Jump to content

«Մասնակից:Աբգարյան Անի/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{Государственный деятель
{{Государственный деятель
'''Իսայաս Աֆեվերկի''' ({{lang-ti|ኢሳይያስ ኣፈወርቂ}}, ծնված 1946 թվականի փետրվարի 2, Ասմերա, Իտալական Էրիթրեա, էրիթրեացի պետական գործիչ, 1993 թվականից Էրիթրեայի առաջին նախագահ, Էրիթրեայի Ազատագրման ազգային ճակատի գլխավոր քարտուղար, գլխավորել է Եթովպիայի դեմ Էրիթրեայի անկախության պայքարը։

'''Իդրիս Դեբի Իտնո''' ({{lang-fr|Idriss Déby Itno}}; ծնված 1952 թվական, Ֆադա, Չադ, Չադի պետական, քաղաքական և զինվորական գործիչ, (1990 թվականի դեկտեմբերի 2–ից 4–ը Փրկության հայրենասիրական շարժման նախագահ, 1990 թվականից Չադի նախագահ։


== Կենսագրություն ==
== Կենսագրություն ==


=== Ապստամբական շարժում ===
=== Բանակային կարիերա ===
Իսայաս Աֆեվերկին ծնվել է 1946 թվականի փետրվարի 2–ին՝ Ասմերայում։ Էթնիկ ծագումով տիգրայի է<ref name="Коммерсантъ"/>։ 1966 թվականին նա Ադդիս–Աբեբայում թողել է ուսումը և 1967 թվականին անդամագրվել է Էրիթրեայի ազատագրման ճակատին, որը պայքարում էր Եթովպիայից Էրիթրեայի անկախացման համար<ref name="Britannica">{{cite news | title=Isaias Afwerki|publisher=[[Encyclopædia Britannica]]| url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/667783/Isaias-Afwerki| lang=en}}</ref>։ 1968 թվականին Չինաստանում մարտական վերապատրաստում է անցել<ref name="BBC">{{cite news| url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/country_profiles/1070813.stm| publisher=BBC|title=Eritrea country profile|date=30 November 2010| lang=en}}</ref>։ 1968 թվականից մինչև 1976 թվականը Աֆեվերկին հանդիսացել է դիվիզիայի հրամանատարի տեղակալն ու քաղաքական կոմիսարը<ref>{{cite news| url=http://www.afdevinfo.com/htmlreports/peo/peo_8212.html| publisher=AfDevInfo |title=Afwerki Isaias| lang=en}}</ref>, 1970 թվականին ղեկավարել է ճակատային հատվածում ապստամբ ջոկատները։ 1970 թվականին նա դարձել է ապստամբական ձախակողմյան շարժման՝ Էրիթրեայի ազատագրման ազգային ճակատի համահիմնադիր<ref name="BBC"/>։ 1977 թվականից օգնություն է ցույց տվել իշխանության եկած հեղափոխական շարժման իր համախոհ գնդապետ Մենգիստ Խայլե Մարիամին։ 1987 թվականին նա ընտրվել է Էրիթրեայի ազատագրման ազգային ճակատի գլխավոր քարտուղար<ref name="Britannica"/>։ Գլխավորել է Եթովպիայից Էրիթրեայի անկախության կռիվը՝ ընդդեմ Խայլե Սելասսի, իսկ հետո՝ Մենգիստ Խայլե Մարիամի կառավարական ուժերի։
Իդրիս Դեբին ծնվել է 1952 թվականի հունվարի 26–ին Ֆադայում՝ Չադի հյուսիս–արևելքում։ Էթնիկ ծագումով զագավա է<ref name="Britannica">{{cite news | title=Idriss Déby|publisher=[[Encyclopædia Britannica]]| url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/752468/Idriss-Deby| lang=en}}</ref>։ Դեբին ծառայության է անցել, 1976 թվականին նա դասընթացներ է անցել Ֆրանսիայում և ստացել է օդաչուի դիպլոմ<ref name="Коммерсантъ"/>, իսկ 1978 թվականին վերադարձել է Չադ, որտեղ ընթանում էր առաջին քաղաքացիական պատերազմը<ref name="Britannica"/>։ Ուշացումով նա միացել է «Հյուսիսի զինված ուժեր» ապստամբ խմբին՝ Խիսսեն Խաբրեի գլխավորությամբ։ 1982 թվականին նա օգնել է Խիսսեն Խաբրեին տապալել նախագահ Գուկունի Ուետդեյին<ref name="BBC News">{{cite news | title=Chad country profile |publisher=BBC News| url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/country_profiles/1068700.stm|date=12 May 2011 | lang=en}}</ref>։


