Լավագույն մոտավորություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Լավագույն մոտավորություն, մոտավորությունների տեսության կարևոր հասկացություն։ Եթե հարթության փակ, սահմանափակ, կապակցված բազմության վրա որոշված անընդհատ ֆունկցիան անալիտիկ է -ի ներքին կետերի բազմությունում, ապա այն հնարավոր է հավասարաչափ մոտարկել բազմանդամներով։ Լավագույն մոտավորության խնդիրը մոտավորության արագությունը որոշելն է՝ կախված բազմանդամների աստիճանից, այսինքն՝

մեծությունը վերևից և ներքևից գնահատելն է, որտեղ ներքին կոպարը դիտարկվում է –ից ոչ բարձր աստիճանի բազմանդամների դասում։ Ըստ վերը նշվածի՝ , երբ : զրոյին ձգտելու արագությունը կախված է ֆունկցիայի վարքից և բազմության հատկություններից։ Մոտավորության արագության վրա հիմնականում ազդում են անընդհատության մոդուլը և ողորկությունը, ինչպես նաև բազմության «ցրվածությունը»։ Լավագույն մոտավորության տեսության մեջ քննարկվում են նաև «հակադարձ խնդիրներ», որտեղ ուսումնասիրվում են -ի հատկությունները՝ կախված -ի զրոյի ձգտելու արագությունից։ Լավագույն մոտավորության խնդիրները դիտարկվում են նաև ռացիոնալ ֆունկցիաների դասում։ Լավագույն մոտավորության արագությունը ազատ բևեռներով ռացիոնալ ֆունկցիաների դասում էապես ավելի մեծ է, քան բազմանդամների դասում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 491