«Իվանկոն ու թագավոր Պոգանինը» (ռուս.՝ «Иванко и царь Поганин»), խորհրդային հեռուստատեսային ֆիլմ-հեքիաթ[1][2], ուկրաինացի և վրացի կինեմատոգրաֆիստների համատեղ աշխատանքը։ Ֆիլմը հագեցած է բանահյուսական տարրերով (մասնավորապես՝ լայնորեն օգտագործվում է Անդրկարպատյան ուկրաինական ժողովրդական հեքիաթների ատրիբուտիկան)։ Առանձին դրվագներում օգտագործվել է անիմացիա։
Հեքիաթը պատմում է Իվանկո անունով տղայի մասին, որի մայրը՝ Մարիչկան, բոլոր համագյուղացիների հետ միասին գերեվարվել է Պոգանինի (Լև Դուրով) ծառաների կողմից։ Տղային որդեգրել է արջնագռավների արքա Կարկարոնը (Նոդար Մղալոբլիշվիլի) և նրան նախապատրաստում է որպես ժառանգի, բայց նա, երբ մեծանում է, ուղևորվում է մորը փրկելու։ Իսկ այդ դժբախտությունն ավելին է, քան նա կարծում է, քանի որ նրա մայրը ոչ միայն գերուհի է, այլ նաև անեծք է դրված նրա վրա։ Բայց սերը, բարեկամությունը և քաջություն հաղթահարում են կախարդանքը։
1998 թվականին նույն ռեժիսորի կողմից նույն կինոստուդիայում նկարահանվել է «Կախարդի յոթերորդ մատանին» մինի-սերիալը՝ նման սյուժեով, որում գրեթե նույն դերում (արծիվների արքա Ագուիլ) հանդես է եկել Նոդար Մղալոբլիշվիլին։
Ֆիլմի նախաբանում (Ն. Մատվիենկոյի կատարմամբ) հնչում է «Ой ходить сон коло вікон» հին օրորոցային երգը, որն առաջին անգամ հրապարակվել է 1837 թվականին, «Русалка Днестровая» ալմանախում։
ԽՍՀՄ