1991 թվականին Մենգիստի տապալումից հետո Էրիթրեան փաստացի անկախություն է ձեռք բերել։ 1991 թվականի մայիսի 29–ին Աֆեվերկին հայտնել է Էրիտրեայում ժամանակավոր կառավարության ստեղծման մասին<ref name="globalSecurity.org ">{{cite news| url=http://www.globalsecurity.org/military/world/war/eritrea.htm| publisher=GlobalSecurity.org |title=Ethiopia / Eritrea War
1989 թվականի ապրիլին Դեբին մեղադրվել է Խաբրեի կառավարության տապալման նպատակի համար<ref name="Britannica"/>,որից հետո փախել է Լիբիա, հետո՝ Սուդան, որտեղ 1990 թվականի ապրիլին ստեղծել է Փրկության հայրենասիրական շարժումը<ref name="Коммерсантъ">{{cite news| url=http://www.kommersant.ru/doc.aspx?fromsearch=1d79bc82-5cca-4693-9ad7-88aa0b1abe59&docsid=407791| publisher=Журнал «Власть»|author=Екатерина Адамова, Кирилл Новиков, Антон Парыгин, Максим Сухманский, Анна Черникова | title=Все мировые лидеры| date=01.09.2003 }}</ref>։ Խմբի կազմավորումից հետո Դեբին իր կողմնակիցների հետ հարձակումներ են իրականացրել Խաբրեի զորքերի վրա՝ Սուդանի Դարֆուր շրջանում գտնվող իրենց ռազմաբազայից։<ref name="Britannica"/>։ 1990 թվականի նոյեմբերի 30–ին Դեբիի զորքի կողմից Աբեշե քաղաքը գրավելուց հետո Խաբրեն և իր շրջապատը լքել են մայրաքաղաքը<ref name = "Irin">[http://www.irinnews.org/Report.aspx?ReportId=58775 CHAD: Idriss Deby, a president under siege], IRIN, 19 April 2006</ref> և դեկտեմբերի 1–ին Իդրիս Դեբիի ղեկավարությամբ գործող ջոկատները մտել են Նջամենա։
| lang=en}}</ref>։


