Մասնակից:Sonazak21/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Արժեթղթերի խարդախությունը, որը նաև հայտնի է որպես բաժնետոմսերի խարդախություն և ներդրումային խարդախություն, խաբուսիկ պրակտիկա է բաժնետոմսերի կամ ապրանքների շուկաներում, որը դրդում է ներդրողներին գնման կամ վաճառքի որոշումներ կայացնել կեղծ տեղեկատվության հիման վրա[1][2]:[3] Կարգավորումները, ընդհանուր առմամբ, արվում են խաբեբաներին դրամական շահույթ բերելու համար և, ընդհանուր առմամբ, հանգեցնում են ներդրողների անարդար դրամական կորուստներին[4]: Նրանք հիմնականում խախտում են արժեթղթերի մասին օրենքները:

Արժեթղթերի խարդախությունը կարող է ներառել նաև ներդրողներից միջոցների ուղղակի հափշտակություն (ֆոնդային բրոքերների կողմից յուրացում), բաժնետոմսերի մանիպուլյացիա, հանրային ընկերության ֆինանսական հաշվետվությունների խեղաթյուրում և կորպորատիվ աուդիտորների կեղծիքներ: Տերմինը ներառում է այլ գործողությունների լայն շրջանակ, ներառյալ ինսայդերական առևտուրը, առևտուրը և այլ անօրինական գործողություններ ֆոնդային կամ ապրանքային բորսայի առևտրային հարթակում[5][6][7]:

Արժեթղթերի խարդախության տեսակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կորպորատիվ խարդախություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կորպորացիաների անօրինական գործողությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000-ականների սկզբին կորպորացիաների բարձրաստիճան պաշտոնյաների կողմից խարդախությունը դարձավ ամբողջ երկրի ուշադրության առարկա, որի օրինակ կարող է լինել Էնրոնի (Enron) պաշտոնատար անձանց սխալ պահվածքը: Խնդիրն այնքան մեծացավ, որ Բուշի վարչակազմը հայտարարեց կորպորատիվ խարդախության դեմ «ագրեսիվ օրակարգի» մասին[8]: Շարունակվում են ավելի քիչ լուսաբանված իրադարձությունները, ինչպիսիք են ՊորչեսՊրո (PurchasePro) հիմնադիր Չարլզ է.Ջոնսոն կրտսերի դատապարտումը 2008 թվականի մայիսին արժեթղթերի խարդախության համար[9]: 2008-ի ապրիլին ՀԴԲ-ի տնօրեն Ռոբերտ Մյուլլերը կանխատեսեց, որ կորպորատիվ խարդախությունների թիվը կավելանա հիփոթեքային ճգնաժամի պատճառով[10]:

Կեղծ կորպորացիաներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կեղծ կորպորացիաները կարող են ստեղծվել խարդախների կողմից՝ նմանատիպ անունով գոյություն ունեցող կորպորացիայի պատրանք ստեղծելով: Այնուհետև խարդախները վաճառում են կեղծ կորպորացիայի արժեթղթեր՝ մոլորեցնելով ներդրողին, որն էլ մտածելում է, թե իրական կորպորացիայի բաժնետոմսեր է գնում:

Ինտերնետային խարդախություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ Արժեթղթերի և Բորսաների Հանձնաժողովի (SEC) իրավապահ մարմինների, հանցագործները օգտագործում են "պոմպային և վերակայման" սխեմաներ, որոնցում կեղծ և (կամ) խարդախ տեղեկատվությունը տարածվում է զրուցարաններում, ֆորումներում, ինտերնետային վահանակներում և էլեկտրոնային փոստով (սպամ) ՝ թույլ վաճառվող բաժնետոմսերի կամ կեղևային ընկերությունների բաժնետոմսերի գների կտրուկ բարձրացում առաջացնելու նպատակով ("պոմպ"): Այլ դեպքերում, խաբեբաները տարածում են գիտակցաբար կեղծ տեղեկություններ ընկերության մասին ՝ հույս ունենալով խրախուսել ներդրողներին վաճառել իրենց բաժնետոմսերը ՝ հանգեցնելով դրանց գնի կտրուկ անկման[11]:

