Դպրոցում սովորելու տարիներին նրանք հստակ որոշել էին նվիրվել արվեստին․ Պոլինան երազում էր բալետի արտիստ դառնալու մասին, իսկ Կոստյան իրեն պատկերացնում էր որպես բանաստեղծ, երազում էր գրական ինստիտուտի մասին։ Տարիներ անց նրանք նորից հանդիպում են. աղջիկն էստրադայի արտիստ է, Կոստյան՝ դարբին։ Կոստյան բարձր է գնահատում իր մասնագիտությունը և դեռ սիրում է Պոլինային։ Կոստյայի՝ Պոլինայի տաղանդի հանդեպ հավատն աղջկան համոզում են ընտրված ուղու ճիշտ լինելու մեջ։