=== Պետության ղեկավար ===
=== Էրիթրեայի նախագահ ===
1993 թվականի ապրիլի 23—25–ին Էրիթրեայում տեղի է ունեցել հանրաքվե՝ անկախության վերաբերյալ, որի արդյունքում քվեարկողների 99,83 % արտահայտվել են Եթովպիայից անկախանալու օգտին<ref name="Выборы">{{cite news| url=http://africanelections.tripod.com/er.html| publisher=AFRICAN ELECTIONS DATABASE|title=Elections in Eritrea| lang=en}}</ref>։ Նույն հանրաքվեի արդյունքներով Աֆեվերկին դարձել է նոր պետության գլուխը։ Մայիսի 24–ին Իսայաս Աֆեվերկին ընտրվել է անկախ Էրիթրեայի առաջին նախագահ։ Շուտով ընտրվել է սահմանադրական ժողով, որը 1997 թվականին ընդունել է երկրի սահմանադրությունը, սակայն մինչ օրս այդ մարմինն է իրականացնում խորհրդարանի գործառույթները։ Նույն թվականին Աֆեվերկին հետաձգել է նախագահական ընտրությունները, իսկ 2001 թվականին նա փաստացի արգելել է ազգային մամուլի գործունեությունը<ref name="Britannica"/>։ Երկրում ընտրություններ տեղի չեն ունենում։ 2015 թվականի հունիսին ՄԱԿ–ը մեղադրել է Աֆեվերկիին մարդու իրավունքների խախտման մեջ՝ հայտնելով, որ նա «մարդկանց վրա ազդում է կոպտագույն խախտումների միջոցով, որոնք հավասար են մարդկության դեմ հանցագործության»։ «Միջազգային համաներում» կազմակերպությունը համարում է, որ նախագահ Իսայաս Աֆեվերկիի կառավարությունը բանտ է նետել 10 000 քաղաքական բանտարկյալների։ Կազմակերպությունը նաև հաստատել է, որ երկրում լայն տարածում ունեն կտտանքները, հարցաքննություններն ու պատժի ու հարկադրանքի այլ միջոցները։ Աֆեվերկիի իշխանության ներքո Էրիթրեան դարձել է համաշխարհային շուկայում զենքի վաճառքի խոշորագույն միջնորդներից մեկը։<ref>{{cite news | title=Все мировые лидеры| author=Екатерина Адамова, Кирилл Новиков, Антон Парыгин, Максим Сухманский, Анна Черникова|publisher=Журнал «Коммерсантъ Власть»| url=http://www.kommersant.ru/doc/407791?isSearch=True| date= 01.09.2003 | lang=ru}}</ref>
1996 թվականի հուլիսի 3–ին երկրում տեղի են ունեցել նախագահական ընտրությունների երկրորդ փուլը, որտեղ հաղթել է Իդրիս Դեբին՝ հավաքելով ձայների 71,59 % <ref name="Выборы">{{cite news| url=http://africanelections.tripod.com/td.html| publisher=AFRICAN ELECTIONS DATABASE|title=Elections in Chad| lang=en}}</ref>։


==== Եթովպա-էրիթրեական պատերազմ ====
=== Երկրորդ քաղաքացիական պատերազմը Չադում ===
Հիմնական հոդված․ Եթովպա-էրիթրեական պատերազմ
Հիմնական հոդված․ Երկրորդ քաղաքացիական պատերազմը Չադում


Մենես Զենաուի նոր եթովպական կառավարության հետ նախնական ընկերական հարաբերությունները խախտվել են 1998 թվականին և երկրների միջև սկսվել է եթովպա–էրիթրեական արյունալի պատերազմ, որը շարունակվել է մինչև 2000 թվականը։
Նախագահական ընտրությունների շեմին Ժողովրդավարական փոփոխությունների միացյալ ճակատը ապրիլի սկզբից սկսել է շարժում երկրի խորքից և 2006 թվականի ապրիլի 13–ին փորձել են գրավել Նջամենան և տապալել նախագահին, սակայն կռիվների ընթացքում կառավարական ուժերը կարողացել են հետ մղել հարձակումը<ref>{{cite news| url=http://www.kommersant.ru/doc/666432?isSearch=True| publisher=Газета "Коммерсантъ"|title=Чад кромешный|date=14.04.2006 | lang=ru}}</ref>։ Մայիսի 3–ին տեղի ունեցած նախագահական ընտրությունների ժամանակ Դեբին վերընտրվել է՝ հավաքելով ձայների 64,67 % <ref name="Выборы"/>։