Երբ գինը հասնում է որոշակի մակարդակի, հանցագործներն անմիջապես վաճառում են այդ բաժնետոմսերի իրենց բաժնեմասը (աղբանոց) ՝ զգալի շահույթ ստանալով, նախքան բաժնետոմսերի գինը կվերադառնա իր սովորական ցածր մակարդակին: Բաժնետոմսերի ցանկացած գնորդ, ովքեր տեղյակ չեն խարդախության մասին, զոհ են դառնում հենց գինը իջնելուն պես[12]:

Արժեթղթերի և Բորսաների Հանձնաժողովը պնդում է, որ ինտերնետային խարդախությունը գալիս է մի քանի ձևերով․

  • Ներդրումային առցանց լրատուներ, որոնք առաջարկում են թվացյալ անվճար օբյեկտիվ տեղեկատվություն հանրաճանաչ ընկերությունների մասին կամ խորհուրդ են տալիս «Ամսվա լավագույն բաժնետոմսերը»: Այս տեղեկագրերի գրողներն Այնուհետև վաճառում են նախկինում ձեռք բերված բաժնետոմսերը,որոնք նախկինում ձեռք են բերվել ավելի ցածր գներով, երբ գնման շուրջ աղմուկը բարձրացնում է բաժնետոմսերի գները: Այս պրակտիկան հայտնի է որպես սպալպինգ (scalping). Տեղեկագրի հոդվածում պարունակվող շահերի բախման վերաբերյալ տեղեկատվության բացահայտումը կարող է բավարար չլինել: Թոմ Կալանդրան, ով նախկինում աշխատում էր մարքետՎոչում (MarketWatch), մեղադրվում էր սկալպինգի մեջ և 2004-ին դարձավ Արժեթղթերի և Բորսաների Հանձնաժողովի դատական հայցի առարկա[13][14]:
  • Հաղորդագրությունների վահանակներ, որոնք հաճախ կեղծ հաղորդագրություններ են տեղադրում վաճառողներից[15]:
  • Էլ. փոստի սպամ նրանց կողմից, ովքեր զբաղվում են խարդախությամբ[15][16]:
  • Ֆիշինգ

Ներքին առևտում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գոյություն ունեն երկու տեսակի «ներքին առևտուր». Առաջինը կորպորացիայի բաժնետոմսերի կամ այլ արժեթղթերի առևտուրն է կորպորատիվ ինսայդերների կողմից, ինչպիսիք են վարչական աշխատողները, հիմնական աշխատակիցները, տնօրենները կամ ընկերության բաժնետոմսերի տասը տոկոսից ավելի սեփականատերերը: Սա ընդհանուր առմամբ օրինական է, բայց կան որոշակի հաշվետվությունների պահանջներ[17]:

Ինսայդերական առևտրի մեկ այլ տեսակ է արժեթղթերի գնումը կամ վաճառքը ' հիմնվելով էական ոչ հրապարակային տեղեկատվության վրա: Շատ դեպքերում այս տեսակի առևտուրն անօրինական է: Ինսայդերի անօրինական առևտրի դեպքում ինսայդերը կամ դրա հետ կապված կողմը առևտուր է իրականացնում էական ոչ հրապարակային տեղեկատվության հիման վրա, որը ձեռք է բերվել ինսայդերի կողմից կորպորացիայում իր պարտականությունների կատարման ընթացքում կամ այլ կերպ յուրացվել է[18]:

Միկրոկապսուլային խաբեություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միկրոկապսուլային խարդախությունները խաբեությամբ գովազդում են 250 միլիոն դոլարից պակաս շուկայական կապիտալիզացիայով փոքր ընկերությունների բաժնետոմսերը, որոնք այնուհետև վաճառվում են անզգույշ հանրությանը: Ենթադրվում է, որ խարդախության այս տեսակը ներդրողներին տարեկան 1-3 միլիարդ դոլար է արժենում[19]: Միկրոկապի խարդախությունը ներառում է առցանց խարդախությունների միջոցով դրամական միջոցների պոմպային և վերակայման սխեմաներ: Միկրոկապի (MicroCap) շատ, բայց ոչ բոլոր բաժնետոմսերը, որոնք ներգրավված են խարդախության մեջ, էժան բաժնետոմսեր են, որոնք վաճառվում են մեկ բաժնետոմսի համար 5 դոլարից ցածր:

