьями, носили до того момента, пока в моду не вошли громоздкие парики — аллонж.

После этого штатские лица носили треуголку под локтем и использовали её при поклонах, описывая ею замысловатые фигуры. В армии же tricorne прижилась и была в ходу до появления в конце XVIII века двууголки.

История треуголки

[[Файл:Frederick II of Prussia Coloured drawing.png|thumb|Фридрих II в треуголке|альт=]]В конце XVII — в начале XVIII века треуголка довольно значительна по размеру. Кроме того, она украшена страусовыми перьями, галуном, нередко — пышным бантом. Постепенно шляпа становится меньше и декоративнее. Исчезает пышный плюмаж из перьев, утрачивается значительная часть декорирующих деталей. Это происходит в связи с тем, что треуголка всё больше становится декоративным аксессуаром, который кавалер держит в руке или под локтем: пудреные парики «не нуждались» в шляпе. Иное дело — охотничий костюм. В его состав непременно входила шляпа. В армии также прижилась треуголка в качестве основного головного убора.

В первой половине XVIII века треуголку охотно носили женщины. Это было связано с небывалым доселе «сближением» мужской и женской моды.

Постепенно и «три угла» стали не слишком компактными. В армии, а затем и среди штатского населения, приобрела популярность двуугольная шляпа. Двууголка легко складывалась и занимала меньше места — качества важные, тем более что на приемах и балах кавалеры не расставались со своими шляпами.

Треуголка в России

В России треуголки стали появляться в последней четверти XVII века и просуществовали в ней, как головные уборы, примерно 100 лет. В середине екатерининского правления они уходят, уступив место двуугольным головным уборам.

Треуголка как атрибут эпохи

В XIX—XX веках треуголка стала характерным символом ушедшей и притягательной «галантной эпохи». Так, Константин Сомов в своей «Книге маркизы» изображает tricorne довольно часто, не всегда следуя исторической правде.

В кинематографе и в театре треуголка используется также довольно широко. Её можно видеть во французском кинофильме об Анжелике, в советской ленте Юность Петра, в серии фильмов о пиратах, в экранизациях пьес Карло Гольдони, в постановках Бомарше.

См. также

• Двууголка

Литература

• Կաղապար:ВТ-ВЭС
• М. Н. Мерцалова История костюма. М., 1972
• Иллюстрированная энциклопедия моды. М., 1987