1998 թվականի մայիսին էրիթրեական զորքերը գրավել են երեք վիճելի սահմանային տարածքներից մեկը՝ Բադմեն։ 1999 թվականի փետրվարին եթովպական զորքերը հակագրոհի են անցել և վերագրավելԲադմեն, իսկ նոր գրոհի արդյունքում՝ 2000 թվականի մայիսին դուրս են եկել ռազմավարական կարևորություն ունեցող ճանապարհի վրա, որը տանում է դեպի Էրիթրեայի մայրաքաղաք Ասմերա<ref name="Коммерсантъ">{{cite news | title=Всем сестрам по стволам | author=ЛЕОНИД Ъ-ГАНКИН, КОНСТАНТИН Ъ-ЛАНТРАТОВ |publisher=Газета "Коммерсантъ"| url=http://www.kommersant.ru/doc/570344?isSearch=True| date= 15.04.2005 | lang=ru}}</ref>։ 2000 թվականի դեկտեմբերի 12–ին Աֆեվերկին և Զենաուին ՄԱԿ–ի միջնորդությամբ Ալժիրում խաղաղ համաձայնագիր են կնքել<ref>{{cite news | title=Эфиопия и Эритрея прекращают войну |publisher=Русская служба би-би-си| url=http://news.bbc.co.uk/hi/russian/news/newsid_1067000/1067504.stm| date= 12 декабря 2000 г. | lang=ru}}</ref>։
2007 թվականի ամռանն ու աշնանը Լիբիայի՝ Տրիպոլիի միջնորդությամբ լայնամասշտաբ խաղաղ բանակցություններ են ընթացել Չադի կառավարության և ապստամբ չորս հիմնական խմբավորումների՝ (UFDD, UFDD-F, RFC, CNT) միջև։ Բանակցությունների արդյունքում նույն թվականի հոկտեմբերի 25–ին Սիրտում խաղաղ համաձայնագիր է ստորագրվել՝ Իդրիս Դեբիի, Լիբիայի առաջնորդ Մուամմար Կադդաֆիի և Սուդանի նախագահ Օմար ալ–Բաշիրի ներկայությամբ։ Որպես համաձայնագրի մաս՝ ընդդիմադիրները և կառավարությունը որոշել են անհապաղ դադարեցնել կրակը, համընդհանուր համաներում իրականացնել, իրավունք տալ ապստամբներին՝ միանալու զինվորներին և ստեղծել քաղաքական կուսակցություններ<ref name="arms">[http://www.reliefweb.int/rw/rwb.nsf/db900SID/MUMA-7C62ML?OpenDocument&RSS20=18-P «Echo effects: Chadian instability and the Darfur conflict»], ''Sudan Issue Brief'' '''9''', Small Arms Survey, февраль 2008 года.</ref><ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/7063093.stm «Ливия способствовала мирному договору в Чаде»], BBC News, 26 октября 2008 года.</ref>։ Սակայն նոյեմբերին համաձայնագիրը խախտվել է և երկրում նորից զինված գործողություններ են բռնկվել։ 2008 թվականի հունվարի վերջին ապստամբները շարժվել են մայրաքաղաք։ Փետրվարի 2–ին նրանց ջոկատները մտել են Նջամենա՝ դաժան մարտեր բռնվելով կառավարական զորքերի հետ։ Երկու օր կռվելուց հետո նրանք նահանջել են քաղաքի ծայրամասեր։ Փետրվարի 6–ին Դեբին հանդես է եկել մամուլի ասուլիսով՝ հայտնելով հակառակորդի կործանման մասին<ref name=Total>{{cite web|url=http://www.msnbc.msn.com/id/23031600/|title=Chad’s leader says government ‘in total control’|publisher=Associated Press (MSNBC)|accessdate=15-05-2011|date=6 февраля 2008 года|archiveurl=https://www.webcitation.org/65s15N7ST?url=http://www.msnbc.msn.com/id/23031600/|archivedate=2012-03-02}}</ref>, և Սուդանին մեղադրել է ապստամբներին աջակցելու համար։ Փետրվարի 14–ին նա երկրում արտակարգ դրություն է մտցրել՝ 15 օր ժամկետով<ref>{{cite news| url=http://lenta.ru/news/2008/02/15/emergency/| publisher="Лента.Ру"|title=Президент Чада объявил в стране чрезвычайное положение|date=15.02.2008| lang=ru}}</ref>։