Շատ էժան բաժնետոմսեր, հատկապես նրանք, որոնք վաճառվում են ցենտի բաժնետոմսերով, լավ չեն վաճառվում բորսայում: Նրանք կարող են դառնալ թիրախ ֆոնդային փրոմոութերները եւ մանիպուլյատորների. Այս մանիպուլյատորները նախ գնում են մեծ թվով բաժնետոմսեր, Այնուհետև արհեստականորեն ուռճացնում են բաժնետոմսերի գինը կեղծ և ապակողմնորոշիչ դրական հայտարարություններով: Սա կոչվում է "պոմպային և վերակայման"սխեմա: "Պոմպային և վերակայման" սխեման միկրոկապսուլների միջոցով գույքագրման խարդախության ձև է: Խարդախության ավելի բարդ տարբերակներում անհատները կամ կազմակերպությունները գնում են միլիոնավոր բաժնետոմսեր, Այնուհետև օգտագործում են լրատուների կայքեր, զրուցարաններ, բորսայական հաղորդագրությունների տախտակներ, մամուլի հաղորդագրություններ կամ էլ. Շատ տարածված է, որ հարձակվողը պնդում է, որ" ներքին " տեղեկատվություն ունի առաջիկա նորությունների մասին ՝ համոզելու կասկածամիտ ներդրողին արագ գնել բաժնետոմսերը: Երբ գնորդների ճնշումը բաժնետոմսերի գինը բարձրացնում է, գների բարձրացումը ավելի շատ մարդկանց դրդում է հավատալ խաբեությանը և նաև բաժնետոմսեր գնել: Ի վերջո, "պոմպային" մանիպուլյատորները, ի վերջո, "թափում" են իրենց ակտիվները ՝ վաճառելով դրանք: Ինտերնետի և անձնական կապի միջոցների ընդլայնվող օգտագործումը հեշտացրել է արժեթղթերի խարդախությունը: Բայց դա նաև ներգրավեց հայտնի հասարակական գործիչների կարգավորող վերահսկողության ոլորտում: Թեև դա ինքնին խաբեություն չէ, ուշագրավ օրինակներից մեկը ռեփեր 50 Cent Twitter-ի օգտագործումն է ՝ penny stock (HNHI) բաժնետոմսերի գինը կտրուկ բարձրացնելու համար: Ավելի վաղ 50 կենտ-ը ներդրել էր ընկերության 30 մլն բաժնետոմսերում և արդյունքում ստացել 8,7 մլն դոլարի շահույթ: Գործունեության մեկ այլ օրինակ, որն անցնում է օրինական գովազդի և գովազդի միջև սահմանը, lexg-ի դեպքն է: Lithium Exploration Group-ի շուկայական կապիտալիզացիան, որը կոչվում է (բայց, հավանաբար, չափազանցված է) "բոլոր ժամանակների ամենամեծ բաժնետոմսերի խթանման բաժնետոմս", ուղիղ փոստային զանգվածային արշավից հետո հասել է ավելի քան 350 միլիոն դոլարի: Այս առաջխաղացումը հիմնված էր լիթիումի արտադրության և օգտագործման օրինական աճի վրա և միաժամանակ գովազդեց ոլորտում լիթիումի հետախուզական ընկերությունների դիրքերը: Ընկերության 2010 թ.դեկտեմբերի 31-ի հաշվետվության համաձայն 'ձև 10-Q-ի վերաբերյալ (ներկայացվել է ուղղակի փոստով խթանումն իրականացնելուց մի քանի ամսվա ընթացքում), LEXG-ը լիթիումային ընկերություն էր' առանց ակտիվների: Այդ ժամանակ նրա եկամուտներն ու ակտիվները հավասար էին զրոյի ։ Հետագայում ընկերությունն իսկապես ձեռք բերեց լիթիումի արդյունահանման և հետախուզման օբյեկտներ և լուծեց մամուլում բարձրացված խնդիրները:

