Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի (Միրիկ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի (այլ կիրառումներ)
| Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի | |
|---|---|
 | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Տեսակ | եկեղեցի |
| Երկիր |  Արցախի Հանրապետություն |
| Տեղագրություն | Քաշաթաղի շրջան |
| Դավանանք | Հայ Առաքելական Եկեղեցի |
| Հիմնական ամսաթվերը | 1682 |
| Ճարտարապետական ոճ | հայկական ճարտարապետություն |
| Հիմնադրված | 1682 |
| Առաջին հիշատակում | 1682 |
 | |
 | |
Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի (Միրիկ)[1] , Հայ առաքելական եկեղեցի, գտնվում է Արցախի Հանրապետության Քաշաթաղի շրջանի Միրիկ գյուղում, կառուցվել է 17-րդ դարում։
2020 թվականի Արցախյան երկրորդ պատերազմից հետո Քաշաթաղի շրջանը օկուպացվել է Ադրբեջանի կողմից։ Մերիկ գյուղի մասին, որտեղ կառուցված է եկեղեցին, պատմական տվյալները շատ քիչ են, իսկ խորհրդային տարիներին ավելի հաճախ հիշատակվել է որպես «Միրիկ»։ Գյուղի անունը նաև հիշատակված է եկեղեցու որոշ արձանագրությունների մեջ։
Ճարտարապետություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Միրիկ Սուրբ Աստվածածին եկեղեցին գտնվում է գյուղի եզրին՝ հյուսիսային կողմում։ Ըստ շինարարական արձանագրությունների, այն կառուցվել է 1682 թվականին։ Եկեղեցին եռանավ բազիլիկ կառույց է։ Եկեղեցու պատերը շարված են կոպտատաշ քարից, իսկ սյուները և անկյունաքարերը՝ սրբատաշ քարերից։ Եկեղեցու պատերի մեջ կարելի է տեսնել ագուցված տապանաքարեր, խաչքարեր, խաչքարերի բեկորներ և քանդակազարդ քարեր։
Եկեղեցին ունի մեկ մուտք հարավային կողմից, որը կառուցված է սրբատաշ սալերով և շքեղ քանդակազարդ պսակով։
Արձանագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մուտքի բարավորին կա եկեղեցու շինարարական արձանագրությունը[2]՝
|
Ես` պ(ա)ր(ո)ն Հ(ախ)ն(ա)զարս, շին(ե)ցի ս(ուր)բ Ա(ստուա)ծած(ի)ն եկ(ե)ղ(ե)ց(ի)ս յիշ(ա)տ(ա)կ ինձ եւ իմ ծն(ո)ղ(ա)ցն. հայրն իմ պ(ա)ր(ո)ն (Սար)գսին, եղբ(այ)րն իմ Հ(ա)յկ(ա)զն յ(ի)շ(ե)ցէք ի Ք(րիստո)ս։ Ես Ն(ա)ջարգ(ու)լս` տաւն(ու)տ(է)ր, վեր(ա)կ(ա)ցի ս(ուր)բ եկեղեց(ոյ)ս տ(ուա)ք :Ե: թ(ու)ման յիշ(ա)տ(ա)կ ինձ եւ իմ ծն(ո)ղ(ա)ցն։ Մենք Միր(ի)կի ժ(ողո)վ(ու)րդս տուինք ս(ուր)բ եկ(ե)ղ(ե)ց(ւ)ոյս :Ե: թ(ու)մ(ա)ն` յիշ(ա)տ(ա)կ մեզ եւ մեր ծն(ո)ղ(ա)ցն ի թվին :ՌՃԼ: մէկն | 
|
Իսկ եկեղեցու մուտքի շեմքի տապանաքարին հետևյալ արձանագրությունն է՝
|
|
Այս է հանգիստ Հախնազարին, թ(վին) ՌՃԳ (1654) |
|