2009 թվականի հունվարին ութ ապստամբ խմբավորումներ միավորվել են «Դիմադրության ուժերի միություն» խմբավորման մեջ՝ Իդրիս Դեբիի տապալման նպատակով<ref>{{cite news| url=http://lenta.ru/news/2009/01/19/unite1/| publisher="Лента.Ру"|title=Повстанцы Чада объединились для свержения президента Идриса Деби|date=19.01.2009| lang=ru}}</ref>։

2011 թվականի ապրիլի 25–ին երկրում տեղի են ունեցել հերթական նախագահական ընտրությունները, որտեղ Դեբին նորից վերընտրվել է՝ հավաքելով ձայների 83,59% <ref name="Выборы"/>։

2016 թվականի ապրիլի 22–ին Դեբին հաղթել է Չադի նախագահական ընտրություններում և սկսել է նախագահի պաշտոնում աֆրիկյան պետության կառավարման հինգերորդ ժամկետը։ Ապրիլի 10–ի ընտրություններին Դեբին ստացել է ձայների 61,5% <ref>[https://slon.ru/posts/67054 Президента Чада переизбрали на пятый срок]</ref>։

== Ընտանիք ==
Իդրիս Դեբիի տղաներից մեկը՝ Բրահիմը սպանվել է 2007 թվականի հուլիսի 2–ին՝ իր Փարիզի արվարձան Կուղբեվուայում գտնվող իր տան ավտոկայանատեղիում <ref>{{cite news| url=http://www.newsru.ru/crime/02jul2007/murder_3.html| publisher=NEWSru.com|title=В Париже убит сын президента Чада|date=2 июля 2007 г.| lang=ru}}</ref><ref>{{cite news| url=http://lenta.ru/news/2007/07/02/son/| publisher="Лента.Ру"|title=В пригороде Парижа убит сын президента Чада|date=02.07.2007| lang=ru}}</ref>։

Զարմիկ Աբդալլա Մոհամադ Ալին 2003 թվականի հունիսից մինչև 2005 թվականի փետրվարը հանդիսացել է երկրի վարչապետը<ref name="Родственники">{{cite news| url=http://www.kommersant.ru/doc.aspx?fromsearch=5fcc4f0c-f7e5-48a3-866d-b2642a906946&docsid=551525| publisher=Газета «Коммерсантъ» |title=Президенты с самым большим стажем и их семьи. Топ-10| date=02.03.2005}}</ref>։
<!-- Сын [[пастор]]а из клана горанов, этноса [[загава]]. После окончания средней школы поступил в Офицерскую школу в [[Нджамена|Нджамене]]. Прошел стажировку во [[Франция|Франции]] в [[Институт аэронавтики|Институте аэронавтики]], вернулся в Чад в [[1976 год]]у с удостоверением профессионального [[пилот]]а. В [[1982 год]]у был назначен президентом [[Хиссен Хабре|Хиссеном Хабре]] заместителем начальника штаба Вооружённых сил Севера, позже начальником Генерального штаба. В [[1983 год]]у стал командующим вооруженными силами. В [[1985 год]]у снят с поста и направлен на учебу в [[Парижская военная школа|Парижскую военную школу]]. По возвращении в [[1987 год]]у получил ключевой пост советника президента по вопросам безопасности и обороны. В апреле [[1989 год]]а после неудачной попытки государственного переворота скрылся в [[Судан]]е. В [[1990 год]]у [[Повстанцы|повстанческие]] отряды во главе с Деби вторглись в Чад с территории Судана и захватили власть. Деби взял на себя функции главы государства. В июне [[1996 год]]а был избран президентом страны. В [[2001 год]]у переизбран на этот пост.

В феврале [[2008 год]]а [[оппозиция]] предприняла попытку свержения Деби, в столице несколько дней подряд шли бои. После вмешательства международных организаций повстанцы согласились на переговоры.