Many penny stocks, particularly those that sell for fractions of a cent, are thinly traded. They can become the target of stock promoters and manipulators.[20] These manipulators first purchase large quantities of stock, then artificially inflate the share price through false and misleading positive statements. This is referred to as a pump and dump scheme. The pump and dump is a form of microcap stock fraud. In more sophisticated versions of the fraud, individuals or organizations buy millions of shares, then use newsletter websites, chat rooms, stock message boards, press releases, or e-mail blasts to drive up interest in the stock. Very often, the perpetrator will claim to have "inside" information about impending news to persuade the unwitting investor to quickly buy the shares. When buying pressure pushes the share price up, the rise in price entices more people to believe the hype and to buy shares as well. Eventually the manipulators doing the "pumping" end up "dumping" when they sell their holdings.[21] The expanding use of the Internet and personal communication devices has made penny stock scams easier to perpetrate.[22] But it has also drawn high-profile public personalities into the sphere of regulatory oversight. Though not a scam per se, one notable example is rapper 50 Cent's use of Twitter to cause the price of a penny stock (HNHI) to increase dramatically. 50 Cent had previously invested in 30 million shares of the company, and as a result made $8.7 million in profit.[23] Another example of an activity that skirts the borderline between legitimate promotion and hype is the case of LEXG. Described (but perhaps overstated) as "the biggest stock promotion of all time", Lithium Exploration Group's market capitalization soared to over $350 million, after an extensive direct mail campaign. The promotion drew upon the legitimate growth in production and use of lithium, while touting Lithium Exploration Groups position within that sector. According to the company's December 31, 2010, form 10-Q (filed within months of the direct mail promotion), LEXG was a lithium company without assets. Its revenues and assets at that time were zero.[24][25] Subsequently, the company did acquire lithium production/exploration properties, and addressed concerns raised in the press.[26][27]

Penny stock companies often have low liquidity. Investors may encounter difficulty selling their positions after the buying pressure has abated, and the manipulators have fled.

Accountant fraud[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հավելյալ տեղեկություն՝ Accounting scandals

In 2002, a wave of separate but often related accounting scandals became known to the public in the U.S. All of the leading public accounting firms—Arthur Andersen, Deloitte & Touche, Ernst & Young, KPMG, PricewaterhouseCoopers— and others have admitted to or have been charged with negligence to identify and prevent the publication of falsified financial reports by their corporate clients which had the effect of giving a misleading impression of their client companies' financial status. In several cases, the monetary amounts of the fraud involved are in the billions of USD.[28]

Boiler rooms[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Boiler room

Boiler rooms or boiler houses are stock brokerages that put undue pressure on clients to trade using telesales, usually in pursuit of microcap fraud schemes. Some boiler rooms offer clients transactions fraudulently, such as those with an undisclosed profitable relationship to the brokerage. Some 'boiler rooms' are not licensed but may be 'tied agents' of a brokerage house which itself is licensed or not. Securities sold in boiler rooms include commodities and private placements as well as microcap stocks, non-existent, or distressed stock and stock supplied by an intermediary at an undisclosed markup.

Short selling abuses[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդվածներ՝ Pump and dump և Short and distort

Abusive short selling, including certain types of naked short selling, are also considered securities fraud because they can drive down stock prices. In abusive naked short selling, stock is sold without being borrowed and without any intent to borrow.[29] The practice of spreading false information about stocks, to drive down their prices, is called "short and distort". During the takeover of Bear Stearns by J.P. Morgan Chase in March 2008, reports swirled that shorts were spreading rumors to drive down Bear Stearns' share price. Sen. Christopher Dodd, D-Conn., said this was more than rumors and said, "This is about collusion."[30]

Ponzi schemes[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Ponzi scheme

A Ponzi scheme is an investment fund where withdrawals are financed by subsequent investors, rather than profit obtained through investment activities. The largest instance of securities fraud committed by an individual ever is a Ponzi scheme operated by former NASDAQ chairman Bernard Madoff, which caused up to an estimated $64.8 billion in losses depending on which method is used to calculate the losses prior to its collapse.[31][32]

