Սուրբ Սարգիս եկեղեցի (Ցղնա)
Սուրբ Սարգիս եկեղեցի (Ցղնա)
| |
| Երկիր |  Ադրբեջան |
|---|---|
Ճարտարապետություն | |
| Կարգավիճակ | ավերված |
| Ճարտարապ. ոճ | հայկական ճարտարապետություն |
Սուրբ Սարգիս եկեղեցի, հայկական ավերված եկեղեցի, որը գտնվում էր Ադրբեջանի կազմում գտնվող Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետության Ցղնա գյուղում (Օրդուբադի շրջան)[1], գյուղի հարավարևելյան մասում՝ Կարմունջի Հրապարակի (Կամուրջի հրապարակ) մոտ[2][3]։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եկեղեցին կառուցվել է 13-14-րդ դարերում, վերանորոգվել է 17-րդ դարում, ապա նաև 1890 թվականին՝ Ս.Սաղաթելյանի կողմից[2][4]։
Ճարտարապետական բնութագրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եկեղեցին միանավ կառույց էր՝ կիսաշրջան աբսիդով և երկու մուտքերով՝ հյուսիսից և արևմուտքից։ Կառուցված էր սրբատաշ բազալտով, վարդագույն և կիսամշակ քարերով։ Եկեղեցին ներսից ուներ հայերեն արձանագրություններ՝ հյուսիսային, հարավային և արևմտյան պատերին[2]։ Եկեղեցին ունեցել է մեկ զույգ ավանդատներ։ Եկեղեցին շրջակայքում ունեցել է եկեղեցապատկան շինություններ, որոնք ավերվել են։
Ոչնչացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եկեղեցին դեռևս կանգուն և անձեռնմխելի էր 2000 թվականի փետրվարի 3-ի դրությամբ, սակայն ավերվել է 2000 թվականի փետրվարից մինչև 2009 թվականի օգոստոսի 13-ը ընկած ժամանակահատվածում։ Այդ մասին փաստում է Caucasus Heritage Watch-ի հետաքննությունը[1]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Khatchadourian, Lori; Smith, Adam T.; Ghulyan, Husik; Lindsay, Ian (2022). Silent Erasure: A Satellite Investigation of the Destruction of Armenian Heritage in Nakhchivan, Azerbaijan (PDF) (English). Cornell Institute of Archaeology and Material Studies: Ithaca, NY. էջեր 132–135. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ 2,0 2,1 2,2 Ayvazyan, Argam. Nakhijevani ISSH haykakan hushardzannery. Hamahavak tsutsak. Yerevan: Hayastan, 1986, p. 50.
- ↑ Ayvazyan, Argam. Nakhijevani kotvoghayin hushardzannern u patkerakandaknery․ Yerevan: Hayastan, 1987, p. 39.
- ↑ Research on Armenian Architecture. Nakhijevan: Atlas. Yerevan: Tigran Metz Publishing House, 2012.