Чад
Идрисс Деби, президент
Президент избирается всенародным голосованием на пять лет. Следующие выборы — в 2006.
Родился в 1952 в семье пастуха-мусульманина в Фаде на северо-востоке страны. Обучался в Офицерской школе в Нджамене. В 1976 получил диплом военного летчика во Франции. Служил в верховном военном совете при генерале Феликсе Маллуме. Затем присоединился к повстанческой группировке "Вооруженные силы севера" под руководством экс-президента Хиссена Хабре. В 1982 после свержения Хиссеном Хабре действовавшего президента Гукуни Уэддея получил пост командующего армией Чада и звание полковника, возглавил борьбу с проливийскими силами на востоке страны. В 1985 стажировался в Школе военного искусства в Париже, назначен советником при президенте по вопросам безопасности и обороне. В 1986 руководил операциями против повстанцев на севере страны. В апреле 1989 участвовал в заговоре против Хабре. После провала путча бежал в Ливию, а затем в Судан, где в апреле 1990 создал Патриотическое движение спасения. В том же году при поддержке движения вторгся в Чад и вынудил Хабре бежать. 4 декабря 1990 провозгласил себя президентом. На посту главы государства Деби обеспечил себе поддержку со стороны Франции, ввел многопартийную систему и в июле 1996 выиграл первые в стране президентские выборы, обойдя 14 кандидатов и набрав во втором туре 68,3% голосов. 20 мая 2001 вновь выиграл выборы и сохранил за собой власть с 63% голосов.-->


== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
{{ծանցանկ}}


== Ссылки ==

* [http://www.newint.org/columns/worldbeaters/2004/03/01/isaias-afwerki/ New Internationalist feature on Isaias Afewerki]

* [http://www.parade.com/dictators/2009/the-worlds-10-worst-dictators.html?index=8 Parade 2010- World’s Worst Dictators]
* [http://shabait.com/ Official website of the Ministry of Information of Eritrea]
* [https://web.archive.org/web/20061210003346/http://www.erimoe.gov.er/ Official website of the Ministry of Education of Eritrea]




18:02, 30 Նոյեմբերի 2018-ի տարբերակ

{{Государственный деятель Իսայաս Աֆեվերկի (տիգ.՝ ኢሳይያስ ኣፈወርቂ, ծնված 1946 թվականի փետրվարի 2, Ասմերա, Իտալական Էրիթրեա, էրիթրեացի պետական գործիչ, 1993 թվականից Էրիթրեայի առաջին նախագահ, Էրիթրեայի Ազատագրման ազգային ճակատի գլխավոր քարտուղար, գլխավորել է Եթովպիայի դեմ Էրիթրեայի անկախության պայքարը։

Կենսագրություն

Ապստամբական շարժում

Իսայաս Աֆեվերկին ծնվել է 1946 թվականի փետրվարի 2–ին՝ Ասմերայում։ Էթնիկ ծագումով տիգրայի է[1]։ 1966 թվականին նա Ադդիս–Աբեբայում թողել է ուսումը և 1967 թվականին անդամագրվել է Էրիթրեայի ազատագրման ճակատին, որը պայքարում էր Եթովպիայից Էրիթրեայի անկախացման համար[2]։ 1968 թվականին Չինաստանում մարտական վերապատրաստում է անցել[3]։ 1968 թվականից մինչև 1976 թվականը Աֆեվերկին հանդիսացել է դիվիզիայի հրամանատարի տեղակալն ու քաղաքական կոմիսարը[4], 1970 թվականին ղեկավարել է ճակատային հատվածում ապստամբ ջոկատները։ 1970 թվականին նա դարձել է ապստամբական ձախակողմյան շարժման՝ Էրիթրեայի ազատագրման ազգային ճակատի համահիմնադիր[3]։ 1977 թվականից օգնություն է ցույց տվել իշխանության եկած հեղափոխական շարժման իր համախոհ գնդապետ Մենգիստ Խայլե Մարիամին։ 1987 թվականին նա ընտրվել է Էրիթրեայի ազատագրման ազգային ճակատի գլխավոր քարտուղար[2]։ Գլխավորել է Եթովպիայից Էրիթրեայի անկախության կռիվը՝ ընդդեմ Խայլե Սելասսի, իսկ հետո՝ Մենգիստ Խայլե Մարիամի կառավարական ուժերի։