Pervasiveness of securities fraud[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Securities Investor Protection Corporation (SIPC) reports that the Federal Trade Commission, FBI, and state securities regulators estimate that investment fraud in the United States ranges from $10–$40 billion annually. Of that number, SIPC estimates that $1–3 Billion is directly attributable to microcap stock fraud.[19] Fraudulent schemes perpetrated in the securities and commodities markets can ultimately have a devastating impact on the viability and operation of these markets.[33]

A 2023 study by economists Alexander Dyck, Adair Morse and Luigi Zingales estimated that on average 10% of large publicly traded firms commit securities fraud every year, and that the corporate fraud destroys 1.6% of equity value each year.[34]

Class action securities fraud lawsuits rose 43 percent between 2006 and 2007, according to the Stanford Law School Securities Class Action Clearinghouse. During 2006 and 2007, securities fraud class actions were driven by market wide events, such as the 2006 backdating scandal and the 2007 subprime crisis. Securities fraud lawsuits remained below historical averages.[35]

Some manifestations of this white collar crime have become more frequent as the Internet gives criminals greater access to prey. The trading volume in the United States securities and commodities markets, having grown dramatically in the 1990s, has led to an increase in fraud and misconduct by investors, executives, shareholders, and other market participants.

Securities fraud is becoming more complex as the industry develops more complicated investment vehicles. In addition, white collar criminals are expanding the scope of their fraud and are looking outside the United States for new markets, new investors, and banking secrecy havens to hide unjust enrichment.

A study conducted by the New York Stock Exchange in the mid-1990s reveals approximately 51.4 million individuals owned some type of traded stock, while 200 million individuals owned securities indirectly. These same financial markets provide the opportunity for wealth to be obtained and the opportunity for white collar criminals to take advantage of unwary investors.[փա՞ստ]

Recovery of assets from the proceeds of securities fraud is a resource intensive and expensive undertaking because of the cleverness of fraudsters in concealment of assets and money laundering, as well as the tendency of many criminals to be profligate spenders. A victim of securities fraud is usually fortunate to recover any money from the defrauder.

Sometimes the losses caused by securities fraud are difficult to quantify. For example, insider trading is believed to raise the cost of capital for securities issuers, thus decreasing overall economic growth.[36]

Characteristics of victims and perpetrators[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Any investor can become a victim, but persons aged fifty years or older are most often victimized, whether as direct purchasers in securities or indirect purchasers through pension funds. Not only do investors lose but so can creditors, taxing authorities, and employees.

Potential perpetrators of securities fraud within a publicly traded firm include any dishonest official within the company who has access to the payroll or financial reports that can be manipulated to:

  1. overstate assets
  2. overstate revenues
  3. understate costs
  4. understate liabilities
  5. understate penny stock

Enron Corporation[28] exemplifies all five tendencies, and its failure demonstrates the extreme dangers of a culture of corruption within a publicly traded corporation. The rarity of such spectacular failures of a corporation from securities fraud attests to the general reliability of most executives and boards of large corporations. Most spectacular failures of publicly traded companies result from such innocent causes as marketing blunders (Schlitz),[37] an obsolete model of business (Penn Central, Woolworth's),[38] inadequate market share (Studebaker),[39] non-criminal incompetence (Braniff).[40]

Other effects of securities fraud[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կաղապար:Unreferenced section Even if the effect of securities fraud is not enough to cause bankruptcy, a lesser level can wipe out holders of common stock because of the leverage of value of shares upon the difference between assets and liabilities. Such fraud has been known as watered stock, analogous to the practice of force-feeding livestock great amounts of water to inflate their weight before sale to dealers.