1991 թվականին Մենգիստի տապալումից հետո Էրիթրեան փաստացի անկախություն է ձեռք բերել։ 1991 թվականի մայիսի 29–ին Աֆեվերկին հայտնել է Էրիտրեայում ժամանակավոր կառավարության ստեղծման մասին[5]։

Էրիթրեայի նախագահ

1993 թվականի ապրիլի 23—25–ին Էրիթրեայում տեղի է ունեցել հանրաքվե՝ անկախության վերաբերյալ, որի արդյունքում քվեարկողների 99,83 % արտահայտվել են Եթովպիայից անկախանալու օգտին[6]։ Նույն հանրաքվեի արդյունքներով Աֆեվերկին դարձել է նոր պետության գլուխը։ Մայիսի 24–ին Իսայաս Աֆեվերկին ընտրվել է անկախ Էրիթրեայի առաջին նախագահ։ Շուտով ընտրվել է սահմանադրական ժողով, որը 1997 թվականին ընդունել է երկրի սահմանադրությունը, սակայն մինչ օրս այդ մարմինն է իրականացնում խորհրդարանի գործառույթները։ Նույն թվականին Աֆեվերկին հետաձգել է նախագահական ընտրությունները, իսկ 2001 թվականին նա փաստացի արգելել է ազգային մամուլի գործունեությունը[2]։ Երկրում ընտրություններ տեղի չեն ունենում։ 2015 թվականի հունիսին ՄԱԿ–ը մեղադրել է Աֆեվերկիին մարդու իրավունքների խախտման մեջ՝ հայտնելով, որ նա «մարդկանց վրա ազդում է կոպտագույն խախտումների միջոցով, որոնք հավասար են մարդկության դեմ հանցագործության»։ «Միջազգային համաներում» կազմակերպությունը համարում է, որ նախագահ Իսայաս Աֆեվերկիի կառավարությունը բանտ է նետել 10 000 քաղաքական բանտարկյալների։ Կազմակերպությունը նաև հաստատել է, որ երկրում լայն տարածում ունեն կտտանքները, հարցաքննություններն ու պատժի ու հարկադրանքի այլ միջոցները։ Աֆեվերկիի իշխանության ներքո Էրիթրեան դարձել է համաշխարհային շուկայում զենքի վաճառքի խոշորագույն միջնորդներից մեկը։[7]

Եթովպա-էրիթրեական պատերազմ

   Հիմնական հոդված․ Եթովպա-էրիթրեական պատերազմ

Մենես Զենաուի նոր եթովպական կառավարության հետ նախնական ընկերական հարաբերությունները խախտվել են 1998 թվականին և երկրների միջև սկսվել է եթովպա–էրիթրեական արյունալի պատերազմ, որը շարունակվել է մինչև 2000 թվականը։

1998 թվականի մայիսին էրիթրեական զորքերը գրավել են երեք վիճելի սահմանային տարածքներից մեկը՝ Բադմեն։ 1999 թվականի փետրվարին եթովպական զորքերը հակագրոհի են անցել և վերագրավելԲադմեն, իսկ նոր գրոհի արդյունքում՝ 2000 թվականի մայիսին դուրս են եկել ռազմավարական կարևորություն ունեցող ճանապարհի վրա, որը տանում է դեպի Էրիթրեայի մայրաքաղաք Ասմերա[1]։ 2000 թվականի դեկտեմբերի 12–ին Աֆեվերկին և Զենաուին ՄԱԿ–ի միջնորդությամբ Ալժիրում խաղաղ համաձայնագիր են կնքել[8]։