Penny stock regulation[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The regulation and prosecution of securities fraud violations is undertaken on a broad front, involving numerous government agencies and self-regulatory organizations. One method of regulating and restricting a specific type of fraud perpetrated by pump and dump manipulators, is to target the category of stocks most often associated with this scheme. To that end, penny stocks have been the target of heightened enforcement efforts. In the United States, regulators have defined a penny stock as a security that must meet a number of specific standards. The criteria include price, market capitalization, and minimum shareholder equity. Securities traded on a national stock exchange, regardless of price, are exempt from regulatory designation as a penny stock,[41] since it is thought that exchange traded securities are less vulnerable to manipulation.[42] Therefore, CitiGroup (NYSE:C) and other NYSE listed securities which traded below $1.00 during the market downturn of 2008–2009, while properly regarded as "low priced" securities, were not technically "penny stocks". Although penny stock trading in the United States is now primarily controlled through rules and regulations enforced by the United States Securities and Exchange Commission (SEC) and the Financial Industry Regulatory Authority (FINRA), the genesis of this control is found in State securities law. The State of Georgia was the first state to codify a comprehensive penny stock securities law.[43] Secretary of State Max Cleland, whose office enforced State securities laws[44] was a principal proponent of the legislation. Representative Chesley V. Morton, the only stockbroker in the Georgia General Assembly at the time, was principal sponsor of the bill in the House of Representatives. Georgia's penny stock law was subsequently challenged in court. However, the law was eventually upheld in U.S. District Court,[45] and the statute became the template for laws enacted in other states. Shortly thereafter, both FINRA and the SEC enacted comprehensive revisions of their penny stock regulations. These regulations proved effective in either closing or greatly restricting broker/dealers, such as Blinder, Robinson & Company, which specialized in the penny stocks sector. Meyer Blinder was jailed for securities fraud in 1992, after the collapse of his firm.[46] However, sanctions under these specific regulations lack an effective means to address pump and dump schemes perpetrated by unregistered groups and individuals.

See also[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

References[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ "Securities Fraud Awareness & Prevention Tips faq by FBI, accessed February 11, 2013
  2. ↑ Nathaniel Popper (February 10, 2013). «Complex Investments Prove Risky as Savers Chase Bigger Payoff». The New York Times. Վերցված է February 11, 2013-ին.
  3. ↑ «2012 NASAA Top Investor Threats». North American Securities Administrators Association (NASAA). 2011-08-31. Վերցված է February 11, 2013-ին. «A con artist will use every trick in the book to take advantage of unsuspecting investors, including exploiting well-intended laws, in order to fatten their wallets»
  4. ↑ «Fraud and Financial Crimes». Thomson Reuters. Last updated June 20, 2016
  5. ↑ «Testimony: Testimony Concerning Insider Trading(Linda Chatman Thomsen, September 26, 2006)».
  6. ↑ Norris, Floyd (April 14, 2005). «Trading Scandal May Strengthen Stock Exchange». New York Times. Վերցված է May 3, 2008-ին.
  7. ↑ San Francisco FBI web link, supra
  8. ↑ «The President's Leadership in Combating Corporate Fraud». Georgewbush-whitehouse.archives.gov. Վերցված է 2012-02-18-ին.
  9. ↑ Kang, Cecilia (2008-05-16). «Ex-PurchasePro Chief Found Guilty of Fraud, Obstruction». washingtonpost.com. Վերցված է 2012-02-18-ին.
  10. ↑ ABCnews.go.com, Retrieved May 18, 2008
  11. ↑ «Updated Investor Alert: Social Media and Investing -- Stock Rumors». Sec.gov. Վերցված է 2015-11-15-ին.
  12. ↑ «Internet Fraud: How to Avoid Internet Investment Scams». Sec.gov. Վերցված է 2012-02-18-ին.
  13. ↑ «SECURITIES AND EXCHANGE COMMISSION, Plaintiff, I COMPLAINT VS. THOM CALANDRA, Defendant» (PDF). sec.gov.
  14. ↑ Vardi, Nathan. «Calandra Quits Amid Probe, Forbes, January 23, 2004, article». Forbes.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2008-12-05-ին. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  15. ↑ 15,0 15,1 «N.Y. broker charged in e-mail spam stock scam». Usatoday.Com. 2011-02-02. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  16. ↑ «Internet Fraud». Sec.gov. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  17. ↑ Larry Harris, Trading & Exchanges, Oxford Press, Oxford, 2003. Chapter 29 "Insider Trading" p. 584
  18. ↑ Laws that Govern the Securities Industry U.S. Securities and Exchange Commission, accessed March 30, 2007
  19. ↑ 19,0 19,1 «Securities Investor Protection Corporation > Who > Not FDIC». SIPC. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  20. ↑ SEC (2005-01-11). «Pump&Dump.con». U.S. Securities and Exchange Commission. Վերցված է 2006-11-21-ին.
  21. ↑ FINRA (2012). «Spams and Scams». Financial Industry Regulatory Authority. Վերցված է 2012-07-29-ին.
  22. ↑ Harry Domash (2000-06-12). «Internet Makes Scams Easy». San Francisco Chronicle. Վերցված է 2006-06-15-ին.
  23. ↑ Zakarin, Jordan (11 January 2011). «Importing By Encouraging Fans To Invest». Huffington Post. Վերցված է 30 March 2012-ին.
  24. ↑ «Lithium Exploration Group: Beware of Mailmen Bearing Gifts». Seeking Alpha. 10 May 2011. Վերցված է 30 March 2012-ին.
  25. ↑ Gary Weiss (1997-12-15). «Investors Beware». Business Week. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-02-ին. Վերցված է 2006-06-15-ին.
  26. ↑ Lithium Exploration Group (2012-07-17). «LEXG Answers Dean Beeby of The Canadian Press on Lithium Mining». the chairmans blog. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-04-ին. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  27. ↑ «Lithium Exploration Group Inc. News - Company Information - The New York Times». Topics.nytimes.com. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  28. ↑ 28,0 28,1 Thomas, Cathy Booth (18 June 2002). «Called to Account». Time. Արխիվացված է օրիգինալից July 8, 2002-ին – via time.com.
  29. ↑ «Key Points About Regulation SHO». Securities and Exchange Commission. Վերցված է May 4, 2008-ին.
  30. ↑ Anderson, Jenny (April 30, 2008). «A New Wave of Vilifying Short Sellers». New York Times. Վերցված է May 15, 2008-ին.
  31. ↑ «Bernard Madoff Gets 150 Years in Jail for Epic Fraud». Bloomberg. 2009-06-29. Վերցված է 2009-08-05-ին.
  32. ↑ «Madoff mysteries remain as he nears guilty plea». Reuters. 2009-03-11. Վերցված է 2009-08-05-ին.
  33. ↑ «Iowa Insurance Division» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) September 23, 2006-ին. Վերցված է May 9, 2008-ին.
  34. ↑ Dyck, Alexander; Morse, Adair; Zingales, Luigi (2023). «How pervasive is corporate fraud?». Review of Accounting Studies (անգլերեն). doi:10.1007/s11142-022-09738-5. hdl:10419/268480. ISSN 1573-7136.
  35. ↑ «Stanford Securities Class Action Clearinghouse» (PDF). Վերցված է May 26, 2008-ին.
  36. ↑ "The World Price of Insider Trading" by Utpal Bhattacharya and Hazem Daouk in the Journal of Finance, Vol. LVII, No. 1 (Feb. 2002)
  37. ↑ «How Milwaukee's Famous Beer Became Infamous». The Beer Connoisseur. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-05-16-ին. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  38. ↑ Hall, James (2009-11-14). «Woolworths: the failed struggle to save a retail giant». London: Telegraph. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  39. ↑ Hemmings.com. «Classic Cars for Sale - Hemmings Motor News».
  40. ↑ Lengnick-Hall, Cynthia A. (1985). «Splash of Colors: The Self-Destruction of Braniff International by John J. Nance». The Academy of Management Review. 10 (3): 617–620. doi:10.2307/258141. JSTOR 258141.
  41. ↑ «SECURITIES AND EXCHANGE COMMISSION» (PDF). sec.gov.
  42. ↑ «SEC Charges Eight Participants in Penny Stock Manipulation Ring». U.S. Securities and Exchange Commission. May 21, 2009.
  43. ↑ Stan Darden (March 20, 1990). «Georgia to OK Tough Law for Penny Stocks». Los Angeles Times. UPI.
  44. ↑ «Georgia Secretary of State». sos.ga.gov.
  45. ↑ «GEORGIA LAW WON'T HURT BROKERS, JUDGE RULES». Deseret News. July 11, 1990.
  46. ↑ Diana B. Henriques (February 16, 2003). «Penny-Stock Fraud, From Both Sides Now». New York Times.

External links[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կաղապար:Fraud

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Sonazak21/Ավազարկղ&oldid=9927123» էջից