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ 1,0 1,1 ЛЕОНИД Ъ-ГАНКИН, КОНСТАНТИН Ъ-ЛАНТРАТОВ (15.04.2005). «Всем сестрам по стволам» (ռուսերեն). Газета "Коммерсантъ".
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Isaias Afwerki» (անգլերեն). Encyclopædia Britannica.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Eritrea country profile» (անգլերեն). BBC. 30 November 2010.
  4. ↑ «Afwerki Isaias» (անգլերեն). AfDevInfo.
  5. ↑ «Ethiopia / Eritrea War» (անգլերեն). GlobalSecurity.org.
  6. ↑ «Elections in Eritrea» (անգլերեն). AFRICAN ELECTIONS DATABASE.
  7. ↑ Екатерина Адамова, Кирилл Новиков, Антон Парыгин, Максим Сухманский, Анна Черникова (01.09.2003). «Все мировые лидеры» (ռուսերեն). Журнал «Коммерсантъ Власть».{{cite news}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  8. ↑ «Эфиопия и Эритрея прекращают войну» (ռուսերեն). Русская служба би-би-си. 12 декабря 2000 г.

Ссылки













Կաղապար:Երաժիշտ Մինա Ագոսսին (ծնվել է 1972 թվականի հունվարի 6–ին՝ Բեզանսոնում) ֆրանսիացի ջազ երգչուհի է։ Ունեցել է շատ համատեղ և անհատական ընդհանուր ելույթներ՝ մասնավորապես Փարիզի Caveau des Oubliettes–ում։

Հայրը Բենինից է, մայրը՝ ֆրանսուհի։ 2005 թվականին ներկայացվել է ADAMI անվանակոչությանը։ 2006 թվականին Նա հաղթել է ջազ ենթակարգում։ 2007 թվականին նա մասնակցել է Մոնրեալի միջազգային ջազային փառատոնին։

Բացառիկ երաժշտական տրիո․ ձայն/բաս/թմբուկներ։ Որպես Արչի Շեպի հովանավոր՝ նա հաճախ է փոփոխել իր երաժշտական ոճերը, այդ թվում Jimi Hendrix (Voodoo Chile, 1983 …) քավրը և Pink Floyd–ի Money (песня), կամ «Բիթլզի» (And I Love Her)։

«Well You Needn’t»–ին նվիրված շրջագայության ընթացքում, թմբուկահար Իտիրո Օնոեն և բասիստ Էրիկ Ժակոն ուղեկցել են նրան։ Կիթառահար և կոմպոզիտոր Phil Reptil–ը հանդիսացել է այդ եռյակի հյուրը՝ 2010 թվականի Just Like A Lady ալբոմի և շրջագայության ժամանակ։

Դիսկագրաֆիա

  • 1997 : Voice and Bass (Candid)
  • 2000 : Alkemi (avec Philippe Combelle, autoproduit)
  • 2001 : E.Z. pass to Brooklyn (live) (Cristal Records, 2121)
  • 2004 : Carrousel (Cristal Records, 0415)
  • 2005 : Zaboum!!, compilation des deux derniers albums pour l’Angleterre (Candid)
  • 2005 : Well You Needn’t (Candid)
  • 2007 : Who Wants Love? Live at Jazz Standard, New York City (Candid)
  • 2008 : Simple Things? (Candid)
  • 2010 : Just Like a Lady (Naïve Records)

Կինոգրաֆիա

  • Mina Agossi, une voix nomade (2007, 52րոպե), ֆիլմի ռեժիսոր Jean-Henri Meunier, նկարահանվել է Arte հեռուստաընկերության հետ Մինա Ագոսսիի երկու տարվա շրջագայությունից հետո։

Գնահատանք

(Ֆրանսիային) մատուցած «Ծառայությունների համար» շքանշան (2010)

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Աբգարյան_Անի/Ավազարկղ&oldid=6